Ik heb thuis een potje, op het potje staat 'verdriet'.
Ik doe er vaak verdrietjes in, want als ze klein zijn ...huil ik niet.
Steeds als er iets tegenzit, er iets gebeurd wat ik niet wil,
open ik het potje, gooi het erin heel stil.
Maar gisteren was de laatste druppel iets te veel,
van al die stukjes klein verdriet kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn hand begon te trillen, verdriet vloog met golven uit de pot,
een traan begon te rollen, ik voelde mij erg rot.
Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal,
ik zat echt tot mijn haren in het diepste diepe dal.
Het was met rood omrande ogen toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
opgelucht keek ik naar mijn potje, het potje
.dat was leeg.
Dus zie je iemand lopen, rode ogen en heel bedeesd,
dan vraag je niets meer, dan weet je
. haar potje is pas vol geweest.
Arinka Linders
24-10-2009 om 00:00
geschreven door ons mams
|