Ik weet dat ik reeds een stuk in het derde bedrijf van mijn leven zit, maar ik voel me nog goed en gelukkig.

Als je aan het derde bedrijf van je leven zit, sta je voor een keuze : ofwel ga je in de zetel zitten en tel je de dagen, ofwel kun je op een strijdlustige manier verder gaan.  Voor dit laatste heb ik dan ook gekozen.

Ouder worden maakt me niet zo bang, maar de manier waarop dat zeker wel.  Ik heb geen schrik van die rimpels, ik vind dat wij ons niet moeten schamen voor de leeftijd van ons gezicht, maar...... waar we gaan terecht komen binnen enkele jaren, dat schrikt me wel af.  Heel waarschijnlijk in een rustoord en in het slechtste geval in een rust-en verzorgingstehuis.

Hoe gaan we verzorgd of betuteld worden ?  Gaan ze ons behandelen als "kleine kinderen", gaan ze liggen roepen en tieren tegen ons ?  Hoe dement gaan we zijn ?  Zullen we nog kunnen reageren ?  Zullen we ons nog kunnen verdedigen.  Ik stel me daar enorm veel vragen over.

En waarom stelt ik me al die vragen..... wel omdat  een familielid van mij gedurende 6 jaar in een rusthuis geweest is en dat was niet altijd "roze geur en maneschijn".

Ik ben de mening toegedaan dat onze politiekers proberen er het beste van te maken, maar je moet eerst zo'n situatie meegemaakt hebben bij familie of vrienden vooraleer je u een gedacht kunt geven van de problemen waarmee je geconfronteerd wordt

Ik woon in Vilvoorde en vraag me af hoe het met ons zal verlopen binnen enkele jaren.
Een steeds groeiend percentage van onze bevolking bestaat uit senioren.  Waar gaan ze die binnen enkele jaren allemaal opvangen ?

Er bestaat een zeer goede politiek voor de senioren in mijn stad, maar gezien het stijgend percentage van senioren, stel ik mij toch vragen.

25-04-2006 om 10:13 geschreven door Lou Ceuppens