een bede xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
'waar is de waterput
waar vogels zich kunnen laven met vrolijk
gefluit'
ik probeer te kijken
naar bergen, naar blootgelegde zeeën,
zoiets als lucht, woordenblauw
naar weggebrachte pijnen tussen dikke boeken
lege kamers, steeds krommer
in armen
leg ogen, onbekend, in volzinnen
in weerkaatsende verzen
die niet verder kunnen gaan dan het eigen glas
dat door landschappen snijdt
en
alles wat overblijft aan de andere kant
van vrede
waar zijn de vogels
of zijn het zielen die de waanzin laten toeslaan
in krampachtige angst
om in de waterput van spijt
de grenzen te openen
-alsjeblieft-
kerima ellouise ©
