De immense leegte van mijn bestaan slaat diepe wonden in mijn geest De leemten vormen doelloze zwarte gaten, zonder zin en waarden Mijn lichaam ondergaat dit met een eigenzinnige moedeloosheid, die leid tot desactivatie van mijn logisch denken Buigend onder de stormen van het leven kruip ik geslagen verder> Het einde , een verre reis, doelloos dwalend tussen het zijn en de pijn, vergeven van dement zelfbeklag verloochen ik mijn bestaan Eens zal dit eindigen en nieuwe horizonten aan de kim verschijnen De herborenglans zal mijn bestaan kleuren tot zinvolle waarden De ijzige kilte vervaagd en ruimt plaats voor vurige tongen De transformatie van mijn geest zet het lichaam aan tot edele daden, herstellen de waarden en bevruchten het hart Als oude nieuwborene volg ik de bakens Wetende dit is de weg naar vrede met mezelf De pijn van het verleden, een dichtgeslagen boek, een gesloten doos van pandora Vergeef en vergeet aan andere en uzelf Keer nooit terug naar dit schimmige woud met negatieve gedachten Volg de weg van het licht in jezelf geef geloof aan de rede en leef leef