Hieronderaan volgen binnenkort foto's van vrienden enz....
Voor het bezoekje die u bracht op mijn Blogje
Alles wat mooi is
dagboekje
08-12-2005
Over de tijd
De jonge jaren van mij,
Ik ben geboren in Brussel in de oorlogs jaren die hard waren ,ook zijn we van het geweld geredt geweest door de toekomstig man van mijn moeder die een visser was en ons meegebracht heeft met de boot waar hij mee vaarde ja veel weet ik er niet van daar ik maar een baby was ,en met mijn broer die ook nog klein was,ja die oorlog heeft mijn echte vader meege nomen omdat hij iets gedaan heeft die niet aan het licht mocht komen ja de geheimen zijn de wereld niet uit iedere mens heeft geheimen triestig genoeg dat dit ook allemaal gebeurt in de wereld ,mijn stiefvader heeft ons groot -gebracht en vele woeilig zee gezien die jaren zijn voorbij gevlogen en wij groeide op in armoede waren blij als hij thuis kwam van de zee na enige dagen op de zee te zijn ,dan bracht hij vis mee en dat weet ik nog het waren meestal haringenen die moesten wij dan op eten wij varen met een bende ja wij waren maar met twee en de andere waren familie van onze stiefvader zijn moeder en zuster nog broers en dan de kinders van zijn zuster die zijn groot gebracht door mijn moeder maar ik en mijn broer waren na tijdje van alles de schuld als er iets gebeurde ,wij kregen veel slaag en ook naar ons bed zonder eten,de andere kregen alles en toen mijn stiefvader mijn zusje vond was alles nog erger ja hij heeft ze gevonden op straat naast een vuilbank en kwam er mee naar boven ja wij woonden in die tijd op het derde verdiep hij was buiten adem en moeder die bang was van hem werd mee getrokken naar de kamer waar ze slepen en dan begon er nog meer meserie ja nog veel herrinner ik mij van die tijd en dat wil ik nu neerschrijven in mijn eigen woorden hoop niemand pijn te doen daarom noem ik geen namen of toch fictieve namen , Ja mijn leven een triestig geweest en die oorlogs jaren weet wat er toen allemaal gebeurde jammer dat dit in de gedachten blijven (komt vervolg) JULIA
De feestdagen zijn in aantocht maar voor vele mensen die in armoede leven komen er triestig dag aan de koude is er al en dat is het triestige van de hele wereld vele mensen hebben heel hun leven hard gewerkt en blijven nu achter met een klein pensioentje om verder te doen in hun oude dagen wat hebben zij eraan altijd hard werken en dan plots niet meer aanvaard worden omdat men oud zijn geworden,het leven is altijd maar vechten tegen de armoede die er is ik kan er van mee spreken want zit ook in dit geval als je zegt bij mij gaat er geen feestje zijn ,geen cadaue's er kan er niks van met ons in komentje zeggen de mensen allé je gaat toch niet klagen heel je leven zo gewerkt ja dat is wel waar , maar werken dat hebben wij gedaan ik werkte in de horeca en mijn man ook en van de miserie dat we nu hebben praat er niemand van of kijken niet meer naar ons om ,maar dan zeg ik soms bij me zelf ze hebben geld maar zijn ze ervoor gelukkiger dan wij neen hoor maar dat mag niet geweten zijn Ja dit wilde ik even kwijt omdat er zoveel mensen op straat leven en in deze dagen dat er gefeest wordt denken er niemand aan deze mensen die niets te eten hebben maar ik denk eraan omdat ik ook weet wat het is niks hebben Maar een ding heb ik mijn lieve Zoon is er nog en zijn gezin die heel veel van oan zijn ouders hou ja in deze dagen mag ik van geluk spreken dat wij hem hebben hij is ook een harde werker voor zijn gezin doet hij alles op dat zij niks tekort komen wij worden veel geholpen van zijn kant maar soms is dit teveel voor mij , hij zegt dan moeder je laten verhongeren zal ik nooit nooit toelaten is dat niet mooi van je enige kind en dat heb ik nooit kunnen geloven want hij had in zijn jonge jaren veel gedaan wat niet mocht maar hij is nu een hele lieve jongeman geworden die goed voor zijn gezin zorgt Julia
