|
Vorige week heeft hier gedurende enkele dagen een kort berichtje gestaan over Baby-K.
Toen was het nog Baby-K.
Zoals zovele Vlamingen en vooral die van Aantwaarpen, heb ik uren naar de PC zitten turen in afwachting van de naderende geboorte van een baby olifant in de Antwerpse Zoo.
Toen ik dan uiteindelijk op zondagmorgen om negen uur de PC opstartte hoorde ik juist op de radio dat Baby-K enkele minuten voordien geboren was
Tot daartoe, ik ben zeker niet de enige die juist een plasje ging doen en daardoor de bevalling mistte. Er zijn er slechts zeer weinigen die echt wat gemerkt hebben, zo snel ging het,
naar het schijnt
Bijna onmiddellijk dacht ik toen ; ik ga snel een link op mijn blog zetten voor de argeloze lezers, mochten ze het nog niet weten, dan hoeven ze hier maar even te klikken. Je weet toch maar nooit dat het bericht nog niet tot in Stalhille of Herstappe doorgedrongen is
?
Dezelfde avond zette één van mijn lezers, MVB uit SN een reactie op mijn blog. Hij was een beetje verwonderd om zoiets hier aan te treffen. Niets geen gekook, niets over de keuken maar en sentimenteel berichtje over een olifantje
een baby olifantje.
En toen zijn vraag, moet olifant rosé of bien cuit gebakken worden ?
Zoiets in die aard was het toch want het bericht is ondertussen weg, ook uit mijn mailbox verdwenen.
Er kwam zelfs nog een boze reactie van een andere lezer maar dat berustte meer op een vergissing
Ikke een olifant koken???
Kippen, konijnen, eenden en ganzen zijn niet echt veilig in mijn buurt maar een klein schattig olifantje zoals Kai-Mook zoals Baby-K nu gedoopt werd, nee toch!!!
En toch
.
Onmiddellijk wist ik dat ergens in mijn bibliotheek zich een boek bevindt met daarin een recept voor olifant. Voor olifantenpoot om juist te zijn.
Na lang zoeken, heb ik het ook gevonden en ik wou het hier neerpoten maar mijn scanner werkt niet meer, weigert te werken onder Vista
. Zeer plezant is dat.
Het recept staat te lezen in de Grand Dictionnaire de la Cuisine van Alexandre Dumas.
Op mijn vorige Pc had ik dat boek ook on line maar bij het overschakelen naar Vista is dat door slordigheid verloren gegaan
en ik vind het nergens meer terug
Maar wie goed zoekt, die vindt, soms toch, en na veel gepieker heb ergens toch het recept terug kunnen opdiepen.
Eerst zal ik gewoon de volledige Franse tekst weergeven, daarna een korte vertaling.
Alexandre Dumas schreef in het Frans, wat dacht je?
Ik vermoed trouwens niet dan één van jullie ooit olifantenpoot zullen klaar maken.
Eléphant
Que ce titre n'effraye pas le lecteur, nous n'allons pas le condamner à manger tout entier ce monstrueux animal, mais nous l'engagerons, si toutefois il lui tombait une trompe ou des pieds d'éléphant sous la main, d'y goûter en les assaisonnant de la façon que nous allons indiquer plus loin, et à nous en dire après des nouvelles.
La Cochinchine est peut-être aujourd'hui la seule nation qui mange la chair de l'éléphant et la regarde comme un aliment très délicat. Quand le roi en fait tuer un pour sa table, il en envoie des morceaux aux grands, ce qui est une très grande marque de faveur ; mais les morceaux les plus estimés sont toujours la trompe et les pieds.
Levaillant dit que c'est un mets exquis. « Les pieds grillés, ajoute-t-il, sont un manger de roi ; je ne concevais pas qu'un animal aussi lourd, aussi matériel, pût fournir un mets aussi délicat ; je dévorai sans pain le pied de mon éléphant. »
Nous allons donc indiquer, pour ceux de nos lecteurs qui voudraient faire comme Levaillant, une recette pour les pieds d'éléphant que nous devons encore à M. Duglerez de la maison Rothschild.
Prenez un ou plusieurs pieds de jeunes éléphants, enlevez la peau et les os après les avoir fait dégorger pendant quatre heures à l'eau tiède. Partagez-les ensuite en quatre morceaux dans la longueur et coupez-les en deux, faites-les blanchir dans de l'eau pendant un quart d'heure, passez-les ensuite à l'eau fraîche et égouttez-les dans une serviette.
Ayez ensuite une braisière qui ferme bien hermétiquement ; placez au fond de cette braisière deux tranches de jambon de Bayonne, mettez dessus vos morceaux de pieds, puis quatre oignons, une tête d'ail, quelques aromates indiens, une demi-bouteille de madère et trois cuillerées de grand bouillon.
Couvrez bien ensuite votre braisière et faites cuire à petit feu pendant dix heures ; faites passer la cuisson bien dégraissée à demi-glace en y ajoutant un verre de porto et 50 petits piments que vous aurez fait blanchir à grande eau et à grand feu pour les conserver très verts.
Il est nécessaire que la sauce soit très relevée et de bon goût ; veillez surtout à ce dernier point.
Les Indiens ne font pas tant de façons ; il est vrai qu'ils sont moins versés que nous dans les mystères de la haute cuisine ; aussi font-ils tout simplement cuire sous la cendre, après les avoir préalablement enveloppés dans des feuilles serrées avec des fibres de jonc.
Ce qui ne les empêche pas, du reste, de s'en régaler.
Het zijn alleen maar de inwoners van Cochinchine die olifantenvlees zouden eten.
Het vroegere Cochinchine is nu ongeveer het zuidelijke deel van Vietnam.
De beste stukken zijn de slurf en de poten.
Om ze te bereiden ( met e en i ) neemt men één of meerdere poten van een jonge olifant. ( Kai-Mook... let op je pootjes hé
)
Ze moeten vier uur uitgewaterd worden ( heeft niets met plassen te maken) maar geweekt worden in lauw water. Daarna de beenderen en het vel verwijderen, snij ze in vier stukken en laat ze blancheren gedurende een kwart uurtje.
Braiseer ze nadien in een goed gesloten braadpan met twee sneden Jambon de Bayonne, twee uien en een bol knoflook. Als bevochtiging een halve fles maderawijn, een paar scheppen bouillon en enkele Indische kruiden
(?) Waarschijnlijk bedoelt hij, Dumas, kerriepoeder
Du carri
noemden ze dat in het Frankrijk van toen.( 1867)
Na tien uren zachtjes stoven, braiseren, zijn de poten gaar. Passeer de saus, ontvet en voeg nu vijftig geblancheerde groene pepertjes toe
de saus moet goed pittig smaken. ( met vijftig pepers zal dat geen probleem zijn denk ik zo
)
Anderzijds schrijft Dumas dat de poten ook kunnen klaargemaakt worden in de as van de haard, verpakt in bladeren die met wilgentwijgen dicht gebonden worden.
Want die Cochin chinezen kennen niet al te veel van koken zoals wij, de Fransen bedoelt hij daarmee.
Spijtig genoeg beschrijft hij nergens hoe de slurf moet klaar gemaakt worden maar op dezelfde manier zeker
Maar in een slurf zitten geen beenderen, denk ik toch.
Dus aan Mvb uit Sn, rosé bakken is er blijkbaar niet bij!
De laatste maal de link naar de site van Kai-Mook : http://www.baby-olifant.be/
|
