een klein oud vrouwtje begeeft zich naar de buurtwinkel en legt 3 dozen kattenvoer in haar mandje, de duurste die ze maar kon vinden in de winkel. aan de kassa gekomen zegt ze tegen de kassierster "niets is me te duur voor mijn katjes" de kassierster antwoordt:"het spijt mij maar ik mag u deze dozen kattenvoer niet verkopen zonder dat u mij een bewijs levert dat u wel degelijk een kat bezit. er zijn teveel ouderen van dagen die deze voeding in realiteit voor zichzelf kopen, daarom vraagt de directie altijd een bewijs bij aankoop. het dametje keert naar huis terug, neemt haar kat mee en toont ze aan de kassierster. deze is akkoord met de verkoop van kattenvoer. 's anderendaags keert het vrouwtje terug om hondenvoer te kopen en nogmaals kiest ze er het duurste eten uit. de kassierster herhaalt haar dezelfde toespraak dat ze de koekjes niet mag verkopen zonder een bewijs  dat de koper een hond heeft gefustreerd haalt het oude vrouwtje haar hond en toont hem aan de kassierster. deze heeft nu geen bezwaar meer en verkoopt de hondenkoekjes. de volgende dag koomt het dametje aandraven met een doos met een gat in het deksel. ze vraagt aan de kassierster om er haar vinger in te stoppen. de kassierster weigert,"nee, ik ben bang dat daar misschien wel een slang inzit". het oude vrouwtje stelt haar gerust en zegt dat er niets in de doos zit dat haar kan kwetsen. uiteindelijk stopt de kassierster haar vinger maar in de doos, haalt hem er weer uit en bemerkt een een verdachte geur... ze schreeuwt het uit:"maar dat is stront wat u daar in de doos hebt..." waarop het oudje met haar mooiste glimlach antwoordt: EN MAG IK NU 3 ROLLEN TOILETPAPIER?