voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
Het combineren van mooie foto's met teksten die uitnodigen tot nadenken is een bijzonder fascinerende bezigheid. Voor mij betekent het bijzonder veel, nu ik niet meer in staat ben te schilderen. De computer en mijn digitale camera zijn mijn schilders- en schrijversgereedschap geworden. Mijn creativeit heeft een andere manier gevonden om zich te manifesteren. Daar wil ik graag de ander van laten meegenieten.
voor elke dag zomaar even een korte overpeinzing om lang over na te denken
14-01-2007
Stil leven
stilleven stil leven stil het leven is stil levende stilte
'n Paar citroenen, 'n waterkan en een schaal... samen met een contékrijtje op een stuk papier gekrabbeld, vormen ze een stilleven, een stil leven, dode dingen waar ogenschijnlijk geen leven meer in zit en toch... zo geladen! Want zelfs in deze kunstmatig gecreeerde stilte verschuilt zich het leven. In het vruchtvlees van de citroenen zitten de pitten verborgen, zaden die leven geven. In de waterkan zit vers water, levengevend water waaraan wij allen ons leven te danken hebben. Denk maar aan ons prille begin in de donkere stilte van de moederschoot. Misschien is iedere stilte wel gevuld met leven, levende gedachten, rijke gevoelens, onuitgesproken verlangens.... Levende stilte!
gefocust op winter wordt boom venster naar lente gestuurd door mens en camera
Wie eenmaal gevallen is voor de (digitale) fotografie zal ervaren dat kijken met de camera oplettender maakt. Ineens duiken overal thema's op, mensen, dieren, planten en bloemen, bomen, bossen, water en lucht, ja, alles wat het oog waarneemt, wordt plotseling interessant om vast te leggen met de camera. Fotograferend staat men vaak pardoes oog in oog met verrassende schoonheid in ogenschijnlijk banale verschijnselen. Neem nou deze kleine boom. Hij is kaal, niet eens bijzonder van vorm, maar... met mijn camera registreerde ik dat de boom zich al klaargemaakt had voor de naderende lente, waarin zijn takken grote bladeren zouden dragen en in de late nazomer heerlijke noten. Op mijn beurt stuur ik dit boompje nu als Lentedrager naar u.
sierlijke souplesse in harmonie met ondoorgrondelijke wijsheid
poezenmysterie
Poezen hebben iets mysterieus. De ranke souplesse waarmee ze zich bewegen, het onwaarschijnlijke vermogen om zich zelfs door de kleinste opening nog sierlijk terug te trekken, hun amandelvormige, vaak heldergroene ogen waarmee ze onze ziel lijken te doorgronden.... En dan het contrast tussen hun welbehaaglijk spinnen op jouw schoot en het wrede spel met hun nog levende prooi.... Er schuilt in hun gestalte iets dat herinnert aan de edelste verlangens die leven in ieder mens die zich wil onttrekken aan alles wat banaal is in het leven en... tegelijkertijd huist er iets in onze zachtharige poezen dat ons tegen onze wil in confronteert met het wrede dat verscholen ligt op de bodem van ieder mensenhart - de instinctieve, oersterke, aardgebonden overlevingsdrang die... als het er op aankomt... niets en niemand ontziet....
rotsige stenen losgewrikt uit Moeder Aarde om tempels mee te bouwen
In de loop der eeuwen zijn over de hele wereld keien losgewrikt uit rotsige bodem om tempelgebouwen op te richten. Gebedshuizen voor mensen die zo nu en dan op zoek zijn naar het hogere, het onnoembare, hetzij in zichzelf, hetzij in een Opperwezen dat door velen Jahwe, God of Allah genoemd wordt, door vele anderen aangeduid wordt met 'iets', het Onnoembare, het Verhevene. Ofwel: in ieder mens huist het verlangen beschutting te zoeken bij 'iemand' die het leven inhoud geeft, diepere zin dan alleen eten en drinken om het lijf in stand te houden en de liefdesdaad te bedrijven. Tempels zijn van oudsher de toevluchtsoorden hiervoor, statige, hoog oprijzende, indrukwekkende, van buiten vaak rijk versierde bouwwerken, van binnen schemerig donker. Gebouwen waarbinnen geen onderscheid meer gemaakt hoeft te worden tussen arm en rijk, ziek of gezond, omdat de vragen waarmee men hier binnentreedt van geheel andere aard zijn. We doen er dus goed aan onze tempels in ere te houden.
plek van stilte dankzij een paar penselen en wat verf . . .
Er is heel weinig nodig om een wereld van stilte in jezelf tegen te komen. Soms gebeurt het zomaar, door het kijken naar de ondergaande bloedrode avondzon, het roerloze blauw gespiegelde wateroppervlak van een bergmeer; door het luisteren naar muziekklanken die de gevoeligste snaar in je ziel raken; door een onverwacht liefdevol gebaar van een onbekende, een wijze uitspraak die jouw oor toevallig bereikt, een zuchtje wind dat verrassend zacht en aangenaam je wangen streelt. Er zijn heel veel mooie aangename gewaarwordingen die de innerlijke stilte helpen voelen. Die vredige wereld van stilte, die in feite vooral stille verwondering is en altijd als aangenaam ervaren wordt, kun je toelaten in jezelf. Wie dat niet eens probeert, mist een heleboel!
Soms is een mens zijn optimisme kwijt. Dan is er even een periode aangebroken waarin een en ander minder hoopvol lijkt dan men graag zou willen. De dingen wegen zwaar, gebeurtenissen komen in een ander daglicht te staan, alle hoop op sprankjes licht lijken verdwenen. Dan is het in zijn hoofd en hart voornamelijk weemoedig gekleurd, de bruine okers en de gouden rode kleuren nemen de plek in van warm, helder cadmiumgeel en hemelsblauw. Maar ook herfstige tinten hebben een betekenis en leiden ons ergens heen.
liefhebben in zachte rondingen teder aanraken koesteren wat het leven raakt
kind van deze wereld
Kinderen... ze zijn het fundament van je bestaan als moeder. Aan heel jonge kinderen is alles nog zacht en rond, lieflijk en ongeschonden. Je koestert ze, schermt ze af voor de Grote Boze Wereld, tegelijkertijd beseffend dat ook zij daar straks hun plek in willen zoeken. Je koestert ze, tegen alle beter weten in.... Kinderen raken jouw allerdiepste. Zijn ze er eenmaal, dan maken ze zich nooit meer los uit jouw ziel. Kinderen van deze wereld.
belangrijk: De foto-tjes die links van mijn meditatieve teksten staan zijn poeziekaarten: foto's met korte, poetische teksten. Ze kunnen beter bekeken worden als men er met de cursor op gaat staan, het handje ziet verschijnen en ze aanklikt. Dan komen ze (apart van de tekst) vergroot tevoorschijn en is te zien hoe ze er als poeziekaart uitzien.
voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
foto's met teksten, teksten op foto's, met beide probeer ik iets tot uitdrukking te brengen dat de ander raakt.
