Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
02-07-2008
Onze "Schoolklas".
Onze klas had als klastitularis de heer COLPAERT, een gentlemen-leraar. Leraar nederlands, joviaal in de omgang,korrekte taal steeds tegenover de leerlingen en daarbuiten.Een meester waar men naar opkeek.Mijn medeleerlingen waren van verschillende pluimage.Natuurlijk was het steeds opletten geblazen voor Rosanne,want zij was de dochter van directeur PROCUREUR.Van haar moesten wij ons een beetje kalm houden,wilden wij geen problemen krijgen.Natuurlijk waren wij, de jongens,in die periode de haantjes vooruit; en wilden we op een goed blaadje staan bij de twee meisjes.Het waren allemaal mijn vrienden,ook diegenen die van Moerbeke moesten komen.Daar waren dan DE SWAENE, VANDE PUTTE,Tuur SNEL,en meschien nog iemand,maar vergeten... Dan hadden we nog BONNAERENS,VAN BOVEN,VAN ACKER,VAN DURME, SAEY,Emiel, MICHIELS, SCHATTEMAN,A., METTEWIE, VERMEERSCH,COOLS,DE WITTE, ROELS,M.,SAEGHER, ROS,R.,DE MEY,DE JAEGHER,VAN BOXELAER als meisje was er natuurlijk nog Georgine DE VOS.en een paar jongensnamen die mij nog ontsnappen,dat waren de lokeraars. Wij zaten in moderne klassen,per twee op de banken. We hadden ieder uur een andere leraar voor de les,wat natuurlijk een groot verschil was tegenover mijn vorige school.Ik volgde de moderne humaniora,wat mij later zou spijten voor mijn verdere studiemogelijkheden.Er is nochtans een grote gebeurtenis die mij in het laatste jaar overkomen is,dat was toen ik samen met Willy DE SAEGHER in een van de gangen, met een brandblusapparaat naar hem aan het spuiten was. Toen heeft het wat gedonderd in het bureel van de directeur,en waren we bijna van school gezet. In het laatste jaar kwam er ook een militair van het leger praten over de mogelijkheden die de jongens hadden als zij beroepsmilitair wilden worden.En dat heeft dan ook geleid tot mijn verdere keuze voor later.Maar daar moest nog eerst thuis over gepraat worden, want vader had voorzien dat wij later de markten zouden blijven doen,en de winkel verder uitbaten.Dus dat was een ander paar mouwen.En daarin zal ik mijn moeder eeuwig dankbaar voor zijn,ook mijn broer Gustaaf zal wel toegeven,want ook hij is een andere koers gevaren ,hij wilde verder naar het onderwijs toe.Dus er zou thuis over gepraat moeten worden.Met alle gevolgen die er dan zijn geweest.Hevige discussies tussen moeder en vader,vooraleer ik de papieren mocht invullen om mijn aanwerving bij de Luchtmacht.Ik moest nog zeventien worden,dus moest vader nog zijn toestemming geven en willen tekenen.Dat bekwam moeder toen vader eens dronken thuiskwam en hij in zijn toestand getekend heeft.Wij waren uit dezelfde school met vijf kandidaten die zich hadden ingeschreven voor het leger. Wij wachten dus ons oproeping af.We zouden dus samen vertrekken voor ons drie dagen naar het Klein Kasteeltje.Maar...eens de dag daar was stond ik,alleen in het Lokerse Oud Station met een oproepingsbevel met een gratis coupon tot Brussel.Ik had een velourse vest aan met een "golfbroek" en een klein valiesje met een pyjama en wasgerief en een paar gedroogde worsten met boterhams. En ik was vertrokken voor een carrière die 35 jaren zou duren.Maar die weg was nog lang...