Keukenweetjes
Inhoud blog
  • Dromomania – Het boek!
  • Gekonfijte eendenbouten
  • Op jacht!
  • Pompoentijd
  • Aioli
  • Een plantaardig alternatief voor melk
  • Garnaal - scampi - gamba
  • Paprika of peper?
  • Over water koken
  • De Turkse keuken
  • Les couilles du pape
  • Koken zoals de Amerikanen
  • Eetperikelen in het buitenland
  • Truken van de foor
  • Peper en zout
  • Enkele specerijen
  • Champignons bakken in water
  • De goeie oude tijd 1960
  • De smaak van laurier en andere kruiden
  • Afrikaanse kip
  • Marineren en malser maken
  • Ansjovisjes uit blik of bokaal
  • Jeugdzonden
  • Weer aan het roken.
  • Vegan kersenmeringue
  • Arrowroot en corona-verveling
  • Een internationaal soepje.
  • Oorlogskeuken
  • Kopi Luwak en arak
  • Mijn Valentijn
  • Bijna authentieke marmelade
  • Duifjes en pannenkoeken
  • Lierse duiven
  • Frieten met choco en andere heerlijkheden
  • Kerstmis bij het leger
  • Stokvis en karper
  • Eindejaarsfeesten
  • Zuinige limoncello en Indische wortelhalva
  • Appels en moes
  • Peren
  • Op zijn Vlaams
  • Over yacon, kastanjes en mispels
  • Garnalenkroketten en rare paddenstoelen
  • Verjaardag (geweest)
  • Bereidingen en conserven met paddenstoelen
  • Zoetwatervissen
  • Ontbijt
  • Azijn
  • Snelkookpan
  • Terug van niet weg geweest
  • ALSO SPRACH DAS FARKEN
  • Even een break
  • François Van Hecke
  • Kapoenen
  • Menu van het paard
  • Paardenvlees
  • Limoenkaviaar, calamondin en limequat ?!
  • Bim bam beieren, hoe bewaar je eieren?
  • Nog meer woordverklaring
  • Leuke verklarende verhaaltjes
  • Roken toegelaten
  • Zeven en roeren
  • Jackfruit en pulled pork
  • Frick en rijstbereidingen
  • Op ontdekkingstocht in een Syrische supermarkt.
  • Uien, sjalotten en knoflook
  • Bonenpannenkoekjes en hiziki
  • Een marmot en een reizend wafelijzer
  • Lichtmis en wafels
  • Tomaten
  • Ketchup
  • Wij zijn tegen voedselverspilling!
  • Driekoningen, Verloren maandag en hopscheuten
  • Weer een nieuw jaar
  • Nieuwjaarstradities in verschillende landen.
    Zoeken in blog

    Foto
       Wat verwerk je in de keuken ?
      Lees hier meer
    Foto

    Twintig originele benaderingen van spaghetti bolognese.

    Foto

    Van bovenstaande drie boeken ben ik medeauteur !

    Tips en hulp voor de keuken !

    Ter Leringhe ende Vermaeck

    26-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drink blauwe wijn

    Drink rode wijn, dan vergeet je al je zorgen

    Drink rode wijn, want dan denk je niet aan morgen, zo zong of zingt Joe Harris nog altijd... !

     En wat drink je als je de "blues" hebt?

    Wel vervang "rode wijn" door "blauwe wijn" en al je muizenissen verhuizen ook naar morgen...

     Ik denk dat ik het voor het eerst zag op televisie, iemand die een glas blauw gekleurde wijn dronk. Op facebook waren ook al sporen van blauwe wijn verschenen. Blauwe wijn ...What the f*ck..?

     Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik wilde ook wel eens zo'n rare blauwe wijn proeven zelfs al had ik geen zorgen.

    Even op het internet gekeken en een overvloed aan blauwe wijn stroomde plotseling over het scherm... Ik wist niet dat dit blauwe goedje zo populair was...

     Het probleem was nu om te kiezen, welke wijn te bestellen, want zoiets doe je nu toch via het internet... vandaag besteld morgen geleverd. Zo klinkt de slogan. ...

     Inderdaad, de volgende middag reeds stond de bestelwagen van de Nederlandse Post voor de deur .

    Blauwe wijn, wist ik aan de afleveraar te melden. Het is een "hieppe"... wist de kerel... Jij bent vandaag al de derde waar ik zo'n doos mocht afleveren... En dat op een zaterdag.

     De wijn had ik besteld bij "Drinkzz", een Nederlandse drankenfirma.

    Bij een bestelling van meer dan 50 euro, gratis levering... Dus ineens maar 12 flessen besteld.

    Zo slecht zou die wijn toch wel niet zijn hoopte ik, alhoewel ik al rare commentaren gehoord en gelezen had. Maar in een vorig leven heb ik nog relaties onderhouden met ene heilige Thomas..

     De naam van de geleverde wijn is "Ennius", en per fles betaalde ik 5,50 €. Om eerlijk te zijn, het was wel de goedkoopste van het assortiment dat aangeboden werd... Zuinigheid is mij ook niet onbekend!

     Volgens de producent is deze blauwe wijn een natuurlijke Spaanse witte wijn waaraan een blauwe kleurstof is toegevoegd. Kleurstof, anthocyanen, die getrokken zijn uit de langdurig gedroogde schillen van kersen en pruimen. De wijn is ook lichtjes schuimend. Frizzante, noemen ze het... Het alcoholgehalte ligt zeer laag, slechts 5,5 %. Dus zoveel als de prijs van een fles in euro...!? Maar dat betekent ook dat je twee glazen mag drinken in de plaats van anders maar eentje voor je weer de baan op gaat. (Zet ik nu aan tot alcoholisme?)

     De witte wijn die gebruikt wordt als basisgrondstof is afkomstig uit de streek "Rueda" in Spanje en de gebruikte druivensoort is de muskaatdruif . Een aangename en aromatische druif... Zo schrijft de invoerder op een bijgeleverd foldertje. (En dat is juist, de muskaatdruif is een heerlijke, lekkere druif..!)

    De naam "Ennius" zou de naam zijn van een Romeins dichter.

    Quintus Ennius (239-169 v.Chr.) was een Latijns dichter, wel eens "de vader van de Latijnse poëzie" genoemd, zo weet Wikipedia te vermelden.

    De blauwe kleur zou geïnspireerd zijn op de blauwe lucht waar Ennius zijn bezieling uit haalde... Mooi toch... (Voor mijn part mocht de inspiratie ook van blauwe vlindertjes of vergeet-me-nietjes komen...)

     Ik heb direct enkele flessen in de koelkast gestopt en 's avonds de eerste open gemaakt...

    De flessen zijn afgesloten met een draaistop, en ik had heel wat brute kracht nodig om de stop los te wrikken... maar dat zal wel een eenmalig toeval geweest zijn.

     De wijn oogt inderdaad blauw; hemelsblauw, blauw als de lentedauw, blauw als de ogen van .... (vul zelf maar in...) Voor de kleur, een 10/10... Maar blauw is natuurlijk niet echt een wijnkleur...

     En nu het belangrijkste. Hoe smaakt de wijn...???

    Voor mij is het best een lekker drankje... maar de smaak doet nergens aan wijn denken. Misschien komt het door de kleur? Want ons brein haalt soms rare toeren uit met beelden die onze ogen waarnemen...

    (Zo heb ik ooit een roze bananenpudding gemaakt en niemand wist nadien de smaak thuis te brengen omdat de smaak niet beantwoordde aan de kleur.)

     Maar voor vijf en een halve euro mag men ook niet te kritisch zijn.

    Ik vind het een aangenaam drankje, zij het nogal zoet... Een vrouwendrankje zoals men zoiets wel eens smalend noemt.

     Ik denk dat ik er een aperitief zal van maken. Wat dacht je van een cocktail met als naam, "Blue Lagoon" zoals de geothermische spa in IJsland? Of "Skyfall", stirred, not shaken? Maar zo puur natuur is deze blauwe wijn ook aangenaam drinken, zeker onder een zonnige, blauwe hemel... (in de winter)

    Misschien een scheut gin of wodka er bij... Een steranijsje er in, of een bloemetje, een stukje fruit, ik noem zo maar wat...

    De pareltjes blijven zeer lang actief... wat toch wel duidt op een goede productiemethode...

     Maar zoals de afleveraar reeds wist te vertellen; 't zal wel een "hieppe" zijn... nog enkele maanden en niemand spreekt er nog over... Zoiets als de "Hugo" van destijds. Die schuimende Italiaanse witte wijn of prosecco met citroen- en vlierbloesemaroma...

     Wat anders nu.

    In de afdeling," kweek het zelf " is na exact twee maanden het blok met mycelium van oesterzwammen opnieuw actief geworden. Dit was een blok dat nog overbleef van een vorig experiment waarover ik hier zelfs niet gerept heb om de eenvoudige reden dat niet iedereen geïnteresseerd is in dat eeuwig gezanik over oesterzwammen kweken...

    Maar om te hervallen in de boosheid: op de markt had ik eens (drie maanden geleden) een kweekblok voor oesterzwammen gekocht voor amper tien euro... Het was zijn laatste exemplaar, zo beweerde de verkoper en zijn verkoopspraat trok mij over de streep... Maar veel aandringen hoefde hij niet te doen...

    Na twee weken leverde het blok bijna een kilo reusachtig grote oesterzwammen op. Grijze oesterzwam was mij meegedeeld maar het bleken "trechteroesterzwammen" te zijn. Nu, veel verschil maakt dat niet uit...

    Het blok bleef er na de oogst fris en levendig uitzien en dus heb ik het een dag in een emmer water gedompeld om het opnieuw te bevochtigen en daarna verpakt in een plastic zak en in de kelder gezet, in het donker, in de hoop om het zo terug aan de praat te krijgen...

     Geduld is een mooie deugd (zei de begijn) en nu na twee maanden zijn er twee nieuwe "knoppen" op het blok aan het ontspruiten... Dit opnieuw actief worden is zeker en vast te wijten aan het feit dat ik het blok een paar weken geleden buiten gezet heb toen de temperatuur begon te dalen. Vorige week na de plotse sterke temperatuurdaling schoten de paddenstoelen wakker. Nog een weekje wachten en dan zullen er weer oesterzwammen op het menu staan.

    De vorige keer had ik zodanig veel oesterzwammen dat ik er geen blijf meer mee wist. Toen heb ik geprobeerd om enige oesterzwammen wat langer te bewaren. Daarom heb ik ze eerst gebakken in veel olijfolie, sterk gekruid met peper en zout, er goed wat gehakte peterselie over gestrooid en het sap van een citroen er over uitgeknepen. Zo hebben ze dan enkele dagen gemarineerd in dit vocht. Nadien waren ze heel goed geschikt om koud gegeten te worden. Ik herinner mij dat ik ze toen geserveerd hebt bij een portie (zelfgemaakte) paté. In feite is dit de originele bereiding voor "champignons à la Greque"... Maar daarvoor moeten er ook nog korianderzaadjes bij...

    De gekookte champignons uit blik gemengd met ketchup die de slagers verkopen als zijnde "champignons à la Greque" hebben niets met het originele recept te maken.

     Bij dit koude weer, verloopt het fermenteren van groenten ook prima.

    Vorige week kocht ik een grote rammenas en een pak paarse wortelen in de supermarkt. Beide zeer goed geschikt om een gistingsproces te ondergaan.

     Nu heb ik de groenten eerst in julienne, dus lange fijne reepjes, gesneden. Bij de wortelen heb ik een laurierblaadje gestopt. Bij de rammenas een stuk grof geraspte gember.

    Ook weer zoals reeds aangehaald in een vorig berichtje, heb ik hier de truc met de drie procent zoutoplossing toegepast!

    Dus in een plastic emmertje van een liter, (van Turkse yoghurt) stop ik een deel groenten. Dat vul ik verder op met gekookt water en los daarin 30 gram zeezout op. Dat is dus 3% van het totale gewicht. Een ietsje minder zout mag ook. Daar gaat een eetlepel vocht bij van groenten die reeds een gisting ondergaan hebben. Dat is de starter: die zet het gistingsproces snel in gang. Een klein glazen dekseltje, dat netjes in het emmertje past, op de groenten leggen om ze onder vocht te houden. Het emmertje mag dan zo twee tot drie dagen in de keuken blijven staan. Na 24 uur zie je reeds de eerste gasbelletje ontsnappen... Na 3 dagen komt er een duidelijk witte kaamlaag, dat is in feite een soort schimmel, op de massa staan. Dat ziet er erg vies uit maar het bewijst dat het proces gunstig verloopt. De witte smurrie mag je er later afscheppen met een lepel. Nu kan het emmertje met gegiste groenten in de koelkast, of gewoon buiten zoals ik nu gedaan heb. Dat biedt het voordeel dat je geen geurhinder in de koelkast krijgt, want gistende rammenas... dat stinkt. Een beter woord ken ik daar niet voor.

     Maar de smaak is eenvoudigweg zeer lekker...! De groenten blijven knapperig en ze leveren, op die manier van verwerken een zeer grote hoeveelheid levende melkzuurbacteriën op, die zeer gunstig inwerken op de darmflora - je microbioom, wat een beter woord is -.

     Tegenwoordig, volgens de nieuwe keukenleer, moet alles toch "gezond" zijn? Wel dit product is gezond! Heel gezond! Bijvoorbeeld om te eten na of tijdens een antibioticakuur, als die kuur volgens de dokter echt nodig is... Dan kunnen dergelijke gegiste groenten de darmflora zelfs gedeeltelijk herstellen...

     En nu gaan we nog een gezond glaasje blauwe wijn drinken...!

    Santé!

    26-10-2016, 00:43 Geschreven door Nicolay  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (17 Stemmen)
    Categorie:Wijn
    Tags:Blauwe wijn, gegiste groenten, oesterzwammen
    03-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bubbels & Wijn

    Belangrijke mededeling aan alle gespuis in dit land en wijde omgeving;

    Aan iedereen die mij nog wil opbellen via een onbekend of anoniem telefoonnummer. Zulke oproepen neem ik eenvoudigweg niet meer aan, zelfs al bellen jullie vier keer per dag. Alle vrienden die ik ken hebben een herkenbaar abonneenummer en negentig procent van die nummers ken ik zelfs zo maar uit het hoofd...! Dus doe geen moeite meer. Mijn Windows 10 werkt prima... (Of toch bijna...)

    Voor die jongedames die mij via Facebook vragen om vriend(in) te worden:

    Ik neem aan dat jullie er op een foto goed willen uitzien, maar het is niet echt nodig om op de foto je nieuwe (Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot) bikini of je nieuwe lingerie van Murielle Scherre te showen. Zulke outfits passen niet in een keukendecor, daarenboven wordt ik er niet graag van verdacht pedofiele neigingen te vertonen!

    Mijn boetes in Nederland zijn allemaal betaald, de gegevens bij mijn bank heb ik gisteren nog gecontroleerd, bij Bol.com heb ik geen achterstallige rekeningen meer te betalen en die erfenis van kolonel Jean Marie Oncogène de Girazena uit Nigeria heb ik echt niet nodig!

    Dit gezegd zijnde, nu ter zake!

    Eén van de slogans die mijn vroegere directeur graag gebruikte in al zijn levenswijsheid ging als volgt: elke taak bestaat uit drie fases, zijnde, planning,.. action,.. control,... (daarbij dikwijls demonstrerend dat zijn theorieën niet klopten maar dat heeft hier verder geen belang.)

    Over een paar weken heb ik wat mensen geïnviteerd om een hapje te komen eten...

    Op dit ogenblik zit ik in de planningfase.

    Wat zal ik die gasten voorschotelen, welke dranken zal ik ze daarbij serveren? Zulke planning is zeker even belangrijk als wat daarna komt. Sommige lezers spitsen nu misschien de oren want het zou wel eens over hun kunnen gaan... maar ik noem geen namen...

    Tijdens één van mijn snuffeltrips op zoek naar "iets speciaals", kwam ik weer in de Bulgaarse winkel terecht hier in de buurt. Ik had ondermeer enkele flessen, gewone dagelijkse rode wijn nodig voor kennissen die de volgende dag zouden op bezoek komen. In de kelder lag nog één fles "Fleuri" (Beaujolais) en die vond ik niet geschikt om te serveren bij lamsvlees. Te licht bevonden, daarom snel om de hoek naar de Bulgaarse schone....(Ja, ja...)

    Samen met een zwaar gekruid en gedroogd stukje varkensvlees kocht ik twee van de duurste flessen rode wijn. Zes-en-een-halve euro per stuk...! Cabernet Sauvignon & Merlot & Syrah. Duidelijk een volle, misschien zelfs zware rode wijn. Nadien bleek dit ook zo te zijn.

    Toen dacht ik aan de planning. Misschien zou men in deze winkel ook wel "Bulgaarse cava" of iets dergelijks hebben? Er waren geen dergelijke flessen te bespeuren in het rek maar de Bulgaarse schone (...) wist de champanku staan, hoog op het bovenste rek. Twee flessen nam ik mee zonder eerst de prijs te vragen (onbesuisd kapitalisme...) Thuis bleek één fles drie en een halve euro te kosten. 't Was derhalve een toch communistische prijs.

    Om te testen hebben de vrienden de volgende dag geholpen om deze fles Bulgaarse

    шампанское leeg te maken. Voor zijn prijs best te doen, zo werd de wijn beoordeeld, maar toch afgekeurd door het voltallige smaakpanel wegens te zwakke bubbels. Te lage kwaliteit.... Veel bubbels, die na vijf seconden reeds verdwenen waren. De smaak was prima, zeer fruitig... maar ook een te hoog alcoholgehalte, iets wat nu in deze tijden beter kan vermeden worden.

    Vroeger, organiseerde ik regelmatig een soort "kookworkshops" in Frankrijk, in de keuken waar ik jaren gewerkt heb tijdens de zomermaanden. ( en het paasverlof, het herfstverlof en de Kerstperiode...) Hier verder over uitweiden heeft nu geen zin meer want die periode is toch definitief afgesloten.

    Een van de activiteiten toen was een dagje op "wijnuitstap" gaan naar het Bordeauxgebied. We bezochten dan het stadje Saint-Emilion, aten 's middags in het restaurant, Le Prince Sarment, dat ik hier onlangs nog beschreef, en bezochten twee wijnproducenten ten noorden van het St- Emiliongebied. Zo gingen we op bezoek bij Sylvie Milhard, waarover ik hier vroeger ook wel eens schreef. Er waren toen zelfverklaarde vrienden die mij ervan verdachten om al te vriendschappelijke relaties te onderhouden met Sylvie... Maar dat is niet zo!

    Ook gingen we elke keer bij een Vlaamse - of zeg ik beter Belgische - wijnboer op bezoek, gesitueerd in het kleine dorpje Puynormand, bij Stefaan Massart, grote baas van het "Chateau Vilatte".

    We werden er altijd prinselijk ontvangen met een degustatie op zijn Vlaams, dat wil zeggen, de flessen mochten leeg! Niet zoals in de meeste andere "kastelen" waar je het met drie lekjes wijn in een glas kan stellen. Vers gebakken brood uit zijn achttiende eeuwse bakoven en een lokaal geitenkaasje mochten er altijd bij...

    Als tegenprestatie werden er uiteraard heel wat flessen wijn gekocht maar als de verkoop voor hem soms wat tegenviel... even goede vrienden.

    Nu puur toeval, zoals dat dikwijls gaat in het leven, herinnerde iemand van de gasten die weldra op bezoek zullen komen, mij nog eens aan die bezoekjes bij Stefaan en hoe aangenaam en gezellig het er toen wel aan toe ging ...enzovoorts, enzovoorts...

    - Vorige donderdag heb ik de flessen Bulgaarse schuimwijn gekocht.

    - Vrijdag kwamen vrienden op bezoek die een van die flessen hebben soldaat gemaakt.

    - Vrijdagavond krijg ik het lumineuze idee ; waarom zou ik geen wijn van Stefaan aan mijn weldra komende gasten serveren?

    - Wetende dat diezelfde Stefaan zes keer per jaar naar België komt om zijn wijn te slijten zou misschien de mogelijkheid bestaan dat hij nog tijdig wijn zou kunnen leveren te Antwerpen?

    - Vrijdagnacht, ik leef voor een groot part 's nachts, rond één uur stuur ik een mail naar Stefaan om te vragen wanneer hij nog eens in België komt.

    - Zaterdagmorgen rond negen uur, (ik was toen al wakker), krijg ik een antwoord."Ik bevind mij nu in Leuven, kan in de late voormiddag bij jou zijn." Nog een Belgisch GSM nummer er bij!

    Zo simpel kan het er soms aan toe gaan in het leven...!

    Nu staat in de kelder, die kelder waar ik weldra champignons wil in kweken... weet je nog, een ruime voorraad wijnen van Château Vilatte te wachten om gedronken te worden.

    Nu ligt er in voorraad:

    - Witte wijn, droge gewone witte wijn, plus dezelfde soort witte wijn gerijpt op vat

    - Rode wijn, de traditionele rode wijn, plus dezelfde soort rode wijn gerijpt op vat.

    Appellation Bordeaux-supérieur Contrôlée. Telkens van twee verschillende jaargangen.

    - Plus nog een lading "Crémant de Bordeaux", Château Vilatte, millésime 2014

    Frankrijk is, en dat weet iedereen wel, gekend voor zijn champagne. Voor wie het toevallig niet mocht weten; alleen in Frankrijk kan en mag in een afgebakend gebied, de champagnestreek, champagne gemaakt worden. Overal elders mag en kan een gelijkaardige wijn gemaakt worden maar mag dan nooit ofte nimmer de naam champagne dragen.

    Zo maakt Spanje een "cava".

    Italië een "prosecco".

    Duitsland een "sekt".

    Zuid Afrika een "vonkelwijn".

    Al deze "imitaties" van champagne worden ook "schuimwijn" genoemd.

    In Frankrijk zelf worden in andere gebieden dan de champagnestreek gelijkaardige "schuimwijnen" gemaakt maar deze mogen nooit "champagne" genoemd worden. Deze wijnen krijgen de naam; "crémant", gevolgd door de naam van de wijnstreek waar ze geproduceerd werden. Ze worden steeds gemaakt volgens de "méthode traditionnelle", dit betekent dat deze wijnen identiek op dezelfde manier gemaakt worden als de champagne maar ze mogen de naam niet dragen omdat zij uit een "verkeerde" streek komen. Jammer...!

    De cava, prosecco, sekt en andere schuimende wijnen worden niet noodzakelijk op deze traditionele manier gemaakt... Dikwijls worden ze verwerkt in grote tanks onder druk of de goedkoopste methode is niets anders dan witte wijn waaraan koolzuurgas wordt toegevoegd... Zoals bij limonade... of Coca-Cola!

    Hetgeen ik gekocht heb, de Bulgaarse bubbelwijn, was waarschijnlijk zo iets! Er stond ook geen enkele aanwijzing op de fles. Er stond enkel op het etiket: "Sparkling wine". Parelende wijn.... Dan weet je genoeg..!

    De toegelaten "schuimende" wijnen gemaakt volgens de "méthode traditionelle" in Frankrijk zijn de volgende zeven :

    - Crémant d'Alsace

    - Crémant de Bourgogne

    - Crémant de Loire

    - Crémant de Limoux (De oudste. Bestond reeds voor de champagne..!)

    - Crémant de Bordeaux

    - Crémant de Die        (Half zoet)

    - Crémant du Jura

    - Crémant de Luxembourg

    Dit is de enige niet Franse crémant. Omdat het Groothertogdom kan bogen op een lange traditie van mousserende wijnen en de productie volgt volgens de Franse wetgeving.

    - Crémant de Bordeaux . Wordt slechts met mondjesmaat geproduceerd. De basiswijn moet op zijn mist de AOC Bordeaux dragen. Dit is de bubbelwijn zoals onder andere gemaakt wordt in Château Vilatte.

    Mocht er iemand geïnteresseerd zijn in de wijnen van Stefaan, rechtstreeks geleverd tot aan je voordeur door hemzelf? Kijk op zijn website daar vindt je de maanden dat hij naar België komt. Om de twee maanden. Dus wel op tijd bestellen. Je hoeft er zelfs geen Frans voor te kennen want hij spreekt perfect Nederlands. Prijzen zijn niet vermeld maar ik kan jullie verzekeren dat je waar voor je geld krijgt en dat geen enkele fles meer dan 10 euro kost, aan huis geleverd. (Een heel kleine uitzondering voor crémant) Je mag ze ook zelf gaan halen in Puynormand. Het is dan een ritje van een dikke 850 kilometer...

    Mocht er iemand ook eens een glas Bulgaarse parelende wijn willen proeven? Ik heb nog een hele fles staan...!

    03-02-2016, 01:41 Geschreven door Nicolay  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (13 Stemmen)
    Categorie:Wijn
    07-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Druiven plukken in Bourgogne

    Wij hebben ooit ook nog meegedaan met de druivenpluk in Bourgogne. In de Hautes Côtes de Nuits ! Als je professioneel wilt overkomen, dan spreek je niet over de druivenpluk maar wel over; "les vendanges"!

    Voordien hadden we, mijn toenmalige echtgenote en ikzelf, al een eerste pluk achter de rug, in Saint-Tropez nog wel, alstublieft. Om juist te zijn, in Ramatuelle, op het "Presqu'île de Saint-Tropez". Van Saint-Tropez hebben we niets gezien, we waren elke avond 'stik kapot' ! Op de beroemde "Plage de Pampelonne" zijn we wel geweest... om druiven te plukken, op de blote voeten in het hete zand..! Van de geplukte druiven werd een gewone "Côtes de Provençe" gemaakt en "marc", sterke alcohol gestookt van de wijnmoer... Nadat je er een drietal glaasjes van gedronken had, begon je het spul een beetje te appreciëren!

    De druiven werden geplukt van druivenstokken die zeer laag tegen de grond hun vruchten droegen en daardoor was elke avonds onze rug gekraakt… Gelukkig was er in de onmiddellijke buurt een camping met een restaurantje. Van de 'patron' mochten we daar eten, want normaal was het restaurant alleen toegankelijk voor de campinggasten.

    Bovendien kregen we elke avond een pracht van een "plat du jour" voorgeschoteld aan een vriendenprijsje....

    Daarentegen in Bourgogne, dat was in vergelijking een echte luxe. De druiven groeiden daar op borsthoogte, dus geen bukken meer en dus ook geen pijnlijke rug.

    We waren met een dertigtal plukkers en dragers samen want je hebt plukkers en je hebt dragers. De dragers brengen de geplukte druiven naar de wachtende tractor . Wij waren het enige getrouwde koppel en mochten daarom in het bed van de eigenaars slapen. Waar de bazen zelf sliepen heb ik nooit geweten.

    We waren met vier Belgen in de groep, wijzelf, Marnix, een Belg die al jaren in Frankrijk woonde en die ons deze plaats aangewezen had, en nog een jonge man uit Deurne die daar toevallig verzeild was.

    De dagindeling verliep als volgt; opstaan bij het krieken van de dag.

    Toilet maken voor zover dat nodig was. (Les toilettes ce trouvent en plain air ici)

    Samen ontbijten op z’n Frans: “une jatte” gekookte koffie, wat hompen brood van de avond voordien, boter en een bokaal fletse confituur. Dan veel boter op het brood smeren en “soppen” in de koffie. Niet soppen, betekent dat je vals gebit er aan gaat !

    Dan werden we met de “fourgeonette” naar de wijngaard gevoerd zo rond acht uur. En in september, oktober kan het 's morgens reeds goed fris zijn.

    Daarna dan druiven knippen, want echt "plukken" is dat niet. De geknipte trossen druiven in emmers gooien en de volle emmers aan de kant zetten. De dragers brengen de emmers dan naar de tractor die de druiven komt ophalen.

    Om negen uur was het dan onderbreking voor het 'déjeuner'. Het 'petit déjeuner' was het eerste ontbijt, 's morgens! Maar om negen uur kwam er een "déjeuner", een uitgebreid ontbijt om nooit te vergeten.

    De tractor, bestuurd door Marnix, arriveerde dan, een grote platte wagen voortslepend waarop een heus ontbijtbuffet stond uitgestald.

    Brood, een paar soorten paté, gerookte haringfilets in olie, dikke sneden ham; zowel gekookte als gedroogde "jambon de pays", “museau vinaigrette” da’s gekookte varkenssnuit in vinaigrette, lookworsten, "jambon persillé", - een specialiteit uit Bourgogne, boter - ook ingelegde cornichons en uitjes... en nog een ganse resem andere gerechtjes.

    En niet onbelangrijk; een krat wijn, evenveel rode als witte, en water om eventuele pilletjes in te nemen. Zelfs koffie. - de rest van de nogmaals opgewarmde koffie van ’s morgens -.

    Dit is één van de zaligste momenten die ik mij herinner. Gezeten op een dikke kei, in de wijngaard, en genietend van een stuk vers brood, een 'saucisson à l'ail' en een groot glas rode wijn… om negen uur ’s morgens, terwijl het zonnetje al begon te steken.

    ’s Middags was er een eenvoudige maaltijd voorzien, heel smakelijk maar niet speciaal om te noteren.

    ’s Avonds was er eerst tijd voor een grote toiletbeurt voor iedereen, buiten aan de kraan... Daarna een uitgebreide maaltijd met de nodige wijn “à volonté”. Sommige dagen als we goed gewerkt hadden haalde de 'patron' wel eens enkele flesjes van zijn 'echte' wijn uit de kelder. In dit geval was er geen patron want ze waren met twee, de gebroeders Hudelot. De zoon maakt en verkoopt nu nog steeds wijn.

    Overdag, tijdens het plukken was het steeds een eeuwig gekrakeel van de Fransen tegen de Belgen en de Italianen, zo in het genre van ; waarom hebben Belgische vrouwen vierkante tepels! Om de kleine Belgjes te laten wennen aan het eten van frieten , ha ha ha …

    Hoe maakt men des Petits Suisses ; comme des petits Belges, enz..

    Alles bijeen wel grappig maar wij waren maar met drie Belgen (Marnix was geen plukker) om ons te verdedigen tegen die Franse overmacht.

    Maar de dag van de “wraak” kwam nog!!!

    Bij het einde van de “vendange”, wordt er steeds een groots feest gegeven door de eigenaars van het (elk) wijnhuis voor alle plukkers en een heleboel genodigden : "la fête de la paulée".

    Ook grootvader en grootmoeder waren van de partij en de burgemeester van het dorpje was ook geïnviteerd. De twee broers wijnbouwers en hun familie waren er uiteraard ook bij.

    Voor het feest werd geen "pinard" geschonken, maar het “echte” materiaal en er werd niet op een flesje gekeken, zelfs niet op twee, de bourgogne vloeide rijkelijk....

    Er werd gelachen en gedronken, lekker en veel gegeten en er werd gezongen. “Grand père ... une chanson… scandeerden we, grand père une chanson!!! En grootvader zong dan met beverige stem, “Etoile des neiges” en ”Le postillon de Longjumeau”. Ook grand-mère liet zich niet onbetuigd en zong onder meer “Les rose blanches”, en iedereen tot tranen toe bewogen.

    Het gemengde koor (m/v) viel dan in:

    Chevaliers de la table ronde,
    Goûtons voir si le
    vin est bon ;
    Goûtons voir, oui, oui, oui,
    Goûtons voir, non, non, non,
    Goûtons voir si le vin est bon.

    Het traditionele Bourgondische drinklied… laat ons eens kijken of de wijn goed is?

    Maar voor het zover was, was er wel heel wat voorbereiding nodig.

    Er waren drie kokkinnen, twee echtgenotes en een buurvrouw, die hebben de ganse dag gezwoegd. De wijnboer had een everzwijn geschoten en dat werd in zijn geheel gebraden …

    Er zou een champignonsaus bijkomen. Daarvoor moesten alle plukkers even de heuvels in trekken om paddenstoelen te gaan zoeken. Uiteindelijk moest alles ook nog opgediend worden. Er zaten een vijftigtal personen aan vier tafels.

    Nu was Marnix een geroutineerde “serveur”, zeg maar, een kelner. Hij was de zoon van een restauranthouder. De jongeman van Deurne, ik ben zijn naam vergeten, deed regelmatig een serveerjob als bijverdienste, en mijn vrouw was eveneens vrij goed in het opdienen. Dus drie Belgische serveerders.

    Bij het paddenstoelen zoeken hadden de Fransen met moeite een kilootje eetbare paddenstoelen gevonden. Ikzelf had op mijn eentje minstens vijf kilo… (Veel geluk gehad, maar dat moest men niet weten !) Het waren hier vrij onbekende paddenstoelen, die daar 'petits gris' genoemd werden. Maar dat schijnt een lokale naam geweest te zijn. De officiële naam is ; 'tricholoma terreum'. Dat betekent zoveel als 'aardekleurige tricholoma' een paddenstoeltje dat eetbaar is, maar waarmee het meeste dan gezegd is. (Nu wordt zelfs afgeraden om deze te eten, je kan er in zeldzame gevallen een rare ziekte van krijgen...)

    Nu had ik toevallig ook mijn ganse set koksmessen meegebracht, en wie heeft het gebraden everzwijn in mooie porties gesneden? … Juist! Met een echt chefmes met een lemmet van 45 cm, een indrukwekkend wapen.

    En wie heeft alles opgediend? Juist,... de Belgen!

    Dat was onze zoete wraak want nu konden we langs alle kanten sissen : vous voyez maintenant, ce sont encore les Belges qui ont arrangés tout ça!

    Het zijn de Belgen die het feest tot een welslagen hebben gebracht ! (Dit voor degenen die het Frans niet machtig zouden zijn.)

    Dan heb ik ook nog een mooi staaltje van ambachtelijk wijn maken meegemaakt.

    Nadat de druiven gekneusd zijn worden ze in grote open kuipen gestort waarin de massa, de most, spontaan begint te gisten. Door het gistingsproces stijgen de druivenschillen naar de oppervlakte in deze enorm grote kuipen, maar dat mag niet. Het zijn de schillen die de wijn zijn kleur geven. Daarom moeten ze gemengd blijven met het gistende sap, dat stilaan verandert in wijnalcohol... en het is de alcohol die de kleurstof uit de druivenschillen oplost.

    Daarom wordt de "chapeau", de hoed, want zo heet de koek met samengeklitte druivenschillen, zoveel mogelijk terug door de gistende wijn geroerd....

    Dit roeren in de wijn was eveneens de taak van de reeds genoemde Marnix. Hij moest, in zwembroek, op een balk, boven op het fust met wijn gaan zitten of hangen, met zijn voeten in de wijn, om zo de koek te 'breken' en de schillen terug naar beneden te trappen...

    Dat was een gevaarlijke onderneming want tijdens het gisten produceert de wijn overvloedig CO², koolzuurgas, en dat is niet giftig maar men kan er niet in ademen, bij gebrek aan zuurstof.

    Moest Marnix toevallig in het vat vallen zou hij onvermijdelijk stikken door zuurstofgebrek, omdat boven de gistende wijn geen wolkje zuurstof meer te vinden is.

    Daarom werd hij eerst vastgebonden aan twee lange touwen en twee personen hielden dan die touwen vast en trokken tijdig op als het nodig zou zijn.

    Marnix deed dit 'wijntrappen' wel voor de kick... hij was absoluut niet verplicht om het te doen...

    Wie zou er niet graag eens in de wijn spartelen en dan weten dat mijnheer en madame de baron en de baronnes de Pimperzele de l' Aldi die wijn zullen drinken waar jij eerst te voeten in gewassen hebt?

    07-10-2015, 01:32 Geschreven door Nicolay  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (17 Stemmen)
    Categorie:Wijn
    Foto

    Hoofdpunten blog keukenverhalen
  • Nog een kikker
  • Separatorvlees
  • Amerikaanse worsten.

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Foto

    Gastenboek

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Categorieën
  • Aardappelen (12)
  • Bakken (12)
  • Confituur (13)
  • Culinaire geschiedenis (21)
  • Diversen (97)
  • Dranken (13)
  • Eieren (7)
  • Foie gras (2)
  • Gevogelte (25)
  • Groenten (62)
  • Humor (soms) (16)
  • Kaas (11)
  • Kalfsvlees (3)
  • Konijn (5)
  • Kruiden/specerijen (10)
  • Lamsvlees (6)
  • Meer groenten (7)
  • Nagerechten (35)
  • Paddenstoelen (11)
  • Pasta en rijst (8)
  • Rundvlees (10)
  • Sausen (22)
  • Schaaldieren (16)
  • Schelpdieren (20)
  • Slachtafval (7)
  • Soepen (22)
  • Technieken (22)
  • Varkensvlees (8)
  • Verhalen (42)
  • Visbereidingen (30)
  • Vissen (31)
  • Vlees divers (34)
  • Voorgerechten (15)
  • Vreemde keukens (48)
  • Vruchten (17)
  • Wijn (3)
  • Wild (6)
  • Zo maar recepten (46)

  • Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!