|
Terug van een lange vakantie.
Tijdens een lange vakantie heb ik met mijn persoonlijke adviseurs verder overlegd of ik een eigen website zou beginnen, met als thema "Mijn stem alleen voor een beslissend referendum". Na een onderzoek mijnerzijds ben ik tot de conclussie gekomen dat dit geen enkele zin zou hebben. Er is kennelijk geen behoefte aan. Nederlanders blijven liever afhankelijk van beroeps politici en willen liever blijven klagen als het niet goed gaat. Daarna gaan ze gewoon weer naar de stembus en stemmen dan vaak ook nog op de zelfde politieke partij. Ze roepen nu zelf om een sterke leider. die dan de verantwoordelijkheid van hen overneemt. Dus Amen en uit.
Ik ga dus over tot de orde van de dag en heb intussen het volgende gedicht geschreven geheten:
POLITIEKE SYMPFONIEËN.
Luister naar het eindeloze gekakel
van deftige heren gehesen in het nette pak.
Hoor de symponieën van geluiden
over zaken van landsbelang.
Wereldvreemde melodieën die van
onwetendheid getuigen van wat leeft.
Zie die vele wetten en de regels,
samengevat in onbegrijpelijke taal.
Opgelegde dictaten
geldend voor ons allemaal.
Op een notenbalk vol valse tonen
wordt geen wezenlijke noot gekraakt.
De onderwijs vernieuwing duurde
twintig jaren lang.
Ieder jaar werd weer iets nieuws bedacht.
Hierna evalueerde men, en wat bleek,
dat wat iedere leraar al lang wist.
In het onderwijs werd node
de muziek sleutel gemist.
De autofiles op de wegen
bestaan al vijf en vijtig jaar.
En evenzoveel jaar wordt zij
door de politiek bestreden,
met woorden wel te verstaan.
Iedere minister wilde dirigeren,
het muziekblad werd steeds groter.
Er wordt veel in mineur gespeeld.
Het milieu mag er niet onder lijden.
En de files?
Ach, die bestaan nog steeds.
Vlak na de oorlog "40 - 45",
Nu al zestig jaar gelee,
Sprak men van een grote woningnood.
Maar dat was, zo zei men, van tijdelijke aard.
Wederopbouw werd ter hand genomen.
"De woningnood zou snel tot het verleden
worden verklaard"
Deze politieke verklaring werd oprecht gegeven.
Maar aan deze woning compositie wordt
nog steeds geschreven.
Dat de armoede in Nederland steeds wordt
vergeleken met ontwikkelingslanden om ons heen
is politiek gezien wel slim.
Onze armoede is slecht relatief riep een minister.
Men moet dan echter goed beseffen,
dat men deze dan niet hoeft op te heffen.
Dat de armoede in Nederland
bewust in stand gehouden wordt is bekent.
Anderhalf miljoen Nederlanders leven
beneden de armoedegrens enof het minimumloon.
Dat zij geen enkel economisch instrument bespelen
vinden politici héél gewoon.
Immers als geen mens meer afhankelijk zou zijn
wat zou er dan gebeuren men hun macht?
Hebt U daaraan wel eens gedacht?
De gezondheids opperette van het laatste kabinet
werd vernieuwd en op papier gezet.
Niet alleen werd alles duurder maar ook de chaos
was kompleet.
twee honderd een en veertig duizend mensen onverzekerd.
Premies vliegen naar omhoog.
"Het valt wel mee" is wat de politici beweren
er zijn alleen wat start problemen,
We moeten nog wat repeteren.
Nu hebben we een nieuw kabinet,
Zij hebben alles netjes op een Balkje gezet.
Zij zouden al die noten wel eens even kraken,
hun ambities waren groot.
Daadkracht willen zij uitstralen, niet praten
maar veel doen sprak B devoot.
Maar het Balkje geeft veel ellende.
Want wat bleek, er waren heel wat dissonanten;
zoals een Wilde film en een goudvis in een vissenkom,
sex met dieren
Vloeken uit de wet? Het christelijke handelsmerk?
Al die noten vol met wanklank gaf vele, vele uren werk.
Dus....geen tijd meer voor het grote werk.
Zo blijft de armoede, woningnood, zorg,
autofiles en het ondermaatse onderwijs,
maar ook de onvrede in Nederland bestaan.
Toch er is ook positief nieuws.
De economie die groeit en groeit, maar daar hebben
de gewonen muziek liefhebbers niets aan.
Zij kunnen zich geen culturele uitspattingen
permiteren.
De muziek heeft voor hen afgedaan.
Uw dirigent, Jomeij.
|
