En iemand vroeg mij wie ben jij? Ik antwoordde: ik ben Joop. dat is je naam zei hij maar wie ben je? Ik vertelde hem mijn beroep. Maar zei hij dat is je werk Maar wie ben jij? Ik gaf hem 1000 antwoorden, Maar hij bleef zijn vraag herhalen. Uiteindelijk gaf ik hem mijn laatste antwoord: Ik weet niet wie ik ben. Ga dan op zoek zei hij. Wat kon ik doen? Het negeren? Jomeij.
We spreken van wereldbeelden, we spreken van godsbeelden. Ontmoeten wij mensen elkaar wel echt of ontmoeten wij alleen de beelden die wij van hen maken? Mensbeelden ? Jomeij
Het pad dat we nemen zal voor iedereen verschillend zijn. De zoektocht naar waarheid heeft op een ieder van ons een verschillende uitwerking. Ik beschrijf alleen dat van mij. Jomeij
Keuzevrijheid? Ben ik vrij als ik moet kiezen?
Godsdienstvrijheid:met dank aan al die oorlogen in het verleden, met al dat geweld in het heden? Ook in de toekomst zal zich dit herhalen.Wij leven immers het verleden. Is dat vrijheid. Jomeij.
Eenzaamheid is een uitnodiging om te onthechten.
We hebben de Christelijke waarde ingeruild voor de waarde van de Euro.
Klimaatverandering schijnt niet aan God maar aan de mens te liggen.
Microkosmus en macrokosmus: Wat boven is ,is ook beneden;inzicht van de hermetische filosofie.
Uit de religie:Uit het onze vader; Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde.
Armoede is relatief zo sprak de minister van finaciën en hij flipperde vrolijk verder op zijn flipperkast.
Bijvoorbeeld door onbekende angsten
Agst is te lezen in de ogen.
Ook dieren kennen de doodangst
Democratie? Kennen wij niet.
Wij onderzochten of het volk een bindend referendum wil.99% zegt ja!! graag.
Zoeken naar waarheid.
het geheel is meer dan de delen.
14-02-2007
De weg van de vrije markt, een vertaalslag.
Van werldpolitiek - naar landelijk niveau.
Als ik een vertaalslag maak, doe ik dat vanuit de Nederlandse situatie. Ik ben er echter van overtuigd dat omschreven situaties zich ook voordoen in: Amerika, Belgie, Duitsland, Engeland en Frankrijk om maar een paar landen te noemen. Ik beperk mij dus tot Nederland en vooral tot de laatste vier jaar.( 2002-2006) In 2002 werd een nieuwe regering gekozen. Deze regering bestond uit de samenstelling van drie politieke partijen: Christen Democraten Apel(CDA), Volkspartij voor Vrijheid en Democratie(VVD), Democraten 66(D66). Het CDA leverde de Minister President, de VVD leverde de Minister van Financiën en de Minister van Intergratie. Deze laatste minister moest zich gaan bezichhouden met het integratie - en asielbeleid. Ik beperk mij tot deze drie functies omdat zij ,in mijn ogen de belangrijkste rol vervullen in de door mij gesignaleerde problematiek. Laat ik beginnen met het:
Asielbeleid.
In mijn vorige stuk schreef ik dat door de toepassing van het marktmechanisme en het streven naar steeds meer en meer op alle mogelijke terreinen van het leven een bedreiging vormen voor traditionele levensstijlen, culturen en maatschappijstructuren en dat dit niet anders kan leiden dan tot verdere individualisering, ontworteling van hele volkeren, enz. Hoe komt dit nu tot uiting op landelijk niveau? Een van de grootste gevolgen van dit wereldwijde systeem van privatisering en de dictatuur van de vrije martpolitiek is wel de trek van hele bevolkingsgroepen uit de arme derde wereld landen naar het rijke Westen. In de hele Westerse wereld is wat nu waarneembaar is al meer dan veertig jaar geleden voorspeld. Immers toen werd in de toenmalige politieke partij de Progresieve Partij Radicalen(PPR), die zich had afgesplitst van de toenmalige KVP, in kleine kring al voorspeld dat als de derde wereld landen niet daadwerkelijk geholpen werden we de kans liepen dat de inwoners van deze landen massaal naar het Westen zouden trekken om daar een betere toekomst op te bouwen voor zichzelf en hun nageslacht. Ook in Nederland werd en wordt men sinds jaren met dit fenomeen geconfronteerd. Ik ben er van overtuigd dat de hele ontwikkelingshulp heeft gefaald en nodig op de schop moet. Waar Nederland eerst een grote tolerantie vertoonde met de door haar gevoerde politieke beleid, sloeg dit in de laatste vier jaar(2002-2006) totaal om en werd er een hartvochtig en intolerant beleid gevoerd ten opzichten van deze economische vluchtelingen die in ons land asiel vroegen. (Politieke vluchtelingen worden in dit stuk buiten beschouwing gelaten.) Doordat de procedure voor asielaanvragen steeds werden uitgesteld en op de lange baan werden geschoven en vele asielzoekers die in eerste instantie werden afgewezen gebruik maakte van hun recht op beroep, gingen er vele jaren voorbij voordat duidelijk werd of asielzoekers een verblijfs vergunning kregen of niet. Vele asielzoekers die geen verblijfvergunning hadden maar soms al meer dan tien jaar in Nederland verbleven, volledig waren ingeburgerd, hun kinderen in Nederland waren geboren en naar school gingen, werden plotseling het land uitgezet en terug gezonden naar het land van herkomst. De kinderen van deze mensen sprake in vele gevallen de taal van dat land niet eens meer. Zij werden vaak letterlijk uit de schoollakalen gehaald in kwamen in een opvangscentrum en gevangenissen terecht waar zij met hun ouders werden opgesloten in afwachting van hun uitzetting. Door sommige politici, die zich hier vreselijk aan ergerden werden deze opvangscentra vergeleken met de concentratiekampen uit de 2de wereldorlog. De meerderheid van de leden van de Tweede Kamer stonden echter achter het beleid van de Minister. Ook voor kinderen die in hun laatste studie jaar zaten kenden men geen pardon. Zonder diploma moesten zij het land verlaten. Alle investering in onderwijs was in een klap te niet gedaan. Vele asielzoekers die waren uitgeprocedeerd verdwenen in de illigaliteit. In een stad als Rotterdam leven er alleen al meer dan twintigduizend illigalen die maar moeten zien hoe zij zich in leven houden. Sommigen worden opgepakt, twee of drie maanden vast gehouden en vervolgens weer op straat gezet zonder geld, voedsel, onderkomen, recht op zorg en onderwijs. De burgemeesters van alle dorpen en steden werden door deze minister van intergratie opgeroepen om deze mensen niet te helpen. De meeste Burgemeesters gaven hier echter geen gehoor aan en voorzagen hun illigalen inwoners van geld, voedsel, kleding en onderkomen. Dit alles met medewerking van vele vrijwilligers(sters) en de plaatselijke kerken. Vele kerken lieten echter ook verstek gaan en vertoonde nauwelijks enige intresse in deze mensen. Toen duidelijk werd dat de Burgemeesters niet bereid bleken medewerking aan de Minister te geven, ontvingen zij een brief dat medewerking vereist werd en kwam er een verbod op voornoemde hulpverlening. De Burgemeesters waren niet onder de indruk en voerde hun eigen beleid. Nederland werd dan ook door de Parlementaire Assemblee van Europa, die landen controleerd op het naleven van mensenrechten op de vingers getikt. Op vijftien punten moest Nederland zich verbeteren, maar de Minister legde dit naast zich neer. De hele regering, inclusief de Christen Democraten bleef, evenals een groot deel van de leden van de Tweede Kamer achter de Minister en haar beleid staan. Nederland werd door de mensenrechten organisatie en door Amnestie in de hoek gezet voor psychologische marteling en het schenden van mensenrechten. De Politieke Partij D66 verliet uiteindelijk, uit onvrede van het door de Minister van Integratie gevoerde beleid, de regeringscoalitie waardoor de regering ten val kwam. Nieuwe verkiezingen moesten worden uitgeschreven, maar tot zo lang was de minderheids gegering demisionair. Wat ik de Christen Democraten zou willen vragen is dit; in welke zin heeft deze Christenlijke Democratische Partij, onder leiding van de Christen Democraten Minister, een bijdragen geleverd aan de essentie en de ethische waarden van het Christendom?? (volgende week de groter wordende verschillen tussen arm en rijk.)
Het denken kan alleen fragmenteren, het kan de "heelheid"niet aan. Het denken schiet hiervoor te kort.
Vraag:nemen we de ware werkelijkheid wel waar of bestaat er nog een andere werkelijkheid? Lees hier later meer over op mijn blog.Jomeij.
Het denken schept verdeeldheid onder de mensen, het denken kan de heelheid, en de daarmee verbondenheid, van de mensen niet aan. Het denken veroorzaakt en schept immers alle grenzen. Niet alleen tussen de landen maar ook in die van de relaties en in de persoon zelf. Jomeij.
De honger en de armoede in de wereld wordt in stand gehouden door de armoede van de geest. Jomeij
Het leven is zo simpel, je hoeft het alleen maar te leven. Jomeij
Voor ons betekent VREDE alleen nog het ontbreken van OORLOG.
Moeten wij ons dan niet van de mens bevrijden?
Zij die menen dat de wereld en de kosmos een gescheiden bestaan leiden kennen zichzelf niet
De oorzaak van angst is vaak bekend.
De angst is angstaanjagend.
Heb lief al wat leeft.
Nee, wat is democratie?
Ook met politieke ruimte is er geen democratie.
Alle politieke partijen dienen stevig te worden opgesloten.
