|
De laatste dagen, sinds het zonnetje zo af en toe eens wat schijnt zie ik regelmatig aan de afritten van de Antwerpse ring, richting centrum, vrouwen scharrelen in de bermbegroeiing.
Naast hun een mandje op de grond.
Ik ken die vrouwen niet, ik kan alleen hun rug zien maar ze dragen van die lange kleurrijke rokken of jurken en daarom vermoed ik dat het Turkse of Marokkaanse vrouwen zijn.
Wat ze er zoeken dat weet ik ook niet maar ik ben er zo goed als zeker van dat ze molsla zoeken.
Een soort groente die wij hier in Vlaanderen niet zo goed kennen. Er bestaat een gekweekte versie van molsla die inderdaad in de winkels van allochtonen te koop aangeboden wordt.
Op een Vlaams bord heb ik het nog niet zo dikwijls zien verschijnen.
Ja, maar wat is dat nu, molsla....?
Wel in t Vlaams, pisbloemen, of pissebloemen of paardenbloemen ....is dat nu met tussen n of niet ???
Taraxacum officinale. Dat is Latijn. Pissenlit, in t Frans, dandelion in t Engels...
Die -officinale- duidt er op dat de plant een medicinale werking heeft, namelijk waterafdrijvend. Om goed te kunnen plassen als het ware!
(Sinds pissen, plassen geworden is, is het gezeik begonnen...)
Het Engelse woord - dandelion- lees letterlijk in het Frans dent-de-lion, duidt op de scherpe insnijding van de bladeren. Leeuwentanden.
Het woordje molsla verwijst naar de mollen. Die beestjes, de mollen, graven pijpen en maken daarbij molshopen. Iedereen die een tuin heeft kent dat wel. Maar, als er nu zo een molshoop op een plantje, een pisbloem, terecht komt, dan verbleken de blaadjes van die plant omdat ze verstoken blijven van het zonlicht. Dat zijn juist de meest gezochte blaadjes, die worden dan zachter en minder bitter. Ook de commerciële versie van de molsla is een gebleekte plant.
In het vroege voorjaar worden de blaadjes van de wilde paardenbloem verzameld door de liefhebbers er van. Dan zijn ze nog jong en fris, ze worden vooral gezocht voor de bloemknoppen open gegaan zijn. Daarna worden de blaadjes bitter en taai.
Ze kunnen gewoon gemengd worden met andere sla, op zichzelf zijn ze nogal sterk van smaak en taai, of als men er toch een aparte sla wil van maken worden de blaadjes overgoten met heet spekvet en spekblokjes, geblust met azijn, om de blaadjes wat malser te maken.
Ook fijngehakt wordt het kruid wel eens gebruikt in kruidenpannenkoeken of gemengd in aardappelpuree.
De bloemknoppen worden gebakken in een omelet. Enfin, dat kan !
Van de bloemen maakt men een soort wijn maar daarvoor is het nu nog een ietsje te vroeg.
Nu de oproep aan die allochtone vrouwen...
Doe geen spekvet op die slablaadjes, dat mag niet !
Ten tweede, op de Anatolische hoogvlaktes in Turkije of hoog in het Atlasgebergte van Marokko, daar kunnen jullie zoveel pisbloemen gaan zoeken als jullie willen. Voor mij mag het zelfs in de wei van boer Janssens in de polders, maar niet aan de afritten van de Antwerpse ring.
Het is niet verboden hoor! Zo tolerant zijn we in Antwerpen wel.
(Sommigen willen het misschien wel zo...?)
Maar t is niet zo gezond.... voor de gezondheid!
Die plantjes daar zitten vol met lood van de benzinedampen van de autos en ze zijn bestrooid met fijn stof van mijnen dieselauto...
Zelfs goed wassen zal niets helpen.
Dus aan die dames daar, aan de afrit van de Antwerpse ring, koop liever molsla bij jullie buur, de groenteman...
Die sla, niet de buurman, is misschien minder lekker maar t is een beetje veiliger!
De natuur is niet altijd zo gezond.
|
