De zonnestralen roepen me terug tot leven Het besef sluimert nog en de innerlijke rust is alom Tegen mijn zin open ik mijn ogen,terugkerend naar de realiteit de wazigheid vervaagd en de werkelijkheid doet zijn intrde Mijn dromen verdampen als dansende maagden opgelost in de mist Ik staar verdwaast naan jou,mijn blik is leeg,enkel zien Emotieloos aanschouw ik jou gelaat Beseffende dat je er bent geeft impulsen aan mijn hart en de laatste droomresten lossen op Je ogen boren zich diep inmij en planten het zaad van je verlangens Mijn lichaam aanvaard nog levensloos jou boodschap Je mond ,twee rode zacht trillende lippen,gescheiden door de witte glans van je tanden J e zacht vibrerende neusvleugels snuiven men geur een teken van jou verlangens naar mij jou aanwezigheid is puur een constante van het zijn Een verlengstukvan mijn eigenheid Soms gepassionneerd ,soms radeloos,tot stervens toe in jou armen,sneuvelend voor de hemelpoort Een verlangen tot eenheid ,je opnemen in mij Ik voel dank zij jou aanwezigheid ,verlangens die enkel jij kan voldoen Je handen ,zacht tastend naar bevrediging van je inerlijk vuur Je aanraking is een ontlading van hartstocht,vibrerend in mijn lichaam De ontluikende spanning maakt me tot man en bevruchten mijn gevoelens Bewust van jou,komt de drift tot eenheid,het verlangen tot ontlading ,mijn zin naar jou Mijn intrede is vergezeld van bazuinengeschal Een openbaring van mijn liefde De geur laait het vuur op en de daadt is binnentrden in de hemel
De dichtgeslagen wonden tonen enkel de sporen van het verleden De rimpels in mijn hart ontspannen zich, maar zullen nooit verdwijnen Een bagage voor het leven en me steeds herineren aan wat eens de pijn was van een eenzijdige liefde, die me tot de afgrond bracht,zonder besef van het gebuerde De slaafse onderworpenheid sloot mijn ogen en verlamde mijn geest Tastende in de duistenis met uitgestrekte handen riep ik in de woestyn Mijn woorden verdraaiden tot akelig schreeuwen en toch ging ik verder Niemand hoorde mijn bede om liefde De stilte wurgde mijn geest en de eenzaamheid deed me struikelen Knielend aan de slachtbank ,verwoorde ikmijn brandende pijjn mijn hart was een verwoetend vuur,mijn wil, had ikdie nog? Vragen branden op mijn lippen De zin van dit alles , was tegenstrijdig met mijn verlangens Een negatief duplicaat van mijn dromen Wie rijkt mij de hand of ben ikhet offerlam,te slachten voor de godin van het egoisme
De dichtgeslagen wonden tonen enkel de sporen van het verleden De rimpels in mijn hart ontspannen zich, maar zullen nooit verdwijnen Een bagage voor het leven en me steeds herineren aan wat eens de pijn was van een eenzijdige liefde, die me tot de afgrond bracht,zonder besef van het gebuerde De slaafse onderworpenheid sloot mijn ogen en verlamde mijn geest Tastende in de duistenis met uitgestrekte handen riep ik in de woestyn Mijn woorden verdraaiden tot akelig schreeuwen en toch ging ik verder Niemand hoorde mijn bede om liefde De stilte wurgde mijn geest en de eenzaamheid deed me struikelen Knielend aan de slachtbank ,verwoorde ikmijn brandende pijjn mijn hart was een verwoetend vuur,mijn wil, had ikdie nog? Vragen branden op mijn lippen De zin van dit alles , was tegenstrijdig met mijn verlangens Een negatief duplicaat van mijn dromen Wie rijkt mij de hand of ben ikhet offerlam,te slachten voor de godin van het egoisme
Hartepijn zwermt uit en veroverd mijn lichaam Doet me knielen aan het altaar van het leven Verdrinkend in moedeloosheid en vervlakking Eigenzinnigheid torsen miijn gedachten en vervormen mijn woorden De kilte slaat eterende wonden in mijn ziel Leiden tot wanhoop en destructie Het einde nadert als een verlossing Uit de kruisiging van mijn geest zal de weg tot openbaring geboren worden van vlekkeloze einders, zonder schroom of zelfbeklag Me richtend op onbegane paden, nieuwe horizonten verkennend, Een zinvoller leven tegemoet De vernieuwde levenssappen bekrachtigen mijn wandel op weg naar het geluk Dat hopelijk eens mijn deel mag zijn Of zou het opgepeuzeld zijn???
De immense leegte van mijn bestaan slaat diepe wonden in mijn geest De leemten vormen doelloze zwarte gaten, zonder zin en waarden Mijn lichaam ondergaat dit met een eigenzinnige moedeloosheid, die leid tot desactivatie van mijn logisch denken Buigend onder de stormen van het leven kruip ik geslagen verder> Het einde , een verre reis, doelloos dwalend tussen het zijn en de pijn, vergeven van dement zelfbeklag verloochen ik mijn bestaan Eens zal dit eindigen en nieuwe horizonten aan de kim verschijnen De herborenglans zal mijn bestaan kleuren tot zinvolle waarden De ijzige kilte vervaagd en ruimt plaats voor vurige tongen De transformatie van mijn geest zet het lichaam aan tot edele daden, herstellen de waarden en bevruchten het hart Als oude nieuwborene volg ik de bakens Wetende dit is de weg naar vrede met mezelf De pijn van het verleden, een dichtgeslagen boek, een gesloten doos van pandora Vergeef en vergeet aan andere en uzelf Keer nooit terug naar dit schimmige woud met negatieve gedachten Volg de weg van het licht in jezelf geef geloof aan de rede en leef leef
