voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
Het combineren van mooie foto's met teksten die uitnodigen tot nadenken is een bijzonder fascinerende bezigheid. Voor mij betekent het bijzonder veel, nu ik niet meer in staat ben te schilderen. De computer en mijn digitale camera zijn mijn schilders- en schrijversgereedschap geworden. Mijn creativeit heeft een andere manier gevonden om zich te manifesteren. Daar wil ik graag de ander van laten meegenieten.
voor elke dag zomaar even een korte overpeinzing om lang over na te denken
03-03-2007
op de grens
in de luwte op de grens van dag en nacht daar waar de zon de horizon raakt spreekt schoonheid voor zich
Wie heeft het nooit gezien... het vroege avondrood, het neerdalen van de zon achter de horizon, de fascinerende kleurenpracht die dan in het wolkendek ontluikt.... Bij het scheiden van de dag, het aanbreken van de lange avond en nacht, krijgen de dingen een nieuwe glans, hun eigen, wonderlijke glans, die niet meer uitbundig is zoals onder de felle zomerzon, maar ingetogen, warm gloeiend en vooral stil indrukwekkend. Zo is het ook met de mens die op de scheidingslijn staat tussen leven en dood, de terminaal zieke, die na hevige worsteling met zichzelf en zijn naderend levenseinde, zich nu rustig voelt, kalm is en uitziet naar verlossing uit zijn lijden. Die straalt stil indrukwekkend zijn zo moeizaam verworven levenskracht uit, zoals de dalende zomerzon die de kim raakt....
We hebben de indruk dat we als West-Europeanen veel verschillen van Aziaten en Afrikanen, alleen al door onze huidskleur. Maar in de basis van ons bestaan zijn we heel dicht bijeen, want... als een moeder meemaakt dat haar kind sterft, als een echtgenoot zijn vrouw verliest, als een dierbare van ons groot leed treft, reageren we allemaal hetzelfde: we zijn intens bedroefd, we ontfermen ons over de getroffene en proberen ons eigen leven weer op de rails te krijgen. Dat is onbegrensd.
stille harmonie in de natuur verricht wonderen die genezen
Een mens kan zich nóg zo ellendig voelen, ziek, depressief of anderszins ongelukkig, als hij in aanraking komt met de schone dingen in de natuur - een honingzoekende wesp, een klaproos die net haar blaadjes ontvouwt, een nestje vol jonge vogeltjes, een pasgeboren kindje - verliest hij als bij toverslag zijn negatieve stemming en raakt, alle gemoedstemmingen ten spijt, ontroerd.... En al duurt die tere vreugde in moeilijke tijden misschien maar kort, ze ís er en kan bemoedigend op hem inwerken.... Zo lang een mens nog in staat is zich te laten raken, is zijn leven niet verloren.
belangrijk: De foto-tjes die links van mijn meditatieve teksten staan zijn poeziekaarten: foto's met korte, poetische teksten. Ze kunnen beter bekeken worden als men er met de cursor op gaat staan, het handje ziet verschijnen en ze aanklikt. Dan komen ze (apart van de tekst) vergroot tevoorschijn en is te zien hoe ze er als poeziekaart uitzien.
voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
foto's met teksten, teksten op foto's, met beide probeer ik iets tot uitdrukking te brengen dat de ander raakt.
