Het Stadhuis van de Gemeente Groningen bestond aan het einde van de achttiende eeuw uit een samenstel van (deels Middeleeuwse ) gebouwen en voldeed daardoor niet meer aan de eisen van die tijd.
Het gemeentebestuur schreef een prijsvraag uit in het jaar 1774 en vele ontwerpen, naar ik meen wel 35, werden in het jaar daarop bekeken.
Uiteindelijk werd het ontwerp van de directeur van de Stadstekenacademie in Amsterdam, de heer Jacob Otten Husly (1738-1798) uitgekozen en na enkele aanpassingen kon er worden gebouwd. Het stadhuis kwam in 1810 gereed en hoewel de binnenstad van Groningen in de Tweede Wereldoorlog tijdens de bevrijding zeer zwaar gehavend was, bleef het Stadhuis gespaard  en vormt nog steeds een markant punt op de Grote Markt.

Op bijgaande foto: Het Stadhuis met kerstboom en ijsbaan op de Grote Markt tijdens een regenachtige koopavond.

Het centrum van mijn stad Groningen is als zovele steden en dorpen in het land in kerstsfeer. Overal sfeervol verlichte straten en op de Grote Markt is een enorme kerstboom opgericht naast een tijdelijke ijsbaan, waarop naar hartelust geschaatst kan worden. Rond dit gebeuren staan marktkraampjes en een paar kermisattracties, zoals o.a. een Reuzenrad.
Dit alles is een initiatief van de winkeliers in het centrum van de stad met de achterliggende bedoeling om veel mensen uit de omliggende provincies en zelfs uit Noord-Duitsland naar de stad te lokken en daar slagen zij dan ook in.

Verscholen achter het gemeentehuis is een kerststal ingericht met levende have. Toen ik dat gistermiddag aanschouwde kon ik het niet nalaten om daarvan een plaatje te schieten, want zoiets hebben we nog niet eerder in onze binnenstad gezien. Voor ons nageslacht misschien wel een leuke herinnering, want wie weet zien we zo'n tafereel niet direct weer.
Vanavond zingt mijn koor weer vol overgave in een zorgcentrum voor ouderen  vele kerstliederen over Jozef en Maria, die we hier op de foto in de stal zien zitten bij het Kindeke Jezus onder de klanken van Oh Holy Night (Minuit Crétien)

Morgen, 21 december 2005, begint de winter en wel om 19.35 uur volgens het KNMI. De zon staat op dat tijdstip loodrecht boven de Steenbokskeerkring, Deze dag is de kortste dag van het jaar, al betekent dat niet dat de zon dan het laatst opkomt en het vroegst ondergaat. Al vanaf 13 december gaat de zon later onder en pas op 30 december blijft het 's morgens het langst donker. Dat heeft te maken met de baan van de aarde rond de zon, want deze is niet precies cirkelvormig.

Meestal begint de winter op 21 december, maar het volgend jaar en ook in 2007 zal de winter op 22 december beginnen. Het noordelijk halfrond heeft in deze periode dus de kortste dagen en aan de Noordpool blijft de zon zelfs zes maanden onder de horizon.

Een verschijnsel dat in de winter vaak voorkomt is het NOORDERLICHT, ook wel de grootste lichtshow ter wereld genoemd. In het noorden van Noorwegen en Zweden is dat bijna elke nacht te zien. Hoe komt dat ?

In de vorige eeuw is het natuurkundigen gelukt om hiervoor een verklaring te vinden. De zon zendt namelijk een stroom van geladen deeltjes uit en de magneetvelden van de aarde proberen die deeltjes aan te trekken en die komen dan in onze atmosfeer terecht. Op dat moment laten ze de zuurstof- en stikstofatomen oplichten, die rond de aarde zweven. Als een soort gordijnen van licht hangen ze in de lucht en hebben de prachtigste vormen en zijn vaak groenig van kleur.

Gevangenissen zijn altijd plaatsen geweest van regels en vaste procedures, zo ook op Alcatraz.
De dag begon om half zeven met een luid gerinkel van het gevangenisalarm en daarna vond de eerste officiële telling van de dag plaats. Gevangenen hadden twintig minuten de tijd om hun tanden te poetsen, bedden op te maken en hun kleren aan te trekken.
Nadat ze door de honderd meter lange gang, die door de gevangenen Broadway  werd genoemd,  waren gelopen, kwamen de mannen in de eetzaal. Na twintig minuten klonk er een schril fluitje ten teken dat de gevangenen moesten opstaan. Hun bestek werd geteld en daarna werden de mannen weer teruggebracht naar hun cellen voor de volgende telling. Deze routine vond verder plaats rond de lunch en het avondeten.
Op weg naar de werkplaatsen, waar de mannen handschoenen en pallets maakten en ook de was deden, moesten zij langs metaaldetectors lopen.

Om half vijf 's middags ging de deur voor dertien uren op slot. De lichten gingen uit om klokslag half tien. Op mistige dagen konden de bewakers niet gericht schieten en dan mochten de mannen alleen voor het eten hun cel uit.
Een voormalig Alcatraz-gevangene : "Een uur, een week, een maand, het betekende allemaal niets. Een jaar diende enkel om aan te geven dat je 365 dagen dichter bij je vertrek was. Voor de mensen, die tijdloze termijnen uitzaten, zoals bijvoorbeeld 150 jaar plus leven, verloor ook die kalender elke betekenis."

Aan het begin van de jaren zestig kostte het 13 dollar per dag om een gevangene op Alcatraz te houden en dat maakte het tot de duurste gevangenis van het hele systeem. Herstel van de vervallen gebouwen zou nog eens vijftien miljoen dollar kosten. Daarom beval Robert Kennedy als minister van Justitie de sluiting van Alcatraz
op 21 maart 1963.

De gevangenen werden op die dag voor de laatste keer uit hun cellen gehaald. Met handboeien en ketens om hun enkels en hun middel schuifelden ze over Broadway.
Eén der gevangenen draaide zich om naar de media en zei: " Alcatraz was never good for anybody!'

Amerikaanse militaire ingenieurs bedachten dat het eiland Alcatraz in de baai van San Francisco een ideale plek was voor een fort, dat zou dienen als bewaking van de strategisch gelegen haven waardoor vroeger menig goudtransport plaatsvond. Hoewel het fort tot de nok toe gevuld was met wapens, is er slechts één keer geschoten vanaf dit fort en wel tijdens de Burgeroorlog.

In de jaren dertig ging een golf van misdaad door Amerika, o.a. geleid door Al Capone en George (Machine Gun) Kelly, en de regering besloot op Alcatraz een 'supergevangenis' te bouwen.

Gedurende 29 jaren ( 1934 - 1963) diende deze als gevangenis voor de ergste criminelen van Amerika. Alleen de dood bood een gegarandeerde ontsnapping.
Alcatraz onderwierp hen aan een regime, dat er op gericht was hun opstandigheid te breken en hun identiteit te vermorzelen.

De legende wil, dat Alcatraz escape proof was en stond dan ook bekend als 'Uncle Sam's Devil's Island' en 'Hellcatraz'.
Toch schijnt het een drietal mannen gelukt te zijn. Na een voorbereiding van zes maanden, waarin luchtkanalen toegankelijk werden gemaakt, konden de drie mannen het dak bereiken. Ze hadden van gestolen regenjassen een opblaasbare boot gemaakt.
Gevangenismensen vonden wel persoonlijke eigendommen op zee, maar nooit de lichamen.
Deze spectaculaire ontsnapping is later nagespeeld en inderdaad bereikte men op die manier de vaste wal.

(Later meer over Alcatraz)

 De Leprozen konden niet in hun eigen onderhoud voorzien en leefden voornamelijk op straat, aldus verhaalt Victor Zorbas, die ook een paar boeken heeft geschreven over Spinalonga met als thema:"Who pays the Ferryman".
De kooplieden die het eiland soms bezochten, verkochten hun vaak bedorven waar, dat zij op het vasteland niet kwijt konden, aan de Leprozen voor een absurd hoog bedrag, want iedereen wist dat de Leprozen een salaris kregen van de Griekse overheid, dat driemaal zoveel was als dat van de gemiddelde Kretenzer.
Deze goederen werden via een luik aan de Leprozen gegeven, waarna het ontvangen geld werd gestoomd in een ketel alvorens de kooplui terugkeerden .
De Leprozen zelf noemden Spinalonga het 'Alcatraz van Kreta', maar dan nog erger en dat zégt toch wel iets.
Omdat de Griekse overheid de waarheid wilde verdoezelen, werden er in de jaren vijftig huizen gebouwd, voorzien van elektriciteit en werd er een straat aangelegd waar zogenaamd een bakker, slager en groenteman waren gevestigd. Deze straat werd de Marktstraat genoemd, maar volgens overlevenden heeft deze nooit bestaan.

Vanaf 1971 is het eilandje een toeristische trekpleister, die dagelijks door duizenden toeristen wordt bezocht, enerzijds om zijn geschiedenis, anderzijds voor het humanitaire drama, dat zich daar in het verleden heeft afgespeeld.

Op bijgaande foto is duidelijk te zien, dat op dit eiland oorspronkelijk een vesting was gebouwd.

Overzichtsfoto van de Mezquita

Hier een impressie van de vele zuilen in de Mezquita.

Op bijgaande foto zie je op de achtergrond de moskee van Córdoba.De foto is genomen op de eeuwenoude brug, die de twee stadsdelen van Córdoba met elkaar verbindt.
De moskee is diverse keren verbouwd en uitgebreid in de periode van 785 tot 976 na Chr. en wordt nu beschouwd als een meesterwerk van islamitische architectuur.
De zuilenzaal heeft 110 hergebruikte antieke of West-Gotische zuilen van ruïnes uit antieke steden, die tijdens de volksverhuizing verwoest waren.
De langwerpige  gebedszaal is 70 meter breed en 115 meter lang en telt maar liefst 320 zuilen. Na de laatste uitbreiding telt de moskee nu zo'n 600 zuilen die in een ruimte van 130 bij 115 meter staan.

Als je de zaal binnen gaat raak je in het halfduister diep onder de indruk van dit warrige net van zuilen en pilaren.
In de zestiende eeuw tenslotte werd het middelste deel van de moskee  afgebroken en daarvoor in de plaats kwam een kathedraal in Renaissance-stijl. Eigenlijk een beetje bizar, maar toch maakt deze combinatie van de Mezquita een uniek bouwwerk, waar je met verbazing doorheen slentert.

Zie hiervoor volgende foto's.

In Cordoba (Spanje) fotografeerde ik dit waterrad, dat uit de Moorse tijd stamt. Het rad werd gebruikt voor de irrigatie van de landerijen en is daarom ook zo groot. De vele bakjes, die het water uit de rivier schepten, zijn groot in aantal en daardoor werd er voldoende water voor de irrigatie 'geproduceerd.'

Córdoba werd in 169 na Chr. gesticht en was onder moslimbestuur in de tiende eeuw met 100.000 inwoners de grootste stad van West-Europa en hoofdstad van de Spaanse moslims. Het bijzondere was, dat in deze eeuwen moslims, Christenen en Joden vreedzaam naast elkaar leefden.
(Zou je anno 2005 niet terugverlangen naar deze toestand???).

Midden in de oude stad doemt het mooiste bouwwerk van Córdoba op: de Mezquita. In 784 werd onder leiding van Abd Alrahman I een kleine moskee gebouwd. Omdat Córdoba langzaam maar zeker het centrum van de moslims werd, breidde de bevolking de bestaande Mezquita steeds verder uit..

Wordt vervolgd.

Nog een foto vanaf de brug, maar nu aan de andere zijde.

Vandaag wordt mijn wens vervuld. Na de diefstal van mijn digitale Canoncamera ga ik vandaag naar mijn fotohandelaar om mijn nieuwe camera, de Konica-Minolta Dynax 5 D op te halen, zodat ik eindelijk weer daadwerkelijk aan de slag kan gaan met het fotograferen van alles, wat mij bezig houdt.

 Ik wens al mijn blogbezoekers een goed en hopelijk zonnig weekend.

RONDA.

Ronda is één van de mooiste Andalusische steden en ligt ongeveer vijftig kilometer van het mondaine Marbella. De stad is gebouwd op een rots op een hoogte van 740 meter en één van de oudste steden van Spanje.
De stad telt ongeveer dertig duizend inwoners en was al in de tijd van de Romeinen een bekend handelscentrum. Nadat eerst de Arabieren de stad in hun macht hadden, namen de Katholieken in 1485 de stad in handen. Napoleon Bonaparte heerste hier in 1808.

Bijgaande foto is genomen vanaf de Puente Nuevo, de majestueuze brug die het oude en het nieuwe gedeelte van de stad met elkaar verbindt. Deze brug is in de achttiende eeuw gebouwd en overbrugt een ravijn van meer dan honderd meter diepte.
Waarschijnlijk heeft hier in het verleden een aardbeving of een aardverschuiving plaatsgevonden, waardoor dit ravijn is ontstaan.

Orson Welles was een graag geziene gast in Ronda en ligt in een dorpje vlakbij begraven. Ook Ernest Hemingway (zie elders op mijn blog) heeft hier een tijdje vertoefd.

De grootste kathedraal van Spanje, de Santa Maria, is gebouwd in de 15e eeuw en staat op de plaats waar vroeger een moskee stond. In grootte is het de derde van Europa na de Sint Pieter in Rome en de Saint Paul in Londen.
De klokkentoren, La Giralda, is 97 meter hoog en bovenop staat een 4 meter hoog draaibaar beeld met banier. Dit dient als windwijzer. ( Giraldillo komt van het werkwoord girar, wat draaien betekent.) Van oorsprong was de toren een minaret.

Sevilla is de hoofdstad van de provincie en regio Andalusië. In de buurt liggen ook de mijnen van de Sierra Morena, waar de Feniciërs, Grieken, Carthagers en Romeinen al naar toe trokken. In 481 werd Sevilla de hoofdstad van een Westgotisch koninkrijk. De Arabieren veroverden echter de stad en in de Moorse periode in de 12e en 13e eeuw was Sevilla een zeer rijke stad. In 1248 veroverde de christelijke koning Ferdinand III de stad. Tijdens de ontdekking van Amerika in 1492 stroomden grote rijkdommen naar Sevilla. In de 17e eeuw verzandde de rivier, Guadalquivir, en zette het verval in. In de 20e eeuw echter neemt de stad weer een belangrijke plaats in de economie in.
In 1929 vond in Sevilla de Spaans-Amerikaanse wereldtentoonstelling plaats. Ter gelegenheid van deze tentoonstelling werden vele paviljoens door de verschillende landen gebouwd en op bijgaande foto laat ik een deel van het Spaanse paviljoen zien, dat ik tijdens ons bezoek aan deze stad heb gefotografeerd.