Hieronderaan volgen binnenkort foto's van vrienden enz....
Voor het bezoekje die u bracht op mijn Blogje
Alles wat mooi is
dagboekje
22-11-2008
mijn man
Mijn ventje is nog steeds vermist,
Ik heb het heel moeilijk omdat mijn man nog niet is terug IK MIS HEM ZO?? zal dagelijks proberen iets te schrijven
JULIA
Ik schrijf me verdriet neer mijn man is vermist op 9/11/2008 hij is snachts vertrokken en niet meer terug gekomen maar hij was dementerd en ging veel gaan wandelen in de nacht,de politie zijn nog steeds op zoek achter hem ik toch zoveel verdriet en mijn zoon en vier klienkinders en schoondochter wij vragen ons af waar is hij naartoe nergens te vinden ze hebben met helikopter en speurhonden gezocht nu zoeken ze in het water en alle grachten ik woon in Bredene ik ga stoppen kan niet meer het is voor de volgende keer
Het gaat goed, Met mijn man gaat? het nu nog steeds goed. Hij kan hem al weer wat bezig houden? met knutteselen, en ook heeft veel courage. Dat doet mij goed, maar toon het niet. Hij doet weer meer dingen,die hij een tijdje, niet meer heeft kunnen doen; maar soms teveel, en dan loop ik kwaad rond, omdat hij niet wil luisteren. Dat is een man, ik denk dat de meeste mannen zo zijn, niet dat ik te klagen heb. Met mijn been gaat het de goeie kant op. Want ik was wat bang, daar ik een zware diabetes ben, en dan moet men goed oppassen; met open wonden. Maar ik genees nog goed; dat ik me goed verzorg; want dat is de goede raad, die ik kan geven aan mensen met Diabetes. Nu ik heb weinig tijd, en zal volgend maal wat meer schrijven, over alles en nog wat daaaag
Mijn man heeft terug in de kliniek gelegen vier weken en dat gaat zo altijd binnen en buiten hij was helemaal dik van het water en had een tekort aan zuurstof daarom kon hij zo moeilijk ademen hij had nod maar 40 0/0 zuurstof niet meer en al dat water ,toen heb ik hem binnen gedaan in de kliniek en het was hoog tijd of ik was hem kwijt dan zijn ze direct aan hem beginnen werken en drie flesjes vocht afgetrokken als hij binnen gegaan was woog hij 115 kgr zo zwaar was hij hij heeft zuurstof gekregen en dat heeft hij nu thuis ook maar is veel afgevallen weegt nu nog 94kgr dat is een pak en dat was allemaal water wat een mens toch kan krijgen en hij loopt er nu wat lastig bij altijd zo een werker geweest en nu niks meer mogen doen hij zegt soms ben liever dood zodus laat ik hem rommelen in zijn kot veel kwaad kan hij daar niet doen ik laat hem doen want dat gezaag ben ik ook moe ik zeg tegen hem doet wat je wilt maar kom niet klagen als je weer naar de kliniek moet Ja en ik heb ook wat voren gehad ik ben naar de Opera geweest van MADAME BUTTERFLY en ik heb met mijn been tegen een ijzer trap gestoten en dat doet toch zo pijn ik heb een grote inwendige bloeding en mijn been is wat geknuist de DR zegde het is zeker voor 6 weken dat je pijn zult hebben wel als ik zeg het doet pijn wel het doet echt pijn Nu de Dokter komt regelmatig de wond verzorgen maar de pijn blijft ik wens dit aan niemand toe ga dan eens naar een Opera wat ik zo gaarne zie maar heb er niet veel van genoten door de pijn het was helemaal gezwollen en nu staat het nog dik nu ik zal me goed verzorgen want ben een zware Diabetes patient ik zal nu stoppen met schrijven tot een volgende keer over iets anders en hoop iets beter dan nu ik wilde dit eens kwijt groetjes Julia
Alle blaadjes beginnen stilaan van de bomen te vallen, al is het mooi weer, doch de herfst kan men niet tegenhouden. De herfst ziet er ook mooi uit. Het wordt ook gezelliger op de avond, kaarsjes aan steken,lekker warm en knus bij elkaar.
Ja ik heb nog iets te schrijven mijn man ligt in de kliniek zoals ik al geschreven heb maar was vergeten erbij te schrijven dat hij vandaag verjaart hij wordt er 70jaar een triestige verjaardag voor hem maar het is wel voor zijn goed dat hij daar ligt hij is heel zijn leven een harde werker geweest nooit ziek of ja twee zware operatie gehad ja hij heeft ook een Pacemaker hij was anders nooit ziek en nu ligt hij daar hij zegt niks en doet niks anders dan slapen ik zit daar ganse namiddagen bij hem hij slaapt het is niet aangenaam maar hij kan er niks aan doen en moet dat begrijpen wat ik ook doe het leven zit toch raar in mekaar voor ons stervelingen ik hoop dat ONZE L HEER ,hem niet lang laat afzien want dat doet pijn je man zo te zien weggaan ,nu ik hoop hem nog een tijd te mogen bij me hebben maar als het moet dan zal ik het aanvaarden zo dit is iets over ons gezin Julia
Ja het verdriet die ik heb kan ik niet beschrijven het gaat over mijn lieve man hij is terug opgenomen in het ziekehuis en dit voor de zevende maal in dit jaar hij doet niks anders dan veel water aanmaken in zijn lichaam ja ik weet dat is niet goed ook zijn hart lijd eronder de dokter zegt dat zijn hart totaal versleten is ja hij ziet veel af ,maar ik kan hem niet helpen en dat doet wel pijn hem te zien lijden maar hij heeft er zich mee verzoent dat hij ernstig ziek ,het doet mij ook pijn als ik hem telkens binnen moet doen ook zijn hart doet pijn en dat weet ik heel goed ,ook als ik hem bezoek zit hij steeds te slapen en de verpleesters zeggen het ook het is omdat hij op is er zit niet veel meer in hem ,mijn lieve man die heel zijn leven hard geeft gewerkt voor zijn gezin en hem nu zo zien af takelen dat is triestig voor mij en mijn zoon zijn gezin een geluk mijn kleinkinders zijn al groot en begrijpen beter dan wie ook dat grootvader veel afziet het is wel jammer voor de kleinzoon want die twee zijn erg aan mekaar vast,dat zijn twee handen op een buik ze doen veel tesamen ook zijn ze samen in harmoni hij mist zijn peter als hij gaat spelen ja als het niet betert zal hij dat moeten laten maar ik neem het hem niet af het zou hem nog meer verdriet doen en zijn hart is al zo zwak <men zegt dikwijls grote bomen vallen ook >wel dat zie ik nu ook aan mijn man ik hoop dat hij toch nog een tijdje meekan met wat hij gaarne doet maar veel hoop heb ik niet . ik ga dit nu eindige met dit triestig verhaal over mijn man en hoop dat het vlug beter wordt maar ik rust in de gedachten ik zal voor hem zorgen zolang het gaat daar ik ook ziek ben gaat het wat moeilijk gaan maar zal doen wat ik kan vervolg op dit verhaal zal ik nog schrijven Julia
De carnaval is weer gestart ik begrijp niet wat de mensen vinden in die maskerade ik vind dat er zo veel gespot wordt met wat er in de wereld gebeurt er is al zoveel miserie en geweld en nu met deze carnaval wordt er nog meer gespot maar ja daar zit geen kwaad in zegt men en toch worden er vele mensen gekwets bij en dan roept men op voor vrede hoe moet men dat begrijpen waar gaat het naartoe vel bejaarde zijn gelukkig dat ze al zo oud geworden zijn maar denken toch aan hun klienkinders en achter klien kinders wat er met deze generatie gaat gebeuren als men die mensen hoor spreken en wat zij meegemaakt hebben kan wat er nu gebeurt nog erger zijn in de wereld al die oorlogen in de verre landen al die zelfmoorden al de opofferingen van vele mensen en nu is het weer die carnaval ja vele mensen hebben daar plezier aan om te gaan kijken maar mij krijgen ze er niet meer naartoe,er wordt teveel met modder gegooid en daar hou ik zeker niet van maar ja als er maar plezier gemaakt wordt er is al genoeg verdriet in de wereld en daar denk ik het mijne van Julia
ja ik heb wat verdriet voor mijn man daar hij zich wat laat gaan sedert hij weet dat hij ziek is hij heeft de kracht niet meer hij is echt op de sukkel hij die steeds zo sterk en een harde werker is geweest en nu zie ik hem langzaam uit gaan ja hij kan nog vele jaren mee gaan maar niet in deze toestand hij doet nog veel moeite om het niet te tonen maar hij is steeds moe en wil steeds slapen dat ben ik niet gewoon van hem ,ook mijn schoondochtertje ligt al een week in het ziekehuis zij is weer over haar toeren depressief ik kan er ook van meespreken maar werp het over mij ik heb leren zeggen wat er mij niet aanstaat en de DOKTER heeft mij veel geholpen met zijn goede raadgeefgingen maar de een verwerkt het zo en een ander kropt het op en op kroppen is zeker niet goed ik heb dat jaren gedaan nooit eens echt gesproken wat er was maar heb de raad van de Dr gevold en nu schrijf ik veel van mij af en dat helpt ook goede vrienden hebben doet ook veel ik heb een hele goede vriend en kan er goed mee praten en dat doet deugd ook mijn broer kan ik tegenwoordig goed mee praten en dat doet mij echt goed ook spreek ik meer met mijn man vroeger kon ik niet met hem praten ofwel had hij geen tijd of anders luisterd hij niet nu gaat het veel beter ik kan met hem praten en moet niks meer wegsteken hij is tot het besef gekomen dat ik al lang genoeg gezwegen had en nu luistert hij over onze problemen op de lange duur kan je niks meer verzwijgen en dat is veel beter nu wij vertrouwen elkaar toe wat er moet gezegd worden maar over mijn stil verdriet spreek ik niet om dat het hem zou pijn doen beter niks zeggen dan iets verkeerd zeggen nu ben blij dit eens op mijn blog te kunnen zetten heb al eendagboek ook geschreven maar dat komt nog wel dat ik daar aan voort doe ik ga nu stoppen en de volgend maal verder doen Julia
Ja alles is goed met mij voor het ogenblijk ja de winter is nog niet gedaan het weet niet wat het wilt vandaag regen morgen sneeuw en dan weer vriezen en zo vliegen de dagen voorbij en daar moeten wij ons aan passen ja vele mensen zitten in de kou geen eten en er wordt zoveel gedaan voor de vreemde landen maar ons land heeft ook nood aan hulp daar wordt ook niet veel aangedaan honger is er overal in de wereld zelfs in ons Belgenlandje en waar gaat dit allemaal eindigen de HEER heeft het LOT in zijn handen ja ik bid elke avond maar daar heb ik iets aan maar er is zo veel geweld in de wereld dat men echt bang zou worden nu met die cartoons eris altijd iets op een rel uit te lokken waar gaan we naartoe dat wordt veel gezegd niemand weet het en die stakingen waarom men moest vroeger ook leven maar met minder geweld ,ja dat moest eens van mijn hart zo voel ik me weer goed hoop dat alles beter wordt afwachten dat is de zin van het leven Julia
Over alles en nog wat daar gaat het over ja wij hebben geen TV hij ligt in panne en nu kan ik wat op mijn PC werken ,ik heb deze namiddag ook wat geschreven en toen belde mijn vriendin om te vragen of ik achter haar kindjes wilde gaan ja ik baby sit regel matig voor hen en ze zijn steeds blij dat ze bij ons mogen komen ja ze noemen ons meetje en peetje en dat maakt ons heel blij ,ze kunnen zo lief zijn ja 6jaar en 4 jaar en daar heb je veel plezier aan men zegt dikwijls het plezier dat je met kindjes hebt van vreemde wel daar heb je het meeste plezier aan en dat is waar ,wij onder vinden dat steeds als ze bij ons zijn de kleinste is steeds voor mijn man ze hangt aan zijn nek ze houd zoveel van hem en toont het echt met haar lieve oogtjes ja de rest vertel ik op een andere keer JULIA
Voor ieder wat wilds
Eènmaal in je leven
Boeketje voor jou
;)
