Flinterdun is ze

De grens tussen leven en dood

Vanaf de prille moederschoot

Tot in het diepe avondrood.

Jij, een man van weinig woorden

Daden des te meer:

Ploegen en zaaien, oogsten en maaien

Op ’t ritme van de seizoenen, jaar na jaar

Vruchtbare magie, keer op keer.

Je liefde voor de landbouw en de natuur

Jouw levenslust, jouw passie, jouw vuur

Ambiance, een lach, een grap

Tranen van vreugde!

Helaas, … ook deze van verdriet

Het verlies van babybroertje Rik…

Het ongeval van Marijke, onze dierbare zus…

Samen met je liefste “Jeannientje”, een knuffel, een kus

Stil en moedig toverde je opnieuw de zon

Door de zwarte wolken heen.

Op het einde werd je zwak en ziek

Hield je hoopvol vast aan de akkoorden van je lievelingsmuziek.

Jouw spoor is getrokken

Recht door zee, zoals je was.

De navelstreng is los van moeder aarde

Innige verbondenheid in onze harten

We koesteren ze, van onschatbare waarde.

Tot ziens pa, tot ziens opa, we zien je graag

En zorgen goed voor onze ma, onze oma.

Kathleen, 10 december 2014