Parlementaire democratie politiek van de macht.

Beste Joop,

Het is een uitdaging voor mij om in te gaan op jouw vraag om advies te geven met betrekking tot het openen van een website die de bevolking in staat stelt hierop te reageren en een handtekening te plaatsen voor een bindend referendum. Vind ik dat ik je moet adviseren dat nu wel of niet te doen?Eigenlijk is jouw "ik eis een bindend referendum voor mijn stem" een directe oproep aan de slaafse - volgzame - kiezer omveel meer eigen verantwoordelijkheid te nemen.
Ik vraag me af of deze kiezers hier wel op zitten te wachten?
Politieke - slaafse - volgzaamheid is weliswaar niet aangeboren maar aangeleerd, toch vindt het volk over het algemeen wel dat ze keuze vrijheid heeft en kunnen aangeven welke partij moet gaan regeren. Dit wordt hen bij iedere verkiezing niet alleen door de beroeps politici duidelijk gemaakt, maar vinden zij dit zelf ook. Ondanks dat men de keuze heeft wel of niet te gaan stemmen vinden zij dat je je democratische plicht moet vervullen.
Het woord vrijheid verdient naar mijn mening dan ook eerst een verduidelijking. Wat versta ik onder vrijheid als deze gekoppeld wordt aan het begrip "parlementaire democratie". Deze vraag nu vind ik een zodanige uitdaging voor iemand die volkenkunde bestudeert, dat ik hier weken over heb lopen na te denken. Dat denken heeft het volgende opgeleverd:
De eerste vraag die bij mij opkwam was deze; Is de democratie die wij kennen gebasseerd op de "Rede"? Zo ja, dan moet ik mij neerleggen bij wat politiek redelijk en haalbaar is. Wetende dat politiek die op rede gebasseerd is, altijd een kwestie van macht is. En als macht wordt georganiseerd, wordt zij per definitie een bedreiging voor het individu. Democratie is des te gevaarlijker, omdat "de stem van het volk", waar het om gaat bij parlementaire verkiezingen, de illusie wekt dat het om mijn stem gaat. Absolute vrijheid kan dan ook niet bestaan in een politieke democratie die berust op de "Rede".
Maar kunnen wij ons nog wel een politiek voorstellen zonder macht?
Ik doel dan op een politiek zuivere rechtvaardigheid. Een samenlevingsmodel waarin ieder individu verantwoordelijk is voor elk ander individu. Het zogenaamde heternome samenlevingsmodel.
Democratie is immers niet meer dan een optelsom van egoïstische individuen. De egocentrische behoeften blijven een centrale rol spelen, zeker als het om een ideologische strijd gaat zoals bij partij politiek.
Een hogere fase in de maatschappelijke ontwikkeling wordt bereikt als dit egocentrisme het veld ruimt voor verantwoordelijkheid en openheid voor de ander. De andere mens wordt hier beschouwdt als een volstrekt eigen persoon; dit wil zeggen dat hij zo anders of heteronoom is, dat ik hem geweld aandoe als ik hem probeer te begrijpen vanuit mijn eigen denkkaders en waardesystemen. Ik doe hem geweld aan, zodra ik hem gebruik om winst te maken of zodra hij het voorwerp wordt van mijn begeerte. Het uitgangspunt van dit samenlevingsmodel is dat slechts van rechtvaardigheid, gelijkheid en vooral ook broederschap sprake is. Als het recht van de sterkste wordt vervangen door verantwoordelijkheid voor de ander.
Heteronomie kan daarom nooit samen gaan met de "gevestigde" orde.
De enige rol die de staat kan worden toebedeeld, is die van beschermer van zijn burgers tegen geweld en egocentrisme. Verder mag de staat geen verantwoordelijkheid dragen, omdat de verantwoordelijkheid slechts een zaak van individu tot individu is.
Waar halen politici het recht vandaan mijn verantwoordelijkheid over te nemen? Misschien is het grootste kwaad dat de parlementaire democratie heeft aangericht, het feit dat de massa, het volk, haar verantwoordelijkheid afschuift naar de politiek.
Een politieke democratie voortkomend uit de 'Rede"kent niet de verantwoordelijkheid van het innerlijke, het geweten, ze loopt altijd achter de feiten aan. Niet het milieu vraagstuk, niet het geweld en de oorlogen zijn de grootste vraagstukken die om een oplossing vragen, immers als het geweten, het innerlijke van de mens, wordt weggedrukt ontstaat deze desastreuze ontwikkeling van zelf en zal steeds sterkere vormen aannemen. 
Tot zover mijn bijdrage. Iedere bijdrage voor versteviging van een parlementaire democratie wordt door mij afgewezen. Jouw idee voor een beslissend referendum, waarvan je al zeker weet dat de gevestigde orde daar niet mee accoord zal gaan, omdat dit zal leiden tot machtsverlies van de politici en meer macht voor het volk, heeft dan ook allen mijn steun als dit kan worden gekoppeld aan rechtvaardigheid voortkomende uit het geweten van het individu.
Ik weet niet of een volk dat is grootgebracht met een ideologie van de wetenschap en de "Rede"dit zal begrijpen. Maar ik geef onmiddelijk toe dat dit een begin kan zijn van een nieuwe politieke ontwikkeling. Het is het proberen meer dan waard.
Met hartelijke groeten, W.H. Pelsammerriet.