Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Emotionele openheid ontstaat door het vermogen tot oordeelloos waarnemen van je emoties, hoe die ook zijn.
Het laat dus alle emoties in alle openheid gebeuren.
Dat is behoorlijk lastig, want het oordelen over emoties zit bij de meeste mensen diep ingebakken in hun gewoontepatronen, en verbonden met allerlei taboes en zogenaamd wenselijk en onwenselijk gedrag.
Emotionele openheid gaat dus niet over het hebben van de 'juiste' emoties en gevoelens,
en ook niet over het vermijden van 'verkeerde'.
Integendeel, want er zijn geen goede of verkeerde emoties en gevoelens.
Emoties en gevoelens zijn gewoon wat ze zijn. Ze dienen zich ongevraagd aan, net zoals het weer.
Hoe moet je daar dan mee omgaan? Als je bereid bent en in staat de toestand van je gemoed oordeelloos te bezien, vanuit de positie van de innerlijke getuige, ontsluit zich een innerlijke ruimte, die ervaren wordt als vrijheid. Vanuit die innerlijke vrijheid kun je kiezen of je een emotie of een gevoel wel of niet in de wereld tot uiting brengt, dus deel van je gedrag maakt. Daar gaat het om. Dat is wat te leren valt.
Je kunt bijvoorbeeld verliefd zijn. Dat is niet in zichzelf goed of kwaad. Je kunt bijvoorbeeld jaloers zijn. Dat is niet in zichzelf goed of kwaad. Je kunt bijvoorbeeld boos zijn. Dat is niet in zichzelf goed of kwaad. Je kunt bijvoorbeeld ergens intens van genietgen.
Dat is niet in zichzelf goed of kwaad.
En dat geldt precies zo voor elke andere emotie. Het gaat erom dat je die toestand van je gemoed eerst in alle openheid durft waar te nemen en te erkennen,
welke die ook zij.
Alleen als je zo oordeelloos naar de toestand van je gemoed kunt kijken, ontstaat de vrijheid om te besluiten
of je daar wel of niet iets mee doet.
Spirituele groei betekent dus niet het aanleren van de juiste emoties en het afleren van de onjuiste.
Want er zijn geen juiste en onjuiste emoties.
Alle emoties mogen er zijn, mogen ongecensureerd ervaren worden, maar jij besluit welk gedrag je er aan verbindt. Dat is de vrijheid die het resultaat kan zijn van emotionele openheid.
Alleen door te oefenen in emotionele openheid kun je ook ontdekken wat voor jou de wezenlijke en wellicht aanvankelijk nog verborgen zin is van jou bestaan.
Je zult leren inzien dat er allerlei oppervlakkige emoties zijn die er niet zo toe doen.
Maar ook zul je ontdekken dat er diepere lagen van emotionele bewogenheid in jou schuilen die tot de grond van je bestaan behoren, die uitingen zijn van je ware zelf, en waaraan je ook je ware zelf kunt leren kennen.
Bram Moerland
Emoties
Zo heb ikzelf jaren en jaren alle negatieve emoties aan de kant gehouden
en bleef maar inzichtelijk kijken en relativeren
Niet dat de andere emoties er niet mochten zijn
ze ondermijnden mijn gevoel van dat moment als ik eraan toe zou geven
Eerlijkheidshalve kom ik er nu achter dat dit een vorm van overleving is geweest
en kijk ze nu dus stuk voor stuk aan
er is nu wel de tijd en ruimte
en als ik zo zou blijven doen kon er geen balans terug komen
alles mag er zijn, ook verdriet-boosheid en zelfs woede
om ze nu anders in te zetten ga ik aan mijn oude trauma s op dit gebied kijken
niet om lukraak te gaan strooien met alles wat ik nog niet kende, maar vanwege enorme nieuwsgierigheid naar
wat ik al die jaren dat ik leef aan het wegdrukken was
Is dit wel zo erg als verwacht en dit nu in een veilige setting
Dat betekent dat op bepaalde emoties een taboe rust.
Zo'n taboe behoort vaak bij een ideaalbeeld van de mens.
Als je 'verlicht' bent zou je bijvoorbeeld geen boosheid meer ervaren.
Maar als een emotie om wat voor reden niet erkend wordt, niet respectvol ervaren,
en onderdrukt wordt, gaat die emotie onderhuids woekeren.
Zo'n verdrongen emotie wordt giftig en steekt voortdurend zijn kop op, vaak zelfs op zeer ongelegen momenten.
Als je jaloers bent en je mag van jezelf niet jaloers zijn omdat dat niet past bij het ideaalbeeld van jezelf, en je dus die jaloezie onderdrukt, zal de jaloezie op een giftige manier je relaties blijven verzieken,
zelfs de relatie waar je trouw aan wilt zijn. Maar als je jezelf toestaat boos of jaloers te zijn, en de boosheid en de jaloezie bewust en zonder jezelf te veroordelen waarneemt, kun je in wijsheid een manier zoeken om daar mee om te gaan.
Dan erken je de boosheid en de jaloezie en alle andere bewegingen van je gemoed als raadgevers, en daar zul je geen prolemen van ondervinden, ook als je hun advies niet opvolgt.
Er kan dus een taboe op een emotie rusten.
Als je dan toch die emotie ervaart, zal dat meestal samengaan met een veroordeling van jezelf.
Je deugt niet omdat je die 'foute' emotie ervaart, denk je dan.
Omgekeerd: emotionele openheid, dus een respectvolle omgang met al je emoties,
zal samengaan met aanvaarding van jezelf.
Bram Moerland
Mijn emoties
Het zijn er velen natuurlijk
k Herinner mij nog dat mijn moeder samen met mijn jongste broertje er vaak op uit trokken
zelfs varen over de Kagerplassen en dus met de trein naar o.a. Den Haag
k Zei dan wel: nemen jullie wat kleins voor mij mee
dan wist ik dat ze wel even ook aan mij moesten denken
of ik zette mijn schoenen in de huiskamer voor hetzelfde doel
vermoedelijk was dit een verkapte vorm van jaloezie
wij kregen in die tijd amper aandacht, vandaar
Dat vond ik dus duidelijk geen goede eigenschap om de redenen die hierboven staan beschreven en dacht dan snel er achteraan...wat fijn voor mijn boertje, fijn voor mama dat ze nu eindelijk eens wat tijd heeft.
Hiervoor kookte zij altijd voor de gasten en was druk met organiseren
we zagen haar erg weinig, hooguit aan een kopje thee
meestal zat daar zelfs een kindermeisje mee te wachten
En had onze moeder eens tijd, dan wilde ze graag eens schilderen en ja hoor
alles zes stormden we dan naar haar toe en wilden ook kwasten
t werkte belemmerend voor haar
weten we achteraf natuurlijk
Zelf ouders geworden onderhand en besef je het meer ook vanuit haar denken
Het feit blijft dat we alleen onze ouders op afstand zagen
wij stilletjes moesten blijven, want de gasten van het hotel waren tevens ons brood
als we een klap kregen op die ene wang, we de ander moesten toedraaien
k weet nog goed dat er een psychiatrisch patiente als gast was en die sloeg mij letterlijk
maar...ik draaide werkelijk die andere wang toe
vertelde het nooit aan onze ouders
Mijn vader en ik zijn met de helm op geboren
ook hij wist vaak dus wat er speelde zonder dat het werd verteld
net als God, zoals hij zou weten wat we dachten, widst onze vader dat dus ook vaak
de meest onbegrijpelijke dingen wist/zag hij
later ontdekte ikzelf dat ook te kunnen/hebben
We moesten natuurlijk altijd lief - rustig en vooral gehoorzaam zijn
je zag natuurlijk wel wat er gebeurde bijd e anderen als ze dat niet waren en dus
ik bleef lief en werd die engel voor iedereen..wat ik ook maar mee maakte
altijd de lichte kant van t duister aankijken en ervaren
de rest was weg..k had zelfs nog nooit in mijn hele leven boosheid ervaren
kunstenaar in het overleven, tja
leuke eraan is nu, dat ik het nooit eerder doorzag
de druk is van mijn schouders afgerolt, wat een feest.
Velen weten dat ik 4 jaar geleden ineens een continue hartkramp kreeg
en niets meer kon
hart op slot, aderen versteend en voor ze het door hadden dat 3 e jaar
met 6x een hart behandeling/operatie
denk je te zijn opgeknapt gaat het ondanks 3 x maanden
met steeds een andere groep samen te revalideren
steeds slechter en gaat alles stap voor stap achteruit
het plan om dan maar naar een revalidatie oord te gaan ontstaat
na 4 maanden wachten op de intake hoor ik
nee dit is je weg nu niet
verwijzing centrum45 in Oestegeest om trauma's te verwerken van jaren en jaren terug
alle spieren en zenuwen staan op scherp
in deze 4 jaar ben ik van een dartele dodo een oud wat krom gegroeid vrouwtje geworden
de ribbenkast is waarschijnlijk net niet goed aan elkaar gezet
toch een wonder dat ik er nog ben,
maar de reéele doodsangst was er steeds en kwam weer terug
die ben ik nu kwijt, tjeetje dat was ff wennen
Niet dat overgaan erg is en ik daar bang voor ben
maar wil hier nog veel doen
tja zovelen met mij natuurlijk
De verwijzing Oestgeest werd na weer keurig twee mnd wachten
doorgeschoven naar Arnhem
waar de wachtlijst minimaal 20 weken nu is..
en om zeker te weten dat k nu naar de juiste werd verwezen..een goed gesprek aangevraagd en gekregen met een arts die heel open en duidelijk wist te vertellen
hoe de vork in de steel zit
k Ga dus nu met wat lichte dingen beginnen : EMDR in Arnhem dus
als dat niet toerijkend is zal k vermoedelijk erna 4 hele heftige dagen induiken en doorrollen
en misschien zelfs alsnog naar centrum45.
Dus nu ik het weet kan ik deze komende maanden weer flink genieten
en tegen die tijd zie ik wel weer
Natuurlijk even de hel weer door
heerlijk toch, daar knap ik dan snel door op en fiets en dans voor ik t weet
weer een slag in de rondte, joechei
Zoiets moet je jezelf wel gunnen natuurlijk en niet stiekem ervoor wegduiken
ondertussen lees ik nog 2 boeken van de enorme stapel die ging over deze verstening
en laat verder alles lekker los
wie dan leeft, dan zorgt!
a.s. Maandag ga ik een week elke dag met de regio taxi naar Oosterbeek
allicht met mijn camera om het neerhalen te verslaan van mijn ouderlijk thuis
spannende dagen en als t goed verloopt volgens plan, ligt het in 6 dagen plat
allicht dat ik jullie hierin laat mee leven
alles heeft nu zijn plek en de gedachte aan een blije toekomst is aanwezig
fijne dag allemaal
ben erwtensoep aan t koken..mmmm...!
en met dat ik dit blog sluit.... dacht ik
dat er maar een wonder mag gebeuren
direct gaat de telefoon
of ik morgen vroeg al kan komen voor de intake en dan over 6 weken kan ik starten
k zeg wel vaker dat loslaten belangrijk is en meer vertrouwen
de stap die ik voor mijzelf had gezet waardoor de arts dit keer voor de intake met mij al een gesprek had heeft gewerkt
Een kind zo klein teer en fijn Bleek toen uiteindelijk "Jij" te zijn Je houd het niet voor mogelijk hoe bijzonder toen jij kwam gewoon, een wonder! Deze liefde, nooit verwacht al die jaren, intens geluk gebracht Jij bent het helemaal voor mij met jou gelukkig en meer dan blij! Lieve schat je blijft voor altijd, dicht bij mijn hart deze ware liefde maakt nooit verward Volg de sporen die ik achterliet wis van te voren wat verdriet De levenslessen zijn genoeg en hoe ik je over de paden droeg Jou de weg wees naar eigen doel je weet vast, wat ik nu bedoel! Nu je naast je geliefde bent gaan staan kijk ik jullie vanaf de zij-lijn happy aan Ben trots op jou hoe jij zelf je weg nu gaat Met je lieve vrouw een echte maat Heel veel knuffels vanaf deze kant voor altijd aan jou mijn hart verpand
Als je wilt weten waar je heengaat als je deze wereld verlaat?
Dat is heel eenvoudig: je zult heel vanzelfsprekend worden aangetrokken door die gebieden, waar jij je hele leven je verlangens naar toe hebt geleid. Als je verlangens verheven waren, zul je naar de gebieden van het licht gaan; als ze gemeen en laag waren, zul je terugkeren naar de duisternis. Je bestemming hangt van het juiste begrip van deze wet af. Als sommigen van jullie hun energie hebben besteed om naar intelligentie, liefde en schoonheid te vragen, kunnen ze er absoluut zeker van zijn dat geen macht hun kan beletten naar het gebied te gaan waar hun hart naar uitgaat. Hoeveel mannen en vrouwen, die de idee verwerpen van een ander leven dan het aardse bestaan, veroorloven zich allerlei oneerlijke en misdadige praktijken om hun begeerten te bevredigen! En zij denken dat ze aardig wegkomen met hun slinksheid en berekening. De waarheid is eerder dat ze zich behoorlijk vergissen, en vanwege hun onwetendheid halen zij zich in de andere wereld vaak vreselijk veel lijden op de hals.
Vandaag met mijn vader in het hart die.. als hij nog had geleefd..100 jaar zou zijn geworden. Dankzij hen is er een mooie grote familie ontstaan die - door het weer dan wel niet morgen, maar toch het nieuwe voorjaar dit heuglijk feit gaat vieren.
Wat een geweldig mens om te mogen volgen en wat fijn dat we er allemaal zijn! Natuurlijk ook zij die ons met hen zijn voorgegaan Gelukkig leerde hij ons van het wederzien ooit, maar k mis hem nog elke dag
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
.
