Ik moest naar een avondschool om mijn middenstandsdiploma te halen.
Op die school leerde ik Miep, mijn vrouw kennen waar ik 62 jaar mee samen zou zijn!
Ik schrijf daar hier nu niets over om dat ik het hier over mijn verkering met Truus wil hebben.
Na enige tijd stond ineens 's avonds de moeder van Truus bij ons aan de winkeldeur. Zij wilde met mijn vader praten. In de winkel stond hij haar te woord.
"Truus was door de gebeurtenissen helemaal van streek, Ze at niets meer en deed niets anders dan huilen, zij deed een beroep op mijn vader om op zijn beslissing terug te komen omdat wij volgens haar dochter zoveel van elkaar hielden.
Mijn vader bleef onverbiddelijk. "nee, dat doe ik niet, ik moet nog 10 kinderen opvoeden en ik wil niet dat er een van hen met iemand van een ander geloof gaat trouwen.
De moeder van Truus ging weer, zonder resultaat terug naar huis.
Ik vond deze actie van haar heel erg knap. en ben haar voor haar inzet nog steeds dankbaar. Helaas heb ik er nooit aan gedacht haar voor inzet te bedanken.
Op een gegeven dag reed ik met mijn carrier over de Schiedamseweg en zag ik tot mijn schrik of geluk.. Truus bij de lederzaak van Nico Melkert een stofdoek uitslaan.....
Het stormde in mijn hoofd.. zij werkt daar.. heeft mij al meer keren voorbij zien gaan.. en durft eindelijk, precies als ik voorbij kom een stofdoek uit te slaan. Zij oudt dus nog steeds van mij want anders zou zij dit niet doen.
Ik vond het fijn dat ik haar waarschijnlijk elke dag weer zou zien, ik reed altijd precies om 10 uur thuis weg omdat wij voor tienen geen vers brood mochten verkopen.
Als ik bij haar langs kwam zwaaide zij met haar stofdoek (of ik dacht dat ze dat deed!) en zwaaide dan terug.
Om ongeveer trwee uur in de middag kwam ik op de weg terug naar huis weer bij haar langs, als ik haar dan niet zag was dat een grote teleurstelling voor me
Op een gegeven moment kreeg ik met Miep, mijn verkering een flinke ruzie en de verkering ging uit.
Ik nam mij voor weer te proberen verkering met Truus te krijgen. en dan maar de dingen te laten gebeuren zoals ze gebeuren. Ik ving haar na sluitingstijd op de Schiedamseweg op; Ik vertelde haar dat mijn verkering met Miep uit was en dat ik graag weer met haar verder wilde gaan. Na enige aarzeling zei Truus.: Nee, dat doe ik niet want wellicht ga je toch weer terug naar Miep, ze zei mij goedendag en liep door.
Uiteindelijk heb ik weer contact met Miep gezocht, bijgepraat en goedgemaakt, ik wist toen zeker dat, als Truus ja had gezegd, ik nooit met Miep was getrouwd!!
Het was eigenlijk mijn tweede kans geweest om met Truus verder te gaan maar tevens de laatste kans. (lees in de linker kolom verder)
|
