Hieronderaan volgen binnenkort foto's van vrienden enz....
Voor het bezoekje die u bracht op mijn Blogje
Alles wat mooi is
dagboekje
08-01-2009
mijn lieve man
mijn lieve man is teruggevonden op 29/11/2008 en hij is begraven op 8/12/2008 hij is na zoveel tijd dat ze hem terug gevonden hebben het is heel pijnlijk daar ik geen afscheid heb kunnen nemen ik heb hem nog gezien maar niet genoeg om afscheid te nemen ,maar ik heb gezorgd dat hij een mooie begraving heb gegeven en dat heeft mij heel deugd gedaan er waren heel veel vrienden van hem ook van de Harmonie waar hij bij speelde en waar onze kleinzoon ook in speelt hij was zo fier op Dimitrie ik heb veel steun van Regina ze helpt mij veel en moet nog gaan werken daar ben ik trots op.
nu ik krijg het moeilijk en ga moeten stoppen met schrijven de volgend keer ga ik meer schrijven nu goedeavond Julia
ik leef helemaal in onzekerheid vandaag weer geen nieuws over mijn man waar kan hij toch zijn de politie en de federale hebben alles ge-daan wat ze konden doen ik moet er mij bij neerleggen dat ze hem niet vinden hij moet zijn medicatie krijgen en het is zo koud buiten wat ziet hij af of meschien niet meer hij was de laatste tijd veel ziek kliniek in en uit het was soms onmenselijk voor hem waarom moest dat hem overkomen ik ben ook ziek maar nam dat erbij maar hij is in 3jaar tijd helemaal terug getrokken hij kon het niet verwerken van zijn broer die zo vroeg ontnomen was 57jaar en hij was 72 jaar hij zegde steeds waarom ik niet maar hij zal nu wel bij zijn ouders en broers zijn alsook bij zijn dochterje ons kruis was zwaar om te dragen en dat niet altijd begrepen van de mensen
ik ga nu afsluiten groetjes
Julia
Mijn man is nog steeds vermist het is nu 17 dagen en ik hoop dat ze hem toch konden vinden de pijn wordt ondragelijk alle dagen hoop ik dat er nieuws is van hem waar is hij toch hij kan niet ver zijn maar waar de ene zegt dit en de andere dat wat moet ik geloven maar ik kan het nog niet aanvaarden dat hij zou overleden zijn en toch zal ik er bij moeten bij neerleggen maar het is heel heel moeilijk ook voor mijn zoon vrouw en kinders hij heeft er vier het zijn schatten van kleinkinders die ik heb voor het ogenblik is Regina steeds bij mij maar zij moet ook terug aan het werk en als zij er niet is komt mijn kleinzoon maar die kinders al zijn ze volwassen moeten met hun leven verder gaan en dit begrijp ik heel goed ook zal ik op een dag moeten verder gaan,
Een geluk heb ik nu veel steun van mijn broer en zuster ook van mijn vele vrienden ook van schoon zusters het leven is toch hard wij waren nu zo gelukkig het mocht niet zijn mijn man nam zware medicatie en was aan het dementerend en suiker patient hij kon er niet zonder geef mij wat steun die dit leest
groetjes Julia
Mijn ventje is nog steeds vermist,
Ik heb het heel moeilijk omdat mijn man nog niet is terug IK MIS HEM ZO?? zal dagelijks proberen iets te schrijven
JULIA
Ik schrijf me verdriet neer mijn man is vermist op 9/11/2008 hij is snachts vertrokken en niet meer terug gekomen maar hij was dementerd en ging veel gaan wandelen in de nacht,de politie zijn nog steeds op zoek achter hem ik toch zoveel verdriet en mijn zoon en vier klienkinders en schoondochter wij vragen ons af waar is hij naartoe nergens te vinden ze hebben met helikopter en speurhonden gezocht nu zoeken ze in het water en alle grachten ik woon in Bredene ik ga stoppen kan niet meer het is voor de volgende keer
Het gaat goed, Met mijn man gaat? het nu nog steeds goed. Hij kan hem al weer wat bezig houden? met knutteselen, en ook heeft veel courage. Dat doet mij goed, maar toon het niet. Hij doet weer meer dingen,die hij een tijdje, niet meer heeft kunnen doen; maar soms teveel, en dan loop ik kwaad rond, omdat hij niet wil luisteren. Dat is een man, ik denk dat de meeste mannen zo zijn, niet dat ik te klagen heb. Met mijn been gaat het de goeie kant op. Want ik was wat bang, daar ik een zware diabetes ben, en dan moet men goed oppassen; met open wonden. Maar ik genees nog goed; dat ik me goed verzorg; want dat is de goede raad, die ik kan geven aan mensen met Diabetes. Nu ik heb weinig tijd, en zal volgend maal wat meer schrijven, over alles en nog wat daaaag
Mijn man heeft terug in de kliniek gelegen vier weken en dat gaat zo altijd binnen en buiten hij was helemaal dik van het water en had een tekort aan zuurstof daarom kon hij zo moeilijk ademen hij had nod maar 40 0/0 zuurstof niet meer en al dat water ,toen heb ik hem binnen gedaan in de kliniek en het was hoog tijd of ik was hem kwijt dan zijn ze direct aan hem beginnen werken en drie flesjes vocht afgetrokken als hij binnen gegaan was woog hij 115 kgr zo zwaar was hij hij heeft zuurstof gekregen en dat heeft hij nu thuis ook maar is veel afgevallen weegt nu nog 94kgr dat is een pak en dat was allemaal water wat een mens toch kan krijgen en hij loopt er nu wat lastig bij altijd zo een werker geweest en nu niks meer mogen doen hij zegt soms ben liever dood zodus laat ik hem rommelen in zijn kot veel kwaad kan hij daar niet doen ik laat hem doen want dat gezaag ben ik ook moe ik zeg tegen hem doet wat je wilt maar kom niet klagen als je weer naar de kliniek moet Ja en ik heb ook wat voren gehad ik ben naar de Opera geweest van MADAME BUTTERFLY en ik heb met mijn been tegen een ijzer trap gestoten en dat doet toch zo pijn ik heb een grote inwendige bloeding en mijn been is wat geknuist de DR zegde het is zeker voor 6 weken dat je pijn zult hebben wel als ik zeg het doet pijn wel het doet echt pijn Nu de Dokter komt regelmatig de wond verzorgen maar de pijn blijft ik wens dit aan niemand toe ga dan eens naar een Opera wat ik zo gaarne zie maar heb er niet veel van genoten door de pijn het was helemaal gezwollen en nu staat het nog dik nu ik zal me goed verzorgen want ben een zware Diabetes patient ik zal nu stoppen met schrijven tot een volgende keer over iets anders en hoop iets beter dan nu ik wilde dit eens kwijt groetjes Julia
Alle blaadjes beginnen stilaan van de bomen te vallen, al is het mooi weer, doch de herfst kan men niet tegenhouden. De herfst ziet er ook mooi uit. Het wordt ook gezelliger op de avond, kaarsjes aan steken,lekker warm en knus bij elkaar.
Ja ik heb nog iets te schrijven mijn man ligt in de kliniek zoals ik al geschreven heb maar was vergeten erbij te schrijven dat hij vandaag verjaart hij wordt er 70jaar een triestige verjaardag voor hem maar het is wel voor zijn goed dat hij daar ligt hij is heel zijn leven een harde werker geweest nooit ziek of ja twee zware operatie gehad ja hij heeft ook een Pacemaker hij was anders nooit ziek en nu ligt hij daar hij zegt niks en doet niks anders dan slapen ik zit daar ganse namiddagen bij hem hij slaapt het is niet aangenaam maar hij kan er niks aan doen en moet dat begrijpen wat ik ook doe het leven zit toch raar in mekaar voor ons stervelingen ik hoop dat ONZE L HEER ,hem niet lang laat afzien want dat doet pijn je man zo te zien weggaan ,nu ik hoop hem nog een tijd te mogen bij me hebben maar als het moet dan zal ik het aanvaarden zo dit is iets over ons gezin Julia
Ja het verdriet die ik heb kan ik niet beschrijven het gaat over mijn lieve man hij is terug opgenomen in het ziekehuis en dit voor de zevende maal in dit jaar hij doet niks anders dan veel water aanmaken in zijn lichaam ja ik weet dat is niet goed ook zijn hart lijd eronder de dokter zegt dat zijn hart totaal versleten is ja hij ziet veel af ,maar ik kan hem niet helpen en dat doet wel pijn hem te zien lijden maar hij heeft er zich mee verzoent dat hij ernstig ziek ,het doet mij ook pijn als ik hem telkens binnen moet doen ook zijn hart doet pijn en dat weet ik heel goed ,ook als ik hem bezoek zit hij steeds te slapen en de verpleesters zeggen het ook het is omdat hij op is er zit niet veel meer in hem ,mijn lieve man die heel zijn leven hard geeft gewerkt voor zijn gezin en hem nu zo zien af takelen dat is triestig voor mij en mijn zoon zijn gezin een geluk mijn kleinkinders zijn al groot en begrijpen beter dan wie ook dat grootvader veel afziet het is wel jammer voor de kleinzoon want die twee zijn erg aan mekaar vast,dat zijn twee handen op een buik ze doen veel tesamen ook zijn ze samen in harmoni hij mist zijn peter als hij gaat spelen ja als het niet betert zal hij dat moeten laten maar ik neem het hem niet af het zou hem nog meer verdriet doen en zijn hart is al zo zwak <men zegt dikwijls grote bomen vallen ook >wel dat zie ik nu ook aan mijn man ik hoop dat hij toch nog een tijdje meekan met wat hij gaarne doet maar veel hoop heb ik niet . ik ga dit nu eindige met dit triestig verhaal over mijn man en hoop dat het vlug beter wordt maar ik rust in de gedachten ik zal voor hem zorgen zolang het gaat daar ik ook ziek ben gaat het wat moeilijk gaan maar zal doen wat ik kan vervolg op dit verhaal zal ik nog schrijven Julia
De carnaval is weer gestart ik begrijp niet wat de mensen vinden in die maskerade ik vind dat er zo veel gespot wordt met wat er in de wereld gebeurt er is al zoveel miserie en geweld en nu met deze carnaval wordt er nog meer gespot maar ja daar zit geen kwaad in zegt men en toch worden er vele mensen gekwets bij en dan roept men op voor vrede hoe moet men dat begrijpen waar gaat het naartoe vel bejaarde zijn gelukkig dat ze al zo oud geworden zijn maar denken toch aan hun klienkinders en achter klien kinders wat er met deze generatie gaat gebeuren als men die mensen hoor spreken en wat zij meegemaakt hebben kan wat er nu gebeurt nog erger zijn in de wereld al die oorlogen in de verre landen al die zelfmoorden al de opofferingen van vele mensen en nu is het weer die carnaval ja vele mensen hebben daar plezier aan om te gaan kijken maar mij krijgen ze er niet meer naartoe,er wordt teveel met modder gegooid en daar hou ik zeker niet van maar ja als er maar plezier gemaakt wordt er is al genoeg verdriet in de wereld en daar denk ik het mijne van Julia
Voor ieder wat wilds
Eènmaal in je leven
Boeketje voor jou
;)
