voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
Het combineren van mooie foto's met teksten die uitnodigen tot nadenken is een bijzonder fascinerende bezigheid. Voor mij betekent het bijzonder veel, nu ik niet meer in staat ben te schilderen. De computer en mijn digitale camera zijn mijn schilders- en schrijversgereedschap geworden. Mijn creativeit heeft een andere manier gevonden om zich te manifesteren. Daar wil ik graag de ander van laten meegenieten.
voor elke dag zomaar even een korte overpeinzing om lang over na te denken
21-01-2007
Ginds
wonen op de rand van de aarde de horizon zien het licht nabij hoopvol uitzien naar ginds
Soms komt de dood als een verlossing. Als iemand heel ziek is, erg veel moet lijden, kan hij intens verlangen naar het einde van zijn lijden. Of dit een echt doodsverlangen is, valt moeilijk te raden, maar lichamelijk lijden kan zo hevig zijn dat niets meer hoeven weten, niets meer voelen, nergens meer zijn, nooit meer hoeven denken, ervaren wordt als een bevrijding. Een heuse verlossing uit alles wat het leven van die mens zo zwaar, zo aardgebonden, zo sterk afhankelijk van zorgzame medemensen heeft gemaakt.... Met zijn laatste adem ziet hij de horizon dichtbij, licht naderen, reikt hij hoopvol naar die door ons, gezonde mensen, zo onbekende, onbeminde overkant.
vorm gegeven in bogen en holtes raadselen in brons
Mijn man maakt bronzen beelden. Oerbeelden, sterk, krachtig, vanuit de diepte van zijn geest, vertaald naar hier en nu, in vormen die overal om ons heen zijn in de natuur: bogen, holtes, vleugels, bladen en horens die met elkaar verbonden zijn, zich in elkaar verstrengelen, samen uitwaaieren, zich oprichten, onderduiken en weer ergens anders opkomen. Zijn beelden vertellen. Telkens nieuwe, voor de ander verborgen verhalen, verhalen die zich voegen naar mijn verbeelding, mijn stemming, mijn kijk op het leven. Verhalen ook voor ieder ander die er naar kijkt en luistert.
Brons, koud, edel, stoer, sterk materiaal dat overleeft, ons allemaal onherroepelijk overleeft.
vier wieken op windkracht voortbewogen roterende stenen malen de granen fijn
brood voor elke dag
Een mens kan niet zonder voedsel. Voor de meeste mensen op dit westelijk halfrond lijkt het heel vanzelfsprekend dat er elke dag te eten is. Wie vraagt zich nog af hoe brood tot stand komt.... Wie denkt nog aan goudgele korenaren, wuivend in de zachte zomerwind onder een grijsblauwe wolkenhemel.... Wie realiseert zich nog dat men vroeger de geoogste graankorrels eerst fijn moest malen tussen twee molenstenen, in een bouwwerk dat onder lauwe winden kraakte als een zeilschip in volle zee, met een wiekenkruis dat ronddraaide op die sterke wind en zo de stenen regelmatig over elkaar heen deed schuren om het graan te pletten.... En toch... eten we allen elke dag ons brood, wit, bruin, vloer- of busbrood en staan niet meer stil bij dit wonderlijk weldadige: brood; brood voor elke, élke dag!
Met zorg gekleed voor de wereld die naaktheid versluiert met de mantel der liefde toedekt
Naakt geboren wordt ieder mens gekleed. Maken kleren de man, de vrouw. Openen poorten naar carrières, relaties. Maar... verhullen ieders broze naaktheid, schermen kwetsbaarheid af. Want... niemand mag zomaar in de ziel van een ander kijken, diens kwetsbaarheid raden.... Gekleed, met de mantel der liefde, om het oh zo breekbare hunkeren naar koestering, dat diep in ons verscholen ligt, niet bespot te zien....
naakt ter wereld gekomen gekoesterd bemind klaar om te leven
Ieder mens komt naakt ter wereld. Geen onderscheid, voor niemand. Ieder mens is het leven begonnen in de schemer van het vruchtwater en schuift de wereld in via de donkere tunnel van het geboortekanaal. Tegen beter weten in wellicht, jazeker, ik besef t mag men toch hopen dat ieder nieuw mens in die schemerige levensvloeistof gekoesterd is, bemind, zo sterk bemind dat hij na zijn geboorte klaar is om te leven....
aangeraakt klanken en tonen emoties van mensen aangeraakt
met beitel en hamer
aangeraakt
Soms wordt een mens geraakt door een kunstwerk. Roept het onverwacht gevoelens, ja heftige emoties in hem op. Onverklaarbaar, onberedeneerbaar - plotseling zijn ze er, de verborgen gevoelens, die wel ergens in zijn ziel verscholen lagen maar nooit toegelaten werden. Of waarvoor zich geen gelegenheid voordeed om ze te laten komen.... Maar nu, oog in oog met grote vreugde of stil verdriet, laat hij zich raken door wat hij ziet, een kunstwerk,. Waaraan hij misschien voorheen al talloze malen achteloos voorbij gelopen is, maar dat nu voor hem die stille pijn, die ontembare vreugde plots laat ópklinken, zomaar... volkomen onverwacht.... Aangeraakt... zomaar....
venster op oudheid monument van eerbetoon aan leven dat voorbij is
eerder was
heel veel eerder was
Meestal zijn we ons er niet van bewust dat we bestaan dankzij een reeks van voorouders, terug in de tijd, tot in een diep, vol geheimen vervuld verleden. Toch is het bestaan van ieder van ons verweven met dat van onze ouders en voorouders, of we dat prettig vinden of niet. En... zoals religieuze leiders gebedshuizen laten bouwen ter ere die Ene en de vele goden en heiligen wier levens ze vereren, zo zouden wij uit eerbied voor degenen die ons het leven schonken - onze ouders en voorouders, hoe moeilijk wellicht voor velen ook - in ons hart een tempeltje kunnen bouwen voor hun, uit dankbaarheid, gewoon... omdat we leven, hier en nu....
belangrijk: De foto-tjes die links van mijn meditatieve teksten staan zijn poeziekaarten: foto's met korte, poetische teksten. Ze kunnen beter bekeken worden als men er met de cursor op gaat staan, het handje ziet verschijnen en ze aanklikt. Dan komen ze (apart van de tekst) vergroot tevoorschijn en is te zien hoe ze er als poeziekaart uitzien.
voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
foto's met teksten, teksten op foto's, met beide probeer ik iets tot uitdrukking te brengen dat de ander raakt.
