Door de vele problemen met de software van " Bloggen" werd deze nieuwe blog gecreëerd. Vroegere berichten kan men nog steeds terugvinden op "Mijn oude blog" in de rechter kolom onder "MIJN ANDERE BLOGS" !!!
Eind februari maakten we een 2-daagse wandeling in de Sierra de Ricote en de vallei van de Rio Segura, een prachtig gebied op ongeveer 130 km van ons hier vandaan (Puerto de Mazarron). Op de onderstaande link een korte impressie van dit alles. Ja, nog enkele weken resten ons hier want op 03 april in zijn we terug. Tot dan!!!!!!!!!
Wij hadden de mogelijkheid om met drie Belgen op pad te gaan met een Spaanse wandelclub uit Totana, een 2-daagse busreis naar El Torcal en de Caminito del Rey, deze laatste is bij vele wandelaars gekend door de vele filmpjes op YouTube.
Wat een mooie wandelervaring moest worden, werd door de slechte weergoden een grote ontgoocheling! Op zaterdag maakte de mist en nevel het ons onmogelijk te genieten van het speciale rots landschap van El Torcal en op zondag speelde de hevige wind(stoten) ons parten op Caminito del Rey (gesloten), om maar te zwijgen over de zeer zwakke organisatie, met andere woorden, voor herhaling niet vatbaar want ik ben iets anders gewoon, zoals bij de Grote Routepaden waar alles tot in de puntjes is geregeld en voorbereid. Toch een korte fotoreeks van het weekend op onderstaande link.
Het is al lang stil op mijn blog, maar stilzitten doe ik niet hoor, wekelijks mijn wandelingen op dinsdag en vrijdag met de vrienden staan nog steeds op het programma, maar binnenkort komt er een specialeken op mijn programma te staan! Op 13 & 14 februari gaan we met drie Belgen mee met een Spaanse wandelgroep uit Totana voor de Caminito del Rey te lopen.
Volgende tekst komt uit Wikipedia: “El Caminito del Rey (Het Koningspad) is een wandelpad dat loopt van Álora in Málaga (Spanje) naar Campillos door de El Chorro-kloof. De naam wordt vaak afgekort tot El Camino del Rey. In 1901 werd duidelijk dat men een pad nodig zou hebben om spullen tussen de Chorowatervallen en de Gaitanejowatervallen te transporteren. Na vier jaar bouwen werd in 1905 het pad geopend. In 1921 gebruikte Alfons XIII van Spanje het pad om de dam Conde del Guadalhorce te openen, waarna het pad bekend werd onder zijn huidige naam. In de 20ste eeuw raakte het pad in verval, waardoor veel delen in gevaarlijke staat verkeren. Het pad is 3 kilometer lang, maximum een meter breed en bevindt zich 100 meter boven de naastgelegen rivier. Op vrijwel geen enkele plaats bevinden zich leuningen. Op sommige plaatsen bestaat het pad slechts uit een smalle metalen balk. In 1992 werd het pad officieel gesloten, om te voorkomen dat mensen het pad nog steeds betreden is het eerste stuk van het pad gesloopt. Desondanks weten avonturiers de weg naar het pad nog steeds te vinden. Vier mensen overleden in twee ongelukken in 1999 en 2000, in februari 2010 is er een 24-jarige Zwitserse bergbeklimmer overleden na een val. In 2006 sprak de regionale overheid van Andalusië over een restauratieplan. De kosten werden toen geraamd op 7 miljoen euro. In 2014 zijn de restauratiewerken toch aangevat. In maart 2015 werd het pad na renovering heropend. Dat kostenplaatje bedroeg 2,5 miljoen euro en werd gefinancierd door de stad Malaga en de autonome overheid van Andalusië. De renovatiewerken bestonden voornamelijk uit het repareren van de brug en het diep verankeren van stalen bouten in de rotsen voor de veiligheidslijnen.”
Inmiddels is die volledig gerenoveerd en beveiligd, er worden maar een beperkte groep per dag toegelaten, daarom moet men vooraf inschrijven en is er een lange wachtlijst, wij hebben natuurlijk geluk dat we met die wandelclub meekunnen. Dus de week nadien mogen jullie een verslag verwachten met de nodige foto’s! Op de volgende link een video van hoe hij er voordien uitzag. https://www.youtube.com/watch?v=ZmDhRvvs5Xw
Inmiddels is er heel wat tijd verstreken sinds mijn laatste berichtje verschijn en is er intussen al heel wat gewandeld! Zoals beloofd de link naar mijn blog van de Camino Cartagena – Santiago de Compostela waar ik begin november terug een 8-tal dagen opstap ben geweest: http://blog.seniorennet.be/cartagene_santiago/
Inmiddels zijn we al meer dan een maand hier in het zuiden en heb ik al heel wat afgewandeld, tijd dus om eens wat op mijn blog te plaatsen! Gisteren met de vertrouwde groep gewandeld in, waar anders, dan in het prachtig natuurgebied “Sierra Espuña”, ditmaal in het noordoostelijk deel, vanuit El Berro. Een natuurwandeling die we starten met een vrij steile klim en te eindigen via een smalle rambla (droge rivierbedding), zie fotolink. Vorige week ben ik acht dagen opstap geweest op de Camino del Azahar en Levante richting Compostela, binnenkort het verslag op de bijhorende blog, maar ik hou je op de hoogte als die klaar is!
Een korte reeks foto’s van mijn eerste twee korte wandelingen in onze tweede thuis – Zuid-Spanje. Begin november stap ik verder op de Camino del Azahar en Levante richting Compostela waarmee ik vorig jaar mee begonnen ben. Voor wie het zich interesseert surf dan even naar de blog die ik bijhou. http://blog.seniorennet.be/cartagene_santiago/
Op verkenning in een stukje Waals- en Frans-Vlaanderen.
We starten aan Café La Bascule en trekken over de Leibrug Frankrijk binnen. We verlaten dus Waals-Vlaanderen dat we kwijtspeelden in 1963 bij de vastlegging van de taalgrens en belanden in Frans-Vlaanderen dat verloren ging in 1713 met de Vrede van Utrecht. We volgen de Leie stroomopwaarts tot waar de gekanaliseerde Deûle in de Golden River uitmondt. Op de Belgische oever rechts van ons passeren we de enorme fabriek van Clarebout, de grootste frietfabrikant van Europa met hoofdzetel in Nieuwkerke. Het gaat nu richting Quesnoy-sur-Deûle maar vóór dit dorp maken we rechtsomkeer om langs de oever terug te keren naar Deûlemont. In de friterie van de port de plaisance (het jachthaventje) mogen we onze boterhammen opeten. De bazin zorgt voor soep. Via een mooi aardewegje bereiken we de D949 die we – jammer genoeg – over 400 m moeten volgen (oppassen dus!). Landelijke wegen in open landschap voeren ons naar Frélinghien. Hier verlaten we de GR 121B (die blijft in Frankrijk). We steken de grens over en wandelen tussen de volgelopen oude kleiputten van de steenbakkerij van Ploegsteert, nu een heel belangrijk vogelreservaat. In snel tempo herovert de natuur hier wat de mens afpakte. Direct daarna passeren we langs de ‘speedway’. Dit is een piste waar liefhebbers hun agressie kwijt kunnen door voor de lol mekaars oude auto’s en caravans kapot te rijden. Toch nog altijd beter dan het gebruik van de bommengordel… Een aardewegje links en we komen op de oude spoorbedding van de trein Komen-Ploegsteert-Armentiers die we volgen tot voorbij Waasten. We komen nog langs het monument voor Maori-soldaten die hier meevochten in de Groote oorlog. Maori’s zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, de andere inwoners zijn allochtonen. We wandelen in een wijde boog rond de kerk van Waasten die de Walen hoogdravend ‘Cathédrale de la Lys’ doopten. Hier stond vroeger een abdij maar er rest alleen een stuk omheiningsmuur. We passeren nog het brouwerijmuseum (alleen open op aanvraag) maar 100 m verder ontvangt bazin Anita van de Bascule ons met open armen… Santé! (tekst Bernard Goos)
Na trein- en busrit start de wandeling aan de kerk van Dessel. Een prachtige wandeling van 24 km te midden een mooie natuur, via twee prachtige natuurgebieden De Ronde Put en de Goorken. Voor de middagstop zijn we welkom in de kantine van de camping Het Berkenstrand.
GR - Midweek & Roquetoire (Fr) - 03 september 2015
ROQUETOIRE & GRP Tour de la Lys - Pas-de-Calais
Een afwisselende tocht door het waterrijke 'Pays de l'Aire' op de rand van het vlakke Vlaanderen en het heuvelachtige Artesië.
Septembermaand is voor de GR-Donderdagstappers ook de Leiemaand. Opnieuw tekenen we voor een stevige wandeling boordevol afwisseling. Welige akkers op vruchtbare leembodems wisselen af met vochtige weiden in de natte valleien van La Lys en zijn talrijke bijriviertjes. Door het geringe hoogteverschil raakt het water hier moeilijk weg. Reeds kort na de start bij de Sint-Michielskerk van Roquetoire stuurt een smal graspad tussen heggen ons het boerenland in. We lopen omgeven door akkerland in een wijde boog rond ons startdorp. Wanneer we de dominante Sint-Michielskerk achter ons laten leidt het lokale La Vallée-wandelpad ons doorheen een bockagelandschap van kleine hoeven en door heggen omzoomde weiden naar de bruggetjes over La Becque en de bredere La Melde………….(tekst: Jaak Perneel)
GR 5A Zuid, GR 128 en GR 131 - ZILLEBEKE 28ste Rando zonder Grenzen
“Wandelen in een schitterend Groen decor, sterren kijken en gezellig samen zijn met Franse wandelvrienden….”
De 28ste Rando zonder Grenzen gaat door in het Provinciedomein De Palingbeek in Zillebeke. De Groote Oorlog is nooit ver weg want in Zillebeke zijn er niet minder dan 16 Britse Begraafplaatsen plus de bekende sites als Hill 60 en Hill 62, de Caterpillarkrater, Bellewaerde Ridge. Het Provinciedomein De Palingbeek is een groene long van 236 ha en bestaat uit de sleuf van de Oude Vaart (het mislukte Kanaal Ieperlee-Leie), het Molenbos en de Vierlingen. Het provinciedomein sluit praktisch naadloos aan bij de Gasthuisbossen, ook zo een 200 ha. Het domein is ook de thuisbasis van Astrolab Iris( www.astrolab.be) waar de grootste amateurtelescoop staat van de hele Benelux en Noord-Frankrijk. (tekst: Griffel)
Een fotoverslag maakt alles duidelijk, een geslaagd, mooi, zonnig en warm wandelweekend!
NMBS & Sint-Joris-Weert - Florival - 20 augustus 2015
NMBS & Sint-Joris-Weert – Florival – 20 augustus 2015
Door de combinatie van verschillende wandelpaden, GR512, GR579, GR-Dijleland, en Wandelnetwerk Zuid-Dijleland creëerde Johan een prachtige wandeling over onverharde paden. De wandeling start aan het station van Sint-Joris-Weert en liep via het natuurreservaat de Doode Bemde, Neerijse, Margijsbos, Huldenberg (middagstop), Terlanen, Sint-Agatha-Rodebos, Ottenburg, Rondebos, Wolfbos en eindigde aan de treinhalte van Florival. Tweeëntwintig kilometers prachtige natuur, bos en openlandschap en een fantastisch zomerweer waren alle ingrediënten aanwezig voor een geslaagde wandeling. Klik op de fotolink en geniet mee!
Midweekstappers & Ruiselede – De Zande – 19 augustus 2015
De naam van het wandelnetwerk Bulskampveld verwijst naar het gebied dat ooit met zijn 10.000 ha het grootste velt van het graafschap Vlaanderen was. Velt of wastine betekent braakland, heidegebied, woeste grond met struikgewas, wilde kruiden, bosjes, vijvers en moerassen. In de 18de-19de eeuw werd dit gebied ontgonnen en vandaag probeert men in sommige delen ervan het historische landschap te herstellen: vroegere vijvers weer uitdiepen, plaggen om heideveldjes te doen herleven. Zoals vier jaar geleden start onze wandeling aan de Gemeenschapsinstelling voor Bijzondere Jeugdzorg De Zande in Ruiselede. Toen wandelden we door de bossen ten noorden ervan, nu sluiten we daarbij aan en verkennen daarna de zuidelijke kant. (Midweekstappers)
GR – Midweek & 06 augustus 2015 Brugge-Damme en de Damse Vaart. Twee Zwinsteden en een uniek polderlandschap.
Willy Lustenhouwer zaliger zong: “Brugge is schoane, 's nuchtens vroeg, Os d'n dauw over de reitjes hangt, En 't toptje van de torren,'t Eéste zunnestroltje vangt,…” Welnu in augustus zal de dauw bij de start van de wandeling al lang verdwenen zijn en hopelijks zal het zonnestraaltje al voor 9 uur aanwezig zijn, maar we starten deze donderdagtocht vroeger dan normaal om de ‘toeristeninvasie’ voor te zijn. De GR 5A volgt in Brugge een prachtig groen traject langs de Vesten, aan de binnenkant van de oostelijke ring rond de stad. Sinds 2010 is er een nieuwe variant, dwars door de binnenstad, 4,2 km lang. Ideaal om een mooie kringwandeling in Brugge te maken. Deze kringwandeling (8,5 km) breiden we uit door er een lus Brugge-Damme- Koolkerke (Fort van Beieren) – Brugge aan toe te voegen. Deze GR-variante door Brugge mag een rode draad zijn voor het herontdekken van bekende plekjes maar zeker ook voor het ontdekken van minder bekende, minder toeristische plekjes in de mooiste stad van Vlaanderen. De GR-variante door Brugge lopen we ’s morgens om de toeristendrukte te vermijden, de ‘GR5A-vestenwandeling’ volgen we bij de terugkeer. Zo komen we langs het Minnewater, het begijnhof, het Walplein met de gekende brouwerij ‘de Halve Maan’, de omgeving van het ‘ oude St-Janshospitaal’ en de O.L. Vrouwekerk. Over het Bonifaciusbruggetje (de Liefdesbrug), langs de Dyver, langs de Halletoren en de imposante Markt. Via de St.-Amandsstraat komen we op het Muntplein. We komen stilaan in het minder gekende ‘Brugge’ met de St.-Jakobskerk, de Augustijnenrei, de Gouden-Handrei, de St.-Annarei en de St.-Annakerk. Deze aan de buitenkant eenvoudige kerk, gebouwd begin 17de-eeuw, verrast je door haar rijke barokinterieur met marmeren doksaal, de eikenhouten lambrisering met ingebouwde biechtstoelen en schilderijen van Jan Garemijn. Op een steenworp staat de Jeruzalemkerk (15de eeuw). Deze private kerk zou geïnspireerd zijn op het grondplan van de kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem. Op de toren staat nog altijd het kruis van Jeruzalem. We komen langs het Museum voor Volkskunde, het Engels klooster om zo de Vesten te bereiken ter hoogte van de St.-Janshuismolen. De Brugse vesten vormen een 23 ha groot groengebied en werden aangelegd op de resten van de tweede omwalling van Brugge van 1297. Die bestond uit twee aarden wallen en twee grachten, onderbroken door zeven bruggentorens. De omwalling omsloot 430 ha met een omtrek van 7 km. Op de binnenwal stonden tientallen molens. De ommuring geraakte echter nooit af. In de 17de eeuw veranderde Brugge in een vestingstad met aarden wallen, een dubbele ring bastions en een brede vestinggracht. Vanaf 1792 begon de ontmanteling en werden de vesten een geliefkoosd wandelterrein. Tussen 1853 en 1915 werden de schilderachtige wilde vesten omgeturnd tot een keurige ‘publieke wandeling’. Het middeleeuwse profiel bleef het best bewaard op de Smedevest en de Boeverievest. We volgen de Vesten in Noordelijke richting en komen langs de ‘papegaai’, één van de drie molens die nu nog op de vesten staan. Ter hoogte van de verdwenen Dampoort verlaten we de Vesten en volgen het Zuidervaartje. Al vlug komen we in een uniek open landschap: polderland, afwateringskanalen geflankeerd door ‘scheef gewaaide’ populieren. We volgen een stukje van de omwalling van Damme. Ook Damme is een historisch stadje met zijn hospitaal en O.L. V-kerk. In Huyse de Grote Sterre kan je terecht voor toeristische info zoals wandel- en fietsknooppuntenkaarten en is er een bezoekerscentrum met een tentoonstelling over Damme en de Zwinstreek. Na de Picknick en het bezoek aan Damme volgen we de Damse Vaart richting Brugge. De Schellemolen vormt er een beschermd stadszicht. Napoleon I wou Duinkerke met Breskens verbinden door een kanaal. Spaanse krijgsgevangenen graven de Damse Vaart. Het kanaal loopt dwars door de vesting van Damme. Het stadje wordt doormidden gesneden, verschillende huizen moeten worden gesloopt. Bij de val van Napoleon is het kanaal tot in Hoeke gegraven. Onder het Nederlands bewind graaft men verder tot in Sluis. We verlaten de Damse vaart om de ‘Damse vaartwandeling’ die doorheen het provinciedomein ‘Fort van Beieren’ loopt, te volgen. Het fort bestaat hoofdzakelijk uit aarden wallen en grachten aangelegd als gevolg van de Spaanse Successieoorlog in 1704. Na dit ommetje komen we opnieuw aan de Damse Vaart die we volgen tot aan de Dampoort. Nu volgen we de GR5A op de Brugse vesten tot aan de Smedenpoort. Zo komen we langs de Kruispoort. In de 18de eeuw werd de stadsomwalling tussen de Kruispoort en de Gentpoort doorgegraven om een vaarverbinding te maken met Oostende en Gent. Dit is de Coupure. De Coupure is nu nog enkel een Jachthaven. In 2002 werd de Coupure overbrugd met een merkwaardige voetbrug. Voor de plezierboten trekken stalen kabels het wandeldek op. Via de verdwenen Katelijnepoort lopen we langs de Begijnenvest (met het romantische Minnewater) en dus dicht bij het startpunt van deze morgen. (tekst: Noël Aneca)
Na een korte busrit vanuit Eupen, start onze wandeling in Eynatten, deelgemeente van Raeren, tevens het enig dorp dat op ons pad ligt, voor de rest natuur, natuur en nog eens NATUUR! Eindigen doen we aan het station van Eupen, hoofdstad van de Duitstatige Gemeenschap.
De wandeling start aan het station van de “Boetestad” Veurne naar het station van de “Boterstad” Diksmuide. Een tocht in mijn geboortestreek die voor mij niet veel geheim heeft, maar jammer genoeg geen ideale wandelstreek is, men moet er ver zoeken om ergens een stukje onverhard pad te vinden. Om te fietsen is dit heel iets anders, het open landshap, geen lintbebouwing maar met ver uiteen liggende dorpjes heeft de wind hier vrij spel! Ik kan het weten, want voor ik begon met wandelen was ik een fanatiek wielertoerist en heb er meerdere duizenden om niet te zeggen honderdduizenden kilometers rondgetoerd! Voor mij blijft het toch een mooie streek, “Bachten de Kupe” genoemd, dit is het gebied achter de stroom de IJzer, de streek die maar één wereldoorlog gekend heeft, want in de “Eerste” is het nooit bezet geweest, een klein stukje vrij België! Geniet mee met de volgende fotoreeks.
Een kringwandeling op het knooppuntennetwerk “Leiestreek”. De gevarieerde wandeling start aan het station van Anzegem die een heel eind van het centrum verwijderd staat. De tocht loopt over Kaster, Varent, Neerkouter, St.-Arnolduskapel, Kloosterhoek en Otegem waar de middagstop voorzien is. In de namiddag Ingooigem, het dorp van Streuvels, Tiegemberg en zo terug naar het station van Anzegem.
Negentien wandelaars hebben de tropische warmte weerstaan!
We starten deze zeer gevarieerde wandeldag nabij het Château de la Princesse. Het kasteel werd in 1829 gebouwd door prins Ernest d'Arenberg, grootgrondbezitter en na de ontdekking in deze omgeving van steenkool in de 18de eeuw, ook eigenaar van de uitgestrekte steenkoolconcessies. Reeds kort na de start stappen we, op de rand van het het Forêt domaniale de Raismes-Saint Amand-Wallers, richting een eerste (beboste) terril die we, omwille van de steilheid, links laten liggen. Voorbij 'les étangs des trios mortiers', drie langgerekte in elkaar lopende meren en een schitterende biotoop ontstaan door een gigantische grondverzakking, lopen we richting "Fosse Sabatier, put nr 2". De goed bewaarde oude mijnschachtlift stond boven een mijnput van 585 m diepte waarvan de exploitatie in 1980 stopte. Na een korte wandeling langs het meer beklimmen we met geelrood van de GRP Bassin Minier Nord-Pas de Calais 'en lacets' de hoogste steenberg van de dag, de (half)beboste 'Terril de Raismes Sabatier' (eveneens werelderfgoed!). Het was onder het toezicht van mijningenieur Maurice Sabatier dat de steenkoolput werd gegraven. Bovenop deze 100 meter hoge steenpuinhoop genieten we van een weids onbelemmerd 360° zicht. Het is genieten van de bovenste plank! Een oriëntatietafel toont ons, hoog boven het bladerdak heen, de Basiliek van Bon-Secours, de Mont-Aubert … en zet de wandelrichting uit naar twee meer oostelijk gelegen terrils. Afdalen, GRP verlaten, en onverhard verder richting 'onze' derde terril: le Terril du Lavoir-Rousseau, een langgerekt, bebost, erg steil plateau-terril waar de afval van de gelijknamige kolenwasserij tussen 1939 en 1988 werd gestort. We lopen er gemakshalve in noordelijke richting rond. Nadat we opnieuw een streepte GRP oppikken lopen we over een zwartgrijze maanvlakte richting Ancienne Fosse Lagrange. Hier geen mijnschachtlift maar wél een kleine maar erg fijne puinhoop temidden van een groot kaal steenkoolgruisveld. Het ‘zwarte land’ in volle glorie. We verlaten definitief het industriële patrimonium en lopen in gezelschap van de GRP op de bedding van een oude spoorweg richting Escautport en gaan er op zoek naar onze middagstop. Na de middagpauze zoeken we nogmaals de oude spoorweg op en bereiken opnieuw de rand van het immense Forêt domaniale Raismes-Sant Amand-Wallers. Het bos is in onze contreien vooral berucht door de doortocht van de wielerklassieker Paris-Roubaix. De "Trouée d'Arenberg" (de echte naam is “la Drève des Boules d'Hérin") is met zijn 2,4 km kasseien alom berucht. Voor ons geen kasseistroken maar wel een snoer van heerlijke smalle en brede, grazige of stofferige, onverharde boswegels door een jong (want grotendeels verwoest in WO I), luchtig en goed onderhouden bos begroeid met eik, haagbeuk en in mindere mate grove den. We lopen er ong. 11 km door, vermijden te struikelen over de talrijke graafwerken van everzwijnen en zoeken er aansluiting met de GR 121 (Jambes-Boulogne sur Mer). Met de beklimming van de Mont des Ermites, een kuitenbijter, lopen we voorbij het kerkhof van Raismes (quizvraag: wie vindt het éne oorlogsgraf?) dit schitterend bos uit en komen terecht in het uitgestrekte en prachtig aangelegde Parc Nature & Loisirs de Raismes, een parel in een streek die zich langzaam tracht te herstellen van de socio-economische kaalslag die het sluiten van de mijnen teweeg bracht. We lopen het park uit langs het Château de Princesse, onze startplek. (verkorte tekst – Jaak Perneel)
NMBS - BBQ-wandeling & Ieper - Komen - 18 juni 2015
NMBS – BBQ-wandeling & Ieper – Komen – 18 juni 2015
Eens iets anders, een mooie wandeling van 24 km, in de voormiddag 16 km en in de namiddag nog 8 km en als picknick een uitgebreide, lekkere barbecue tenhuize van wandelgenoot “de Freddy”.
We starten aan het station van Ieper, zoeken de grachten van de stad op en wisselen die voor een mooi stuk natuur. De natuurgebieden De Verdronken Weide, De Pallingbeek en Gasthuisbossen volgen elkaar op, na Zillebekevijver en Zillebeke zelf stappen we richting Zandvoorde waar we bij Freddy welkom zijn voor een geslaagde barbecue. Na het dessert is het tijd om verder te trekken en we zoeken de borden op van het nooit voltooide kanaal Ieper – Komen en de spoorweg Poperinge – Kortrijk. In Komen eindigt een prachtige dag en nemen we de trein richting huiswaarts.
GR - Midweek & Notre Dame de Lorette (Fr) - 04 juni 2015
GR - Midweek & Notre Dame de Lorette - 04 juni 2015
De driehoek Cimetière Notre Dame de Lorette - Mont St.-Eloi - Vimy bepalen de inhoud van deze 25 km lange wandeling. Aan elkaar geregen door de GR127 + variante, vormen ze samen het decor van mooie heuvels en valleien, verre gezichten en getuigen van een rijk verleden maar ook van het bloedig strijdtoneel uit de 1ste wereldoorlog. (tekst Griffel)