|
is best moeilijk uit te leggen
Ergens heel diep bij mij van binnen
lijkt er wel iets wakker te worden wanneer ik ware mensen tegenkom
dit gebeurde ook bij de familie van de Hulst!
Als meisje van een jaar of 17/18 kwam ik daar in huis
ouderwetse leerschool van een grote meester.
Mijn ouders , althans mijn vader,
was nog van een generatie eerder dan mijn moeder.
Die wilde gewoon dat ik op deze manier mijn talenten kon ontwikkelen.
Zakgeld kreeg ik voor mijn dagen daar, waarvan ik de reis van huis
naar Bennekom en weer terug kon maken en daarna doorreizen
vanwege de avondschool ABK te Arnhem.
Heerlijke jaren om nooit meer te vergeten.
Diep in mijn hart bleef mijn warmte bij hen die ik had leren kennen
als werkelijke fijne mensen.
Altijd droomde ik om hen te ontmoeten
en steeds hield iets mij tegen..wat? geen idee!
Doordat de familie weer ging verhuizen naar hun oorspronkelijke plek
en ikzelf trouwde en kinderen kreeg
kwam het nooit tot een weerzien
mede door een aantal jaren in mijn leven die behoorlijk zwaar waren
Uiteindelijk ben ik W.G. van de Hulst vorig jaar weer gaan bezoeken.
Eerst werd mijn weg geleid via de site van Fred Baerfeld
waar ik onze beider vriend tegekwam en dus van Fred het adres kreeg.
Direct belde ik op en dat dus 32 jaar later
Hallo, met Karin....
jaaaaaaaaah, hoorde ik, ben jij het meisje
Dát is lang geleden...pffffffff
Hele fijne gesprekken nog met hem mogen hebben
en ook elkaar weer gezien
Intens genoten van mijn grote vriend en voorbeeld.
Mijn maatje en mijn oudste zoon gingen mee.
We werden via zijn expositie verwesen en mochten pas als we dat bekeken hadden, naar hemzelf komen.
Want, zei hij:
Ik ben niet dit oude mannetje wat hier op de stoel zit te schilderen
Nee...
ik ben te zien in mijn werk
Heb je die gezien, dan ken je mij!
Aldus gedaan en gegaan!
Mijn zoon kreeg zelfs gedegen aanwijzingen en werd uitgebreid verteld
hoe nu met verf om te gaan etc etc
Geweldige middag, waar ik de rest van mijn leven op kan teren!
Zijn zicht was heel erg slecht geworden
en eigenlijk kon hij mij dus niet meer zien
alles wisten we bijna op te rakelen
Getooid met een heerlijke fles wijn
die ik ooit kreeg van een mens, gelijk als hij
en indentiek van uiterlijk haast
mijn hele goede vriend Arjen
dronken we een glas
gemengd met water-hihi
Samen liepen we door zijn atelier en huis
zagen hem nog aan het werk, een enorm doek
die man die zo gebogen in zijn stoel ons ontving
straalde alsof hij alles weer kon zien
Zou ik het nog halen
mijn 90e jaar in te mogen gaan?
en ja, dit haalde hij
Zijn hele leven op zoek naar het Licht
Wandelt hij nu met zijn Dietje
In dat LICHT
|
