Twintig originele benaderingen van spaghetti bolognese.
Van bovenstaande drie boeken ben ik medeauteur !
Tips en hulp voor de keuken !
Ter Leringhe ende Vermaeck
21-03-2010
Tarbot
Het zot in de kop gekregen, vroeg mijn vrouw, toen ze de
rekening zag .?
Nu had ik zo goed mijn best gedaan !
Bij de vishandelaar lagen twee prachtige tarbotten naar mij
te lonken. Ze wogen ongeveer twee kilo per stuk. De prijs schommelde rond de 19
eurootjes per kilo.
Tweeënveertig euro armer ben ik thuis gekomen maar met een
mooie tarbot in de boodschappentas.
Waarschijnlijk toch nog een gekweekt exemplaar.
s Anderdaags zou mn vrouws geliefkoosde neefje komen eten,
een smikkelaar en daarom werden mijn excessen goedgekeurd!
Ik had ze alle twee kunnen kopen dan kon ik misschien ook
het volgende kostelijke (letterlijk) grapje eens uithalen
Alexandre Dumas vertelt het:
Voor een groots banket dat Cambaceres ( Frans diplomaat) organiseerde, ontving hij twee reusachtige
tarbotten, de ene woog 162 pond en de andere 187 pond. ( Het kunnen ook steuren
geweest zijn )
Indien men ze allebei tegelijk zou opdienen zouden degenen
die van de kleine tarbot een portie zouden krijgen zich benadeeld voelen ten
overstaan van degenen die zich van de grote tarbot zouden mogen bedienen. Om
dit probleem te voorkomen werd volgende oplossing gevonden :
de kleinste tarbot werd tijdens het banket binnengedragen op
een berrie versierd met bloemen en bladeren door twee koksjongens. Een concert
van fluiten en violen kondigde de intrede aan.
De fluitist in koksornaat, gevold door twee violisten ook
gekleed zoals koks, liepen voor de berrie, rondom de draagbaar gingen vier
knechten met fakkels, de koksjongens droegen
de messen in een schede bij zich
en helemaal vooraan liep de suisse met zij hellebaard.
De berrie met de tarbot rustte op de schouders van de twee
koksmaatjes. Tijdens de rondgang werd iedereen zo enthousiast dat men zelfs op
de stoelen ging staan om toch maar een glimp van de reusachtige tarbot te
kunnen aanschouwen. Maar ... op het moment dat de tarbot terug naar de keuken
gedragen werd om daar versneden te
worden struikelde één van de koksjongens en de vis viel in stukken op het
parket. Kreten van ontgoocheling en ongeloof gingen door de zaal, vooral omdat
men nog honger had... Er ontstond enig tumult en iedereen probeerde een
oplossing te vinden voor dit incident, maar Cambaceres, met een stentorstem,
zoals een oude Romein zou gepast hebben riep: breng de volgende.... De deuren
van de keuken openden zich en de tweede nog grotere tarbot werd binnengedragen,
dit keer gedragen door vier koksjongens, twee fluitisten, vier violisten, en
acht man aan voetvolk. Het applaus overweldigde de kreten van spijt om de
kleine tarbot die afgevoerd werd.
Voorlopig kan ik mij dergelijke lol niet permitteren. Wacht
tot ik de lotto win !
Dus ben ik maar heel zuinigjes met de tarbot omgesprongen.
Heel het beest mee naar huis gebracht en zelf gefileerd. Dan gaat er ook niets
verloren.
Uit de filets kwamen drie zeer mooie porties en drie
kleinere. Die kleinere porties zitten nu in de diepvriezer te wachten op betere
tijden.
Dit betekent dat je ongeveer 350 gram vis, bruto gewicht
moet kopen om één portie over te houden. De overgehouden porties heb ik niet
gewogen maar dat zal ongeveer 200 gram geweest zijn. Dus reken dan ook maar dat
de prijs van het ruwe gewicht verdubbelt vooraleer het visfiletje op je bord
ligt.
Van de kop en de graten, zelfs de vellen kan nog wat
behoorlijks gemaakt worden. Daarvoor moet je alles, eerst de kop, daarna de
graten en uiteindelijk het vel koken in een gekruid kookvocht. Water met peper en zout, een tak selder en een
ui, tijm, blaadje laurier, slok witte wijn Van de gekookte kop en de graten
kunnen daarna de visrestjes afgeplukt worden.
Het kookvocht levert een gelei op die zeer stevig wordt na
afkoeling zonder ook maar één gram gelatine toe te voegen. Stop deze visresten
nu in een mooi kommetje samen met een paar gepocheerde sint jacobsvruchten, ook de rode koraal, een
handvolletje gepelde garnalen en overgiet met een beetje van de goed op smaak
gebrachte visgelei.
Na een nacht afkoeling in schijfjes snijden en je verkrijgt
een pracht van een voorgerechtje.
Wat sla daarbij en een sausje
Bij het maken van de filets snijd je de kleine spiertjes mee
los, die dienen om de zijvinnen aan te drijven en ook de minder mooie stukken
van de buikfilets. Deze afsnijdsels
zitten nu ook in de diepvriezer. Daar zal ik later wel wat van maken.
Misschien even gaar maken en dan op een laagjes spinazie en overgoten met
kaassaus gratineren. Als voorgerechtje?
Of als vissalade?
Het resterende kookvocht staat broederlijk naast het bakje
met de afsnijdsels in de diepvriezer.
De porties tarbot heb ik dan op oude wijze klaargemaakt:
op een bedje van prei t Kan moeilijk origineel genoemd worden maar het is
wel gemakkelijk.
In feite gaat het om een gepocheerde vis met wittewijnsaus
op een onderlaagje van gestoofde julienne van prei. Met spinazie, venkel,
witloof of een andere groente zou het evengoed gaan Als het maar een groente
is die een beetje samen gaat met vis. Welke groenten dat zijn? Dat moet ieder
voor zich maar uitmaken voor mijn part geen kool, zeker geen rode kool, of
spruiten!
Dit pocheren, het gaar maken onder het kookpunt, gebeurt in
principe in de oven maar het lukt evengoed boven op het vuur in een braadpan
Eerst de prei in julienne snijden Vermits de meesten daar
niet in lukken, mogen ringetjes prei ook gebruikt worden. Een echte netjes
gesneden julienne oogt wel veel mooier. ( Reepjes van ongeveer vijf à zes
centimeter lengte bij één à twee millimeter breedte...)
Alleen het wit gebruiken, het groen is te donker. Dat kan
later dienen voor de soep.
Deze julienne gaar stoven in een klontje boter met een
bodempje water. Niet te gaar laten worden.
De filets in een geboterde braadslede schikken, eventueel
met een klein zeer fijn gesnipperd sjalotje. De visfilets overgieten met een
schep van de bouillon die we gemaakt hebben, visfumet eigenlijk, en een beetje
witte wijn en zachtjes laten gaar worden. Niet hevig kokend. De filets moeten
niet onder vocht liggen maar dan moeten ze wel eens omgedraaid worden. In de
oven is dat niet nodig. De vis moet dan wel afgedekt worden met folie of een
deksel
De kooktijd, sorry, pocheertijd is zeer kort, enkele
minuten. Anders droogt de vis uit.
Het kookvocht nu sterk inkoken in een sauspannetje terwijl
de filets in een zachte oven warm gehouden worden. ( Ergens iets in de buurt
van honderd graden. )
De saus in wording op smaak brengen, er een royale scheut
room aan toe voegen en weer even verder koken. Duurt dit te lang naar je
goesting bindt de saus dan gewoon met een beetje strooimaïzena Afwerken met
een paar klontjes koude boter: zoveel als je calorieën het toelaten.
Dit is een vrije versie van de klassieke wittewijnsaus.
Nu een laagje prei op het bord of serveerschotel, de
visfilet er bovenop en dan de saus er over.
Versieren kan je met een takje groen naar keuze of enkele
halve kerstomaatjes kijk maar!
Ik heb er gewoon een paar kleine gekookte aardappeltjes bij
gegeven. Een driehoekje gebakken bladerdeeg is ook lekker of een gespoten
dopje hertoginnenaardappel.
Vroeger, heel lang geleden, toen de dieren nog spraken, was
de tarbot ook al een luxevis, samen met tong en kabeljauw De toeristen kwamen toen naar de kust om echt
verse tarbot te eten.
De manier om toen de vis te bereiden was zo eenvoudig als
wat! Gekookt in water met zout
De meest simpele oplossing, en het beste voor de vis zelf die
daardoor zijn natuurlijke volle smaak behoudt !
Een mooie portie, een moot, tarbot van 350 gram opzetten in
gezouten water. De kooktijd, zeer zachtjes laten koken, is vrij lang als je het
zo doet. Die kan oplopen tot 15 minuten.
Het witte en zwarte vel blijft er aan. Terwijl zetten we een
klein zilveren sauskommetje ergens op de hete plaat van het fornuis, een klont
boter er in en laat maar smelten. Diksmuudsche boerebeuter Waar vindt je
dat nog?
De tarbot werd dan opgediend, zwart vel naar beneden, op een
servet. Een tak verse peterselie er naast. Bij de bediening bleef dit vel
vastplakken aan het servet waardoor het ook ineens verwijderd was
Een gekookt patatje was het enige garnituur.
Tarbot kan ook goed gegrild worden. Laat de vis dan wel
verder gaar worden in de oven en gebruik echte moten, geen filets. De graat en
het vel geven extra smaak aan dergelijke bereidingen.
De tarbot is een grote platvis, die de vorm heeft van een
bijna volmaakte cirkel.
De kop is groot en het lichaam is niet met schubben bedekt.
In plaats hiervan zitten er aan de oogzijde (en in mindere
mate ook aan de 'blinde' zijde) benen knobbeltjes op de huid, die scherp
aanvoelen.
De zijlijn is aan beide kanten goed zichtbaar.
Een griet, de vis, niet mijn buurmeisje, heeft wel schubben
en heeft een ovale vorm. Het visvlees van de griet is even smakelijk als dat
van de tarbot, misschien een ietsje slapper.
Een echte wilde tarbot is nog moeilijk te vinden, die worden
bijna uitsluitend verkocht aan de restaurateurs. Die kunnen dan tot tien
kilogram wegen. Daaruit kunnen dan ook prachtige moten gesneden worden. Hetgeen
we vinden in de kleinere viswinkels en supermarkten zijn bijna altijd gekweekte
vissen. Daar is niks fout mee, t is het gedacht !
Kleine tarbotjes van een kilo ongeveer zijn zelfs vrij
goedkoop maar hou er wel rekening mee dat er veel afval aan is Iets minder dan
de helft van het gewicht is dus afval..!
Wil je nog snel eens tarbot eten, koop hem dan nu, stilaan
eindigt het goede seizoen en dan is het weer wachten tot de winter er weer
aankomt