spel de beelden uit mijn lippen
als mijn keel naar diepte graaft
voorbij al die wankele klippen
waar mijn ziltige ziel zich laaft
daar rusten verdorde bloemen
langs vervallen koude muren
die ontkende stiltes benoemen
gedurende uitzichtloze uren
achter het verzwegen licht
stroomt altijd water van goud
het draagt het jonge gezicht
dat de toekomst nog vertrouwt
|