Ik ben Yvette, m'n kleinkinderen noemen me ons mams.
Ik ben een vrouw en woon in de provincie Antwerpen (België) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 14/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computeren, wandelen met de hond, fietsen, nu en dan een saunake nemen en af en toe eens babysitten.
Ik heb 4 kinderen en 14 kleinkinderen. Ik ben ineetmama in een kleuterschool. Op de foto zie je mij met m'n tiende kleinkindje, ons engeltje Kelsey*.....in de laatste uren van z'n korte leventje.......
Deze buttons heeft Katrien voor mij gemaakt omdat ik in 2008 de puzzel van week 39 - 44 - 46 en 50 en in 2009 de puzzel van week 8 - 10 - 12 en 18 wist te ontrafelen! Knap van mij hé! Maar nog knapper van Katrien natuurlijk, zij is gewoon "keigoe"! Willen jullie ook een mooie button verdienen? Ga dan naar Katrien haar blogje, daar lees je er alles over...... het is leuk en amusant en ik doe natuurlijk ook nog altijd mee, dus.....
Ter herdenking van alle kinderen die de wereld verloren heeft, wordt er ieder jaar op de tweede zondag van december een nationale herdenkingsdag voor overleden kinderen gehouden. Op deze dag wordt om 19u een kaarsje aangestoken
door iedere persoon die zich aangesproken voelt.
Dit kaarsje brandt ter ere van alle kinderen die gestorven zijn!
Door dit te doen in de verschillende tijdsgordels, gaat er in 24 uur een golf van licht om de wereld .
Licht als troost De gedachte achter Worldwide Candle Lighting ('Kaarsen Branden Wereldwijd') is om in de donkere dagen voor Kerstmis, waarin zoveel kaarsen ontstoken worden voor gezelligheid en sfeer, ook een kaars te ontsteken voor een overleden kind.Juist in december wordt vaak het verdriet vanwege het verlies van een kind het pijnlijkst gevoeld. Vandaar dat nabestaanden gezamenlijk licht willen maken om daarmee kracht en troost te verwerven.
Cirkel van licht Het is de bedoeling dat er over de gehele aarde een cirkel van licht wordt gemaakt. Dat gebeurt als mensen in iedere tijdzone om klokslag 19.00 uur kaarsen branden. Dat kan in de huiselijke sfeer zijn, waarbij mensen een kaars voor hun raam plaatsen, of in groepsverband waar menbijvoorbeeld in kerken bijeenkomt.
Bill Clinton WWCL ontstond 11 jaar geleden in Amerika. In 1997 nam Compassionate Friends, een organisatie van ouders van overleden kinderen, het initiatief voor deze herdenking. Voortaan zou iedere tweede zondag in december 'KinderKaarsendag' zijn. Een jaar later erkende president Bill Clinton deze Children's Memorial Day als officiële herdenkingsdag.
Ik hoop dat steeds meer mensen zich bij het Wereldwijd Kaarsenbranden aansluiten omdat je er echt kracht uit kunt putten.
Van die lieve Barbara mocht ik dit klein babyjongetje adopteren! Kun je voorstellen dat ik behoorlijk opgetogen was natuurlijk, superblij was ik,hihihi!
Op 23 november ll.ben ik samen met de mama van Kelsey* dit kleine manneke gaan afhalen op de hobbybeurs in Opoeteren, waar Barbara te vinden was met haar prachtige handgemaakte realistische babypoppen enheb hem de naam Boy gegeven. Hij is gewoon heel schattig en vooral superknap gemaakt!
Dankjewel Barbara,ik ben heel erg ontroerd,Boy heeft voor mij een hele bijzondere betekenis enwij zullen goed voor hem zorgen dikke knuffelxxx
Bloggertjes die Barbara nog niet kennen (en dit kan ik me moeilijk voorstellen)moeten beslist eens een kijkje gaan nemen op haar blogje! http://blog.seniorennet.be/barbara1950/
Een kind hoort niet dood te gaan . of het nu twintig is of zeven .
of nog niet geboren . een kind hoort te blijven leven! Een kind hoort niet dood te gaan . dit is tegen mijn gevoel . En elke moeder hier op aarde begrijpt wat ik bedoel! Een kind hoort niet dood te gaan .en als ik het kon verhinderen . Voorkwam ik zéker de dood van alle kinderen!
Wat is het verschil tussen hard en hart? Zij klinken wel hetzelfde, toch zijn ze heel apart. De d van dominantie of de t van tederheid. De keuze is aan jou bij iedere gelegenheid. Kies je voor de t, of ga je voor de d? Kan het je wat schelen, of heb je geen idee? Als je voor de d gaat dan wordt je hart een steen. En voor je het beseft sta je geheel alleen. Kies je voor de t dan zet je je hart open. Op vriendschap en op tederheid mag je dan altijd hopen.
Nu jij niet meer op deze wereld bent, vraag ik me af hoe het met je gaat. Hoe is het leven in de hemel? Ik neem maar aan dat deze bestaat. Kun je daar goed spelen? Ben je daar gelukkig en vrij? Heb je vrienden en vriendinnetjes? Ben je daar nu ook zo blij? Wij hier beneden stellen ons die vraag. Konden we je maar eens opzoeken.....O wat willen we dat graag!
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is, dat niet, maar ik maak me sterk: Zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk...
Hihihi, ik wou deze dag stilletjes laten voorbij gaan maar vond dit in m'n mailbox........
Hallo Yvette ik weet dat jij vandaag verjaart dus heb ik voor dit berichtje gespaard en nu wens ik jou een gelukkige verjaardag Veel liefs en een knuff van Alida
Hallo lieve blogbezoekertjes, velen onder jullie weten al dat ons Zita, m'n 12° kleinkindje, verleden maand werd opgenomen in het ziekenhuis, zomaar van de ene op de andere dag. Zij begon raar met haar oogjes te draaien, staarde vaak gewoon voor zich uit en was maar stilletjes en niet in haar gewone doen. Er werd meermaals bloed getrokken, meermaals een EEG werd genomen, een CT-scan, een MRI en uiteindelijk werd ze doorgestuurd naar Leuven. Het arme schaap werd daar nog eens binnenstebuiten gekeerd, o.a. een 4-uurs EEG en er werd ook ruggemerg getrokken. Het verdict viel al gauw, epilepsie! En dan werd het zoeken naar de juiste medicatie. Een oorzaak is tot hiertoe nog niet gevonden (een goed teken volgens de professoren) maar alle uitslagen van de onderzoeken zijn nog niet binnen. Uiteindelijk kregen ze haar "aanvalletjes" onder kontrole en onze lieve meid kon terug lachen, wat waren we allemaal gelukkig natuurlijk. Haar EEG registreerde geen aanvalletjes meer en ze mocht naar huis maar mèt de nodige medicatie natuurlijk: 3 verschillende pillekes + nog iets voor haar maagje want daar had ze wel enorm veel last van....en dit dus 3x per dag. Op dit moment stelt ze het goed, ze eet wel niet zo veel maar dit is waarschijnlijk de schuld van de medicatie, haar lichaampje moet er nog aan wennen hé! Hopelijk blijft ze het goed doen, is er volgende vrijdag niks abnormaals te zien op de EEG en mag ze misschien, volgens de professor, binnen enkele weken haar medicatie stillekensaan afbouwen, pffft! zou dat niet fantastisch zijn!? Ik kan jullie verzekeren dat het een serieus stresserend gedoe is hoor, die medicatie geven aan zo'n klein baby'tje, laatst had ikzelf een pilletje te weinig in haar papje gedaan! Sorry dat ik niet eerder iets liet weten via m'n blogje maar was helemaal de kluts kwijt door dit slechte nieuws. Amper 3 jaar geleden werd ons Kelseyke* ook in Leuven opgenomen en geloof het of niet maar Zita heeft in kamer 453 gelegen, het kamertje waar ook ons engeltje in 2005 enkele dagen verbleef! Ben er zeker van dat ons lieve ventje een oogje in het zeil heeft gehouden hoor! Spijtig genoeg konden ze voor ons Kelseyke* z'n spierziekte géén juiste medicatie vinden! Beste blogvrienden, eindelijk heb ik dit op het blog kunnen schrijven, bedankt allemaal voor jullie trouwe bezoekjes en jullie lieve steunende woordjes, Ik kom zo vlug mogelijk bij jullie allemaal effie binnenwippen hoor! Jullie kunnen desgewenst ook bij Zita eens gaan piepen en genieten van de mooie fotokes, klik maar op haar neus. Heel veel liefs van ons mams, oma van Fanny, Kenny, Jesse, Amber, Damy, Denzel, Joni, Femke, Dante, Kelsey*, Fiebe, Zita en Tobi xxx
Dag lieve kleine Tobi, je bent welkom. We hebben je lang verwacht, nu ben je bij ons. Wij willen ook voor jou een lieve mama en papa zijn, wij zullen je omringen met onze liefde. Voor jou Tobi, willen wij zijn als levend water, iedere dag opnieuw. Wij willen voor jou een licht zijn op je levensweg in deze tijd, klaar en helder. Wij willen je helpen je eigen weg te gaan om te kunnen worden zoals je bent, op jouw wijze en jouw ritme. Want voor ons ben jij een lichtje in donkere dagen, een wondertje om alle dagen bij stil te staan. We kijken in je ogen en we zien een mooi en tegelijk wat bitter verleden....maar ook een kleurrijke toekomst.....
Laten we samen verdergaan en onderweg onze ogen een keertje oprichten naar die prachtige hemel. Want daar wijst een heel bijzonder sterretje vast ook aan jou een fijne weg!
ZEGEN PRIESTER:
Tobi en Zita, ik zegen jullie ogen. Dat je mag genieten van alle mooie dingen in de wereld, dat je mag zien als mensen je nodig hebben. Dat je mag zien wat God je te doen geeft.
Tobi en Zita, ik zegen jullie oren. Dat je mag genieten van de zang van de vogels, het verhaal van de mensen. Dat je leert luisteren naar de stem van God doorheen de stem van iemand die je nodig heeft.
Tobi en Zita, ik zegen jullie mond. Dat je mag lachen en zingen en woorden spreken van troost en bemoediging. Dat jij je mond durft te openen om de dingen bij hun naam te noemen.
Tobi en Zita, ik zegen jullie handen. Dat ze leren geven en delen. Dat ze sterk en teder mogen zijn. Dat ze nooit moe worden om goed te doen.
Tobi en Zita, ik zegen jullie voeten. Dat je vrijuit mag gaan in deze wereld, dat je je eigen weg mag zoeken, soms huppelend, soms spartelend, in de voetsporen van Jezus.
Bedankt lieve Bloggertjes voor de lieve woordjes en de felicitaties bij de geboorte van onze Tobi, kleine broertje van ons engeltje Kelsey*! Veel liefs van ons mams xxx
Ik ben Yvette, m'n kleinkinderen noemen me ons mams.
