zocht mijn thuis
in verlaten zalen met stoelen
waar beelden op schermen
mij vulden
om maar niet mijn leegte
te hoeven voelen
het waren die zondagen
waarop de stad mij riep
om maar onderweg te zijn
hoe kon ik anders
mezelf verdragen
met mijn zieltogende pijn
nog steeds draag ik die eenling
mee in mijn gemoed
een verschraald wezen
steeds op zoek naar
de onbekende overvloed
|