een trillende stem in mijn zwellende aula geluid dat waait in de keel bewegende droge lippen aanzet tot veel
mijn woorden werden al gevoeld eer zij werden uitgesproken mijn woorden ze waren nog niet koud of reeds gestorven in schoonheid woorden, woorden het scheppend sterven
worden ze niet gevoeld; stort tranen over ze uit zoals de meesters het hebben bedoeld
veel te lang bevonden; ik kort ze ijlings in; worden opnieuw ingebonden
een woord te vaak gedicht dan verzacht ik de pijn; het wordt er uitgelicht
immers men wil voldoen aan de elitairen, aan hun strikte lijn in de pas, in de pas recht zitten in de klas!
normen bestormen behoort tot een ander ras
soms, midden in de nacht zit ik in een somber hoekje slijp mijn punt extra scherp, vergrijp me in extase aan een woordeloze stroom van storende elementen die mijn vruchten immer bevatten
dan, ja dan,,,,,ben ik ja ik, even mijzelf en kan ik me aan mijn pennenvrucht heerlijk bezatten
durf jij mij jouw naaktheid te tonen ontdaan van kleed, van alle beschermende lagen laat jij mij zien wat jij heel je leven afgeschermd hebt meegedragen
zie ik dan jouw borsten zoals ze werkelijk zijn ontwaar ik dan jouw verjaarde buik na het baren of het verborgen zachte van glanzende venusharen
durf je mij je ziel te tonen het diepste van jouw zijn ervaar ik dan nog heilige iconen, als het ware, zo pril geschapen waarvan een kind nog kan dromen of zal ik de pijnlijke verloren scheuten van verkilde liefde voorzichtig bij elkaar moeten rapen
vraag mij maar naar mijn diepste wezen of liever, ontdek wat jij beter kan voelen of zien zie mijn pure kwetsbaarheid diep in mijn ogen misschien ontwaar jij beter dat ik mijzelf aldoor heb bedrogen
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik ga jouuuuuuuuuuu verlaten verlaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaten mijn dooooooooooooooooooooolk tussen de riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiibben iiiiiiiiksterfff voooooooooooooor mijn maaaaaaaaaaaten
oooooooooom het geweeeeeeeeeeeeeten te suuuuuussen ik steeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerf iksteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerf ik steeeeeeeeeeeeerf van de honger intussssssssssssssssssssssssssen intusssssssssssssssssen
een woord vermoord een zin vergaat het verhaal staakt er is geen regel die overleeft deze leegte is gemaakt voor dromen, visioenen hoe je het beleeft en de illusie doorzeeft
een hoofdstuk zonder hoofd onzichtbare punten mijn pennenvuur uitgedoofd de gevulde leegte vol van niets ruim van ruimte vol van gedachten over iets
ik ben de dichter van iets over niets dan wel niets over iets het maakt mij lichter zonder licht heb ik dit in uw schaduw verricht
manco en blanco uitgestrekt, van zieltogend naar zielloos onbeperkt is iets in niets uitgerekt
