aan voorbije jaren alles is vergankelijk!
Hallo! welkom op mijn blog
we hopen dat ge je amuzeert
22-01-2006
de heer
De Heer kwam tot Noë in België in het jaar 2005. De aarde was verdorven en overbevolkt. De Heer daalde neer en gaf aan Noë de opdracht een Ark te bouwen en twee exemplaren van elk levend wezen samen met enkele goede mensen te redden. "Hier is het plan", zei God. "Haast je, want over zes maanden zal het 40 dagen en 40 nachten beginnen te regenen. Frank De Boosere zal dat niet weten te verklaren en weer maar wat uit zijn duim zuigen". Zes maanden later begon het te regenen. De Heer keek neer en zag Noë wenen in zijn overstroomde tuin, maar hij zag geen Ark. "Noë", donderde Hij, "waar is mijn Ark?" "Vergeef me, Heer", smeekte Noë. "De dingen zijn wel wat veranderd tegen vroeger . Ik had een speciale bouwvergunning nodig. En ik heb moeten discussiëren met de inspecteurs in verband met een brandverzekering. Mijn buren beweren dat ik de bouwlijn overschreden heb met mijn Ark en dat ik de maximumbouwhoogte niet gerespecteerd heb. Ook legden ze een klacht neer wegens geluidsoverlast op de werf. We zijn naar Stedebouw moeten gaan voor een beslissing. Dan kwamen het ministerie van Verkeer en de dienst van Bruggen en Wegen. Zij wilden een waarborg gestort hebben voor de mogelijke, toekomstige, kosten van de aanpassing van de infrastructuur als de Ark moest verplaatst worden naar de zee. Ik beweerde dat de zee tot hier zou komen, maar daar geloofden ze geen snars van. Hout vast krijgen was een ander probleem. De groenen trekken van leer tegen het kappen van inlands hout, en dit om de gevlekte bosuil te beschermen. Ik probeerde de naturisten te overtuigen dat ik het hout juist nodig had om die uil te redden. Geen gehoor ! Ik verzamelde de dieren. Maar dan werd ik aangeklaagd door Gaia. Michel Van Den Bossche beweerde dat ik wilde dieren gevangen hield tegen hun zin. Ook argumenteerden ze dat de accommodatie te beperkt was en dat het wreed en onmenselijk was zoveel dieren te houden in zo'n kleine ruimte. Het Ministerie van Leefmilieu besliste dat ik geen Ark mocht bouwen zonder dat ik een Milieueffectenrapport opmaakte over uw voorspelde watervloed. Ondertussen ben ik nog steeds bezig een klacht van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding van uw dwarse pater Leman op te lossen. Volgens hem moet ik een bepaald aantal allochtonen inhuren om de Ark te bouwen. Anderzijds willen de vakbonden dat ik enkel vakbondsleden met Arkbouwervaring te werk stel. Om de zaken nog erger te maken heeft Douane en Accijnzen al mijn bezittingen en beleggingen aangeslagen. Zij beweren dat ik het land illegaal wil verlaten met meeneming van bedreigde diersoorten. En toen men op de ministeries van volksgezondheid en landbouw hoorde van al die dieren, begonnen ze te kankeren over het 'mestaktieplan' en vroegen of ik nog nooit gehoord had over het MAP en wat ik er zou aan doen. En dan zwijg ik maar over de problemen met het ellebogenwerk van al die politici die, door hun dienstbetoon, allemaal iemand hadden die absoluut mee moet. Dus Heer, vergeef mij, het zal me minstens tien jaar kosten om de Ark te bouwen." Plotseling stopte de regen, de hemel klaarde op en de zon begon te schijnen. Noë keek verwonderd op. "Wil dit zeggen dat U de wereld niet zal vernietigen",vroeg hij. "Neen", zei de Heer, "uw regering is daar al intensief aan bezig !! "
Zijn naam was Fleming, en hij was een arme Schotse landbouwer. Op een dag,terwijl hij probeerde om het leven voor zijn familie aangenaam te maken, hoorde hij een schreeuw om hulp
die uit een moeras kwam.
Hij liet alles vallen en liep naar het nabij gelegenmoeras.
Met zijn taille, tot in de zwarte smurrie , zag hij een bange jongen, gillen en worstelen. De landbouwer Fleming redde de jongen van wat een langzame en angstaanjagende dood kon geweest zijn. De volgende dag kwam een koets aan bij het huis van de boer. Een elegant geklede man stapte uit en introduceerde zich als de vader van de
jongen die boer Fleming had gered ik wil u terugbetalen," zei hij. "U redde het leven van mijn zoon." "Meneer, ik kan niets aanvaarden voor wat ik deed"
antwoordde de Schotse landbouwer ondanks de aanbieding. Op dat ogenblik,verscheen de
zoon van de landbouwer aan de deur van de boerderij. "Is dat uw zoon?" vroeg de edelman. "Ja," antwoordde de landbouwer trots. "Ik wil met u een overeenkomst maken. Laat me hem van
het niveau van onderwijs voorzien zoals die waarvan mijn eigen zoon zal genieten. Hij zal zonder twijfel een mens worden waar wij
beiden trots zullen op zijn. En zo gebeurde. De zoon van Fleming studeerde op de
beste scholen en hij behaalde op St. Mary de Medische School van het Ziekenhuis in Londen een diploma, en werd over de hele wereld bekend als
de Heer Alexander Fleming, uitvinder van de Penicilline Jaren daarna, werd de zoon van de edelman, die uit het
moeras, was gered getroffen door een longontsteking
Wat redde zijn leven dit keer? Penicilline. De naam van edelman? Lord Randolph Churchill.
De naam van zijn zoon? De heer Winston Churchill. Ooit zei iemand: "wat goes around comes around
"Wat rond gaat komt terug". Werk alsof u het geld niet nodig heeft. Heb lief alsof je nooit gekwetst bent geweest. Dans alsof niemand kijkt Zing alsof niemand luistert. Leef alsof het de hemel op aarde is.
Onvermoeibaar reist Xena, de heldin uit de gelijknamige tv-serie, al acht jaar door de Oudheid in een stoere minirok en dito bustier. Op haar tochten neemt ze het op tegen het kwade en hoewel ze zelf een niet onbesproken verleden heeft, weet het goede toch steeds te zegevieren. Vooral kwaadaardige mannen kunnen zich maar beter meteen uit de voeten maken, willen ze heelhuids uit de strijd komen. Haar interesse in de vredelievende exemplaren, reikt meestal niet verder dan een oppervlakkige belangstelling.
Het gaat over de wandeling en niet zozeer de bestemming... Het gaat over de hunkering en niet de kus... Het gaat over her-inneren...over gemis...over ontroering...over raken en geraakt worden... maar vooral over verlangen
judas
judas
