|
Van beroep was ik broodbakker en werkte thuis bij mijn vader in de bakkerij. Om 10 uur ging ik met mijn bakkerscarrier mijn broodwijk in om het brood bij vaste klanten te bezorgen. Ik kwam elke dag door de straat waar Truus woonde, dit was de Bruynstraat, hun woning stond recht tegenover een laadstation van de melkinriching de RMI. Dikwijls zag ik Truus dan in de straat en haar moeder kende mij ook al. Zij waren geen vaste klant bij mij maar af en toe kocht haar moeder welleens een zakje koekjes bij mij. dat vond ik natuurlijk geweldig!!
Op een dag, ik weet niet meer wanneer dat was.. moest ik bij mijn vader op zijn kantoortje achter de winkel komen, hij zat daar altijd te boekhouden.
Luister zei hij: "ik heb gehoord dat jij verkering hebt aan een meisje. ene Truus, (hoe wist hij dat?) Ik heb ook gehoord dat dit meisje niet katholiek is,klopt dit?"" Ik kon niet anders zeggen dan ja, dat klopt."Je weet dat dit niet kan, jij mag geen verkering of kennis hebben aan een niet-katholiek meisje en ik verbied je dan ook om hiermee door te gaan."
"je krijgt van mij twee weken de tijd om hier een einde aan te maken. Als je dit niet doet zet ik je, als voorbeeld voor je broers en zussen, de deur uit en kom je er niet meer in!!"
Ik kan nu niet meer bepalen of hij dit meende of niet maar de verhoudingen tussen mij en mijn ouders waren wel zo dat ik hier niet meer onderuit kon.
Ik vond dit verschrikkelijk en zat er erg mee. We hadden thuis 11 kinderen en waren streng katholiek opgevoed. Het was o.a. verboden om op straat met vriendjes van een ander geloof te spelen, als je dat wel deed kreeg je huisarrest en mocht je 14 dagen niet buiten spelen.
In de kerk baden wij altijd, tijdens de kerkdienst, twee weesgegroetjes: "opdat gemengde verkeringen en gemengde huwelijken worden voorkomen !!"
Ik had mij hier niets van aangetrokken en had dus nu een duidelijk probleem.
Ook werkte ik elke nacht met mijn vader samen en praatte hij flink op mij in, het kon niet, want het was in strijd met zijn geweten....... (later zou hij zelf dingen doen die heel wat erger waren dan mijn foutje..)
Ik kon niet anders dan er met Truus over praten. Tijden de eerst volgende ontmoeting merkte zij direct dat er iets was. Ik heb mijn verhaal verteld en samen hebben wij achter Van Nelle staan huilen.
Truus vond dat wij niet door konden gaan, zij vond dat niks, daar komt alleen maar ellende van, was haar mening. Samen besloten wij om een einde te maken aan onze verkering en liepen, zonder nog iets te zeggen terug naar huis. Daar namen wij huilend voor goed afscheid van elkaar.
Het feit dat ik dit nog steeds, zo voor mijn ogen zie gebeuren en het elke dag weer meemaak begrijp ik zelf niet maar het is wel zo!!
Van mijn vader kreeg ik een ander broodwijk zodat ik niet meer door de Bruynstraat kwam maar nog wel over de Schiedamseweg en de tijd ging verder!!(lees verder in de middenkolom)
|
