De essentie van het Christendom.

Voor dat ik ga schrijven over meditatie wil ik U mijn kijk op Christendom en Politiek niet onthouden. In de gehele wereld is er immers een combinatie van beide zichtbaar; vooral in de concrete politiek van iedere dag. Laat ik mij echter bij het zichtbaar maken van deze, naar mijn mening, onzinnige combinatie beperken tot Nederland. Ik doe dit vooral omdat in ons land de president afkomstig is uit het Christen Democratien Ápel, het CDA.
Voor Christenen speelt het leven van Jezus en zijn leer als voorbeeld voor eigen bestaan.
Natuurlijk zou het hier te ver voeren om de hele leer, voor zover mij bekent, hier neer te schrijven. Ik wil dan ook volstaan met de essentie die deze leer inhoud, waarbij ik vooral
"De Bergrede" wil aanhalen, die van essentieel belang is geweest voor de formatie van de ethische fundamenten van het Christendom. Het onderstaande zal ik de titel meegeven;

                                "De Weg Van Christus"

Gedurende de hele geschiedenis van het Christendom is er weinig veranderd in de fundamentele principes die bedoeld zijn om de gelovigen een christelijk leven te laten leiden. Christelijke ethische voorschriften hebben vaak de vorn van goddelijke bevelen of geboden.
De belangrijkste bron voor de christelijke ethiek wordt gevormd door de "Tien Geboden",
die Mozes volgens Exodus 19: 24-20: 17 en Deuteronomium 5: 6-21 op de berg van Sinaï van God ontvangen heeft, en door de leer van Jezus.
In beide gevallen zijn de schriftelijke bronnen constant gebleven, hoewel de rooms-katholieken en de lutheranen enerzijds en de oosterse - orthodoxen en protestanten anderzijds enigszins verschillen in de manier waarop ze de tien geboden ordenen.
De interpretatie van de Schrift is, afhankelijk van de histhorische, sociale en geografische context en denominatie, ook aan verandering onderhevig geweest.
De oude Inquisitie gebruikte om de status-quo te handhaven bijvoorbeeld dezelfde principes als de hedendaagse bevrijdingstheologie* gebruiken om een radicale sociale agenda op te baseren.
De tien geboden of de "decaloog"zijn fundamentele religieuze en sociale voorschriften en worden in de bijbel expliciet als woord van God bestempeld. In deze regel wordt de relatie tussen individu en God, de ouders, de echtgeno(o)t( )e vastgelegd.
De eerste vier geboden hebben betrekking op de relatie met God - men moet uitsluitend God aanbidden (afgodendienst vermijden), de sabbat houden en Gods naam eren.
Na aansporing ook de ouders te eren hebben de overige vijf geboden betrekking op ethisch maatschappelijk gedrag met een verbod op diefstal, hebzucht, leugens, moord en overspel.
Het evangelie van Mattheüs bevat een lang verslag van een redevoering voor de menigte die Jezus op de heuvel hield. Deze zogenaamde "Bergrede" (Mattheüs 5-7) is van essentieel belang geweest voor de formatie van de ethische fundamenten van het christendom.
Jezus, begint met de menigte mee te delen dat hij niet gekomen is om de wet van Mozes te ontbinden maar om deze te vervullen en hij waarschuwt hen er voor dat wie zich niet aan de tien geboden houdt of anderen aanspoort dat niet te doen, "zeer klein" zal zijn in het koninkrijk der hemelen. (Mattheüs 5: 17-20). Hij gaat verder met het schetsen van een geheel nieuw ethisch systeem dat ver uitgaat boven de Mozaïsche wet, waarmee de basis gelegd werd voor een geheel eigen christelijke etiek. Jezus, breidt het verbod om te doden uit tot een verbod op het hebben van haatgevoelens jegens een ander; het verbod tot overspel breidt hij uit tot een verbod op het zelfs maar denken aan overspel; en het verbod om Gods naam ijdel te gebruiken omvat nu ook het zweren bij de hemel, de aarde of zichzelf**( De Zaligsprekingen)
Het hart van de christelijke etiek ligt echter bij Jezus op de "herwaardering van het liefdesgebod".
Verderop in het evangelie van Mattheüs vraagt een wetgeleerde wat het grootste gebod is. Jezus, citeert dan de bijbel: U zult de Here uw God liefhebben met geheel uw hart, en uw ziel en met heel uw verstand" (Dueteronomium 6-5)
Dit is het grote eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: "" Gij zult uw naasten liefhebben als uzelf " (Leviticus 19-18) "Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten" (Mattheüs 22: 36-40); ook Marcus 12;36-40 en Lucas 10: 25-28).
Op persoonlijk niveau moeten mensen niet alleen degene liefhebben die die liefde beantwoorden, maar ze moeten ook hun vijanden liefhebben en zich met hen verzoenen.
Tot zover "de weg van Christus"

* De term "bevrijdingstheologieën" is een verzamelnaam voor een aantal christelijke stromingen, waaronder de eigenlijke bevrijdingstheologie en feministische theologie.
De bevrijdingstheologie is ontstaan onder de katholieken in Latijns-Amerika. Met name bischop Oscar Romero heeft hier een groot aandeel in gehad.
Om de armoede uit te bannen streeft men radicale, sociale veranderingen na en men ziet Jezus als de belangrijkste bevrijder van de onderdrukten.

** De term "De zaligsprekingen" is een verzameling van negen zegeningen die volgen op goed gedrag, bijvoorbeeld: "Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven".(Mattheüs 5: 3-12) Deze woorden worden in de westerse kerk "zaligspekingen"genoemd en in de oosterse kerk spreekt men van de "geboden van zaligheid". In tegenstelling tot de tien geboden zijn de zaligsprekingen niet als ethische imperatieven geformuleerd. Ze spreken van een bepaald kwaliteit die de volgelingen van Jezus zouden moeten nastreven om een staat van zaligheid en eeuwig hemels leven te bereiken. In deze kwaliteiten weerklinken de centrale christelijke deugden als: nederigheid, eenvoud, een actief verlangen naar rechtvaardigheid, medogen, vredelievendheid en de bereidheid om vervolgingen te doorstaan voor het geloof. Lucas 6: 20-26 heeft een andere versie van zaligsprekingen waarin een contrasterende serie vervloekingen is opgenomen.

23-01-2007 om 17:20 geschreven door Jomeij