Ik ben Yvette, m'n kleinkinderen noemen me ons mams.
Ik ben een vrouw en woon in de provincie Antwerpen (België) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 14/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computeren, wandelen met de hond, fietsen, nu en dan een saunake nemen en af en toe eens babysitten.
Ik heb 4 kinderen en 14 kleinkinderen. Ik ben ineetmama in een kleuterschool. Op de foto zie je mij met m'n tiende kleinkindje, ons engeltje Kelsey*.....in de laatste uren van z'n korte leventje.......
Ons engeltje Kelsey* krijgt een klein broertje of zusje!
Inderdaad lieve mensen, joepieeee de poepieeee, ik ben zo blij, ik ben zo blij, ik ben superblij! Ons engeltje Kelsey* gaat een "grote broer" worden! Begin van volgend jaar verwelkom ik dus m'n dertiende kleinkind. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het al enkele weken wist hoor, maar ik wou effe de uitslag van de vlokkentest afwachten om dit zeer heuglijke nieuws te melden in Bloggenland. De baby had namelijk één kans op vier om ook die vreselijke spierziekte te hebben zoals ons Kelseyke*. Spinale musculaire atrofie (sma) is een erfelijke ziekte, ikzelf ben er trouwens ook drager van evenals 3 van m'n 4 kinderen (klik op "wat is sma" indien jullie er meer willen over weten). Het waren bange spannende weken voor heel de familie hoor, ik ben echt zo gelukkig voor m'n dochter Cindy, schoonzoon Kris, grote broer Damy en grote zus Joni dat de baby gezond is. Maar ons engeltje Kelsey* blijft er altijd bij horen, hij blijft voor altijd m'n tiende kleinkindje, hij blijft voor altijd "ons specialleke", hij blijft voor altijd aanwezig in m'n hart! Nooit of te nimmer vergeten wij onze lieve kleine dappere Kelseman*. Ik ben er zeker van dat ons engeltje vanuit de hemel heel goed zal waken over z'n kleine brusje. In het dagboekje van Kelsey* z'n vlindersite kun je lezen hoe de mama van Kelsey* haar geheimpje verklapt. Pffft! jaja, het zal voor mij een druk eindejaar worden hoor! Eind dit jaar verwelkom ik m'n twaalfde kleinkind, van m'n jongste dochter Debby, en begin volgend jaar het nummertje dertien.......het brusje van Kelsey*. Ik ben op dit moment de gelukkigste mams van de heeeeeeeeele wereld, al zal het grote verdriet en die hartverscheurende pijn, één kleinkindje te moeten missen, er altijd zijn! Nog heel veel groetjes aan iedereen van de fiere mams (oma) van Fanny, Kenny, Jesse, Amber, Damy, Denzel, Joni, Femke, Dante, Kelsey*, Fiebe, en ?? en ??
Verlanglijstje van mama en papa van Kelseyke*.....
Wij zouden willen dat onze Kelsey* niet overleden was. Wij zouden willen dat we hem terughadden.
Wij zouden willen, dat je niet zo bang zou zijn om de naam Kelsey* uit te spreken. Ons kind is belangrijk voor ons. Het is belangrijk voor ons om te horen dat hij voor jou ook belangrijk is.
Als wij huilen of emotioneel worden als je over Kelsey* spreekt, dan zouden we willen dat je weet dat het niet is omdat jij ons pijn hebt gedaan. Het overlijden en het moeten missen van onze Kelsey* is de oorzaak van onze tranen. Jij hebt over ons kind gesproken en daardoor heb je ons de kans gegeven ons verdriet te delen. Dank je wel!
Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn, dus zouden we willen dat je ons niet uit de weg gaat, we hebben je nu meer dan ooit nodig.
We hebben best wel eens afleiding nodig en willen graag horen hoe het met jou is; maar we willen ook graag dat jij weet hoe het met ons is. Het zou kunnen, dat we verdrietig zijn en misschien gaan huilen, maar wij zouden willen dat je ons over Kelsey* laat praten. Het is elke dag ons favoriete onderwerp.
Wij zouden willen dat je niet verwacht dat ons verdriet na 6 maanden of 1 of 5 jaar over is. De eerste maanden, ook dit tweede jaar is moeilijk voor ons maar wij zouden willen dat je kon begrijpen dat ons verdriet nooit over zal gaan. We zullen verdriet hebben over het overlijden van onze Kelsey* tot de dag dat we zelf zullen overlijden.
Wij zouden willen, dat je niet van ons verwacht "er niet aan te denken" of om "gelukkig" te zijn. Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan, dus houd jezelf niet voor de gek.
Als we zeggen "Het gaat goed", dan zouden we willen dat je begrijpt, dat we ons dan niet altijd daadwerkelijk goed voelen. Wij werken erg hard om te herstellen, maar wij zouden willen dat je begrijpt dat wij nooit helemaal zullen herstellen. Wij zullen onze Kelsey* altijd missen en wij zullen altijd rouwen om onze Kelsey* want onze Kelsey* is dood.
Wij zouden willen, dat je weet dat alle reacties van verdriet die we hebben, erg normaal zijn. Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef ons alsjeblieft als we rustig en teruggetrokken zijn of prikkelbaar en humeurig.
Wij zouden willen dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert. Toen onze Kelsey* overleed, stierf een deel van ons met hem. Wij zijn niet meer dezelfden die we waren voor hij stierf en we zullen ook nooit meer dezelfden worden.
Wij zouden het zeer op prijs stellen dat je laat merken dat je aan onze Kelseman* zijn geboorte/sterfdag denkt. Dat blijft voor ons een moeilijke maar speciale dag in ons leven!
Wij zouden heel graag willen dat je ons zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: ons verlies en ons verdriet, onze stilte en onze tranen, onze leegte en onze pijn.
Maar we hopen dagelijks, dat je het nooit zal begrijpen....
Ik heb het toverstokje gekregen van Rayaatje. Bedankt Julienne, het zou super zijn mochten jouw wensen uitkomen!
Gezondheid, geluk en voorspoed wens ik voor m'n kinderen en kleinkinderen. Dat ik zonder problemen oud mag worden en dat ik ooit ons Kelseyke* een keertje terug in m'n armen mag nemen! Ik zou ook de wereld willen omtoveren in Het Aards Paradijs, een hemel op aarde dus wens ik voor ons allemaal!
Ik geef heel graag het toverstokje door aan Vivi, Snoepeke en Camboboy. Liefs van ons mams! xxx
Hallo lieve bloggertjes, ben vandaag even op visite bij ons Madammeke! En of het gezellig gaat worden? Moet je effe komen piepen natuurlijk! Groetjes van ons mams, oma van Kelseyke*. xxx
Ik ben de kaars van het leven. In het begin was ik omringd met zachte doeken en iedereen keek naar mij, ik was nog zo gaaf en mijn wiek nog hagelwit. Maar ik verlangde zo sterk om aangestoken te worden, om als kaars te mogen leven, zodat ik als een warme gloed mensenharten zou kunnen verwarmen en mijn speelse licht als een wegwijzer zou zijn voor diegenen die in het leven hun weg zoeken. Ik herinner me nog de dag, ja zelfs het uur dat ik ontstoken werd; het is intussen al vele maanden geleden. Ik heb nooit veel gezegd, ik was in alle stilte aanwezig, steeds nabij en genoot ervan iedere keer als er iemand langs kwam en zich warmde aan mij of wat zat te mijmeren bij mijn vlammetje om dan plots te horen, vaak met een heel zachte stem: "Bedankt, lieve kaars, nu weet ik weer hoe ik verder moet gaan". 'k Heb als kaars ook wel wat windstoten doorstaan en dan was ik steeds blij dat lieve mensenhanden mijn vlammetje beschermden zodat ik niet te vroeg uit zou gaan. Maar vandaag ben ik helemaal opgebrand, 'k heb alles gegeven; warmte en alle licht die in mij waren, heb ik weggegeven. Nu ben ikzelf terug kilte en donkerte als je naar mij kijkt. Maar vraag eens aan de mensen die mij gekend hebben hoe het was toen ik nog brandde, want zij hebben dan voor jou een levensverhaal aan herinneringen van toen ik er voor hen was als bron van warmte en licht.
Ik wil jullie eventjes heel erg bedanken om eens langs te komen op de site die mijn mama voor mij gemaakt heeft......wauw, ik denk wel dat mijn mama dit hartstikke fijn vindt hoor! Ik voel dat van hierboven hé! Ook ons mams, mijn oma, vind al die bezoekjes aan haar blogje "de max"! Zo fier is ze dat ze kan "stoeffen" met haar engeltje......en dat ben ik dus! Ja, ons mams vind mij het allerliefste engeltje van de heeeele hemel! Hihihi! Lieve mensen, een grote dankjewel voor al die lieve woordjes en ik hoop dat jullie af en toe eens blijven binnenwippen hé........dit vindt mijn mama reuze gezellig hoor, dit houdt haar echt heel sterk! Weet je, mijn mama zegt dat haar Kelseyke* nooit mag vergeten worden! Die mama's toch hé! Tot later lieve mensen..........see you in heaven......xxx
Zo onmisbaar in ons gezin Waarom ging jij toch zo jong nog Reeds de schone hemel in?
Omdat God dat zo verlangde Het was echt niet mijn idee Maar over een vastgesteld aantal jaren Gaan we met zijn allen weer in zee.
De toekomst heeft nu als heel groot voordeel En daaraan houden wij ons maar Elke dag dat we niet samen kunnen leven Komen we weer dichter bij elkaar.
Dit mooie gedichtje hebben wij ontvangen van die lieve Herman van de seniorennet blogs. Bedankt Herman, dit doet ons goed! Liefs van de mama en de oma van Kelseyke* xxx
Waarom jij met je prachtige ogen, ons ventje met de eeuwige lach. Waarom mocht jij niet blijven, je hoort bij ons te zijn, dag na dag. Je wilde niet vertrekken, je wilde echt niet gaan, je hebt lang en flink gevochten, maar nu is het gedaan. Weg alle ongemakjes, weg alle zeer. Kelsey, we zien je nog wel....op een keer.... kusjes mama en papa
Dag m'n kleine broertje,
Ik kan niet zeggen wat ik voel, ik kan niet schrijven wat ik bedoel. Ik heb het nooit echt tegen je gezegd, maar ik hou van jou...ECHT. Knuffels Damy en Joni
Dit jaar bestond uit zoveel dagen, zoveel uren van verdriet... dit jaar was haast niet te verdragen, want jij Kelsemanneke*......jij was er niet. Omdat we zoveel van je houden, doet dat missen zo ontzettend pijn, maar dat we jou vergeten zouden, zou voor ons onmogelijk zijn....
Zonder te kijken, zien we jou elke dag, zonder te luisteren, horen we jou elke dag, zonder te slapen dromen we van jou elke dag. Waar we ook zijn , ben jij bij ons elke dag.
Dit mooie plaatje heeft Celesta van de Bumba fansite.nl speciaal voor onze Kelsey* gemaakt! Mooi hé! Bedankt hoor Celesta dat je dit voor ons hebt willen doen!
Een fotoke van onze Kelsey* op zijn eerste en tevens enige verjaardag die hij samen met ons mocht vieren. Als jullie willen kunnen jullie een filmpje bekijken op z'n persoonlijke website, www.kelsey.be, klik op de afbeelding "camera".
Ik ben Yvette, m'n kleinkinderen noemen me ons mams.
