Ik ben Yvette, m'n kleinkinderen noemen me ons mams.
Ik ben een vrouw en woon in de provincie Antwerpen (België) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 14/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computeren, wandelen met de hond, fietsen, nu en dan een saunake nemen en af en toe eens babysitten.
Ik heb 4 kinderen en 14 kleinkinderen. Ik ben ineetmama in een kleuterschool. Op de foto zie je mij met m'n tiende kleinkindje, ons engeltje Kelsey*.....in de laatste uren van z'n korte leventje.......
Dag lieve Kelsey* met je stralende lach. We missen jou nog iedere dag!
13-04-2007
Tekst van de levenskaars...
Ik ben de kaars van het leven. In het begin was ik omringd met zachte doeken en iedereen keek naar mij, ik was nog zo gaaf en mijn wiek nog hagelwit. Maar ik verlangde zo sterk om aangestoken te worden, om als kaars te mogen leven, zodat ik als een warme gloed mensenharten zou kunnen verwarmen en mijn speelse licht als een wegwijzer zou zijn voor diegenen die in het leven hun weg zoeken. Ik herinner me nog de dag, ja zelfs het uur dat ik ontstoken werd; het is intussen al vele maanden geleden. Ik heb nooit veel gezegd, ik was in alle stilte aanwezig, steeds nabij en genoot ervan iedere keer als er iemand langs kwam en zich warmde aan mij of wat zat te mijmeren bij mijn vlammetje om dan plots te horen, vaak met een heel zachte stem: "Bedankt, lieve kaars, nu weet ik weer hoe ik verder moet gaan". 'k Heb als kaars ook wel wat windstoten doorstaan en dan was ik steeds blij dat lieve mensenhanden mijn vlammetje beschermden zodat ik niet te vroeg uit zou gaan. Maar vandaag ben ik helemaal opgebrand, 'k heb alles gegeven; warmte en alle licht die in mij waren, heb ik weggegeven. Nu ben ikzelf terug kilte en donkerte als je naar mij kijkt. Maar vraag eens aan de mensen die mij gekend hebben hoe het was toen ik nog brandde, want zij hebben dan voor jou een levensverhaal aan herinneringen van toen ik er voor hen was als bron van warmte en licht.
Ik wil jullie eventjes heel erg bedanken om eens langs te komen op de site die mijn mama voor mij gemaakt heeft......wauw, ik denk wel dat mijn mama dit hartstikke fijn vindt hoor! Ik voel dat van hierboven hé! Ook ons mams, mijn oma, vind al die bezoekjes aan haar blogje "de max"! Zo fier is ze dat ze kan "stoeffen" met haar engeltje......en dat ben ik dus! Ja, ons mams vind mij het allerliefste engeltje van de heeeele hemel! Hihihi! Lieve mensen, een grote dankjewel voor al die lieve woordjes en ik hoop dat jullie af en toe eens blijven binnenwippen hé........dit vindt mijn mama reuze gezellig hoor, dit houdt haar echt heel sterk! Weet je, mijn mama zegt dat haar Kelseyke* nooit mag vergeten worden! Die mama's toch hé! Tot later lieve mensen..........see you in heaven......xxx
Zo onmisbaar in ons gezin Waarom ging jij toch zo jong nog Reeds de schone hemel in?
Omdat God dat zo verlangde Het was echt niet mijn idee Maar over een vastgesteld aantal jaren Gaan we met zijn allen weer in zee.
De toekomst heeft nu als heel groot voordeel En daaraan houden wij ons maar Elke dag dat we niet samen kunnen leven Komen we weer dichter bij elkaar.
Dit mooie gedichtje hebben wij ontvangen van die lieve Herman van de seniorennet blogs. Bedankt Herman, dit doet ons goed! Liefs van de mama en de oma van Kelseyke* xxx
Waarom jij met je prachtige ogen, ons ventje met de eeuwige lach. Waarom mocht jij niet blijven, je hoort bij ons te zijn, dag na dag. Je wilde niet vertrekken, je wilde echt niet gaan, je hebt lang en flink gevochten, maar nu is het gedaan. Weg alle ongemakjes, weg alle zeer. Kelsey, we zien je nog wel....op een keer.... kusjes mama en papa
Dag m'n kleine broertje,
Ik kan niet zeggen wat ik voel, ik kan niet schrijven wat ik bedoel. Ik heb het nooit echt tegen je gezegd, maar ik hou van jou...ECHT. Knuffels Damy en Joni
Dit jaar bestond uit zoveel dagen, zoveel uren van verdriet... dit jaar was haast niet te verdragen, want jij Kelsemanneke*......jij was er niet. Omdat we zoveel van je houden, doet dat missen zo ontzettend pijn, maar dat we jou vergeten zouden, zou voor ons onmogelijk zijn....
Zonder te kijken, zien we jou elke dag, zonder te luisteren, horen we jou elke dag, zonder te slapen dromen we van jou elke dag. Waar we ook zijn , ben jij bij ons elke dag.
Dit mooie plaatje heeft Celesta van de Bumba fansite.nl speciaal voor onze Kelsey* gemaakt! Mooi hé! Bedankt hoor Celesta dat je dit voor ons hebt willen doen!
Een fotoke van onze Kelsey* op zijn eerste en tevens enige verjaardag die hij samen met ons mocht vieren. Als jullie willen kunnen jullie een filmpje bekijken op z'n persoonlijke website, www.kelsey.be, klik op de afbeelding "camera".
Kelsey* is m'n tiende kleinkindje. Hij is geboren op 16 september 2004 en is overleden op 29 november 2005 aan de erfelijke spierziekte Werdnig-Hoffmann, sma type 1. Baby's met deze ziekte krijgen uiteindelijk slik- en ademhalingsproblemen en worden doorgaans niet ouder dan 2 jaar. Ons Kelseyke* werd 1 jaar, 2 maanden en 13 dagen "jong". Zaterdag 16 september 2006 viert onze kelsey* in de hemel zijn 2° verjaardag samen met vele andere engeltjes. Dat ze er hierboven maar een spetterend feest van maken nietwaar? Misschien willen jullie ons engeltje ook wel een fijne verjaardag toewensen via z'n site die zijn mama voor hem heeft gemaakt, www.kelsey.be en willen jullie hem tegelijkertijd ook wel een virtueel geschenkje toegooien? Op z'n site op het cijfer 2 klikken en de rest wijst zichzelver wel uit hoor! Dit zou mij, de mama, papa, broertje en zusje van onze Kelsey* veel plezier doen! Wij vinden heel veel troost en steun in de website van ons engeltje. Alvast op voorhand bedankt beste mensen.
Ik ben Yvette, m'n kleinkinderen noemen me ons mams.
