voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
Het combineren van mooie foto's met teksten die uitnodigen tot nadenken is een bijzonder fascinerende bezigheid. Voor mij betekent het bijzonder veel, nu ik niet meer in staat ben te schilderen. De computer en mijn digitale camera zijn mijn schilders- en schrijversgereedschap geworden. Mijn creativeit heeft een andere manier gevonden om zich te manifesteren. Daar wil ik graag de ander van laten meegenieten.
voor elke dag zomaar even een korte overpeinzing om lang over na te denken
31-03-2007
ouderschap
ouderschap extra dimensie leven tot in de diepte van onze ziel tot aan de oorsprong van ons bestaan
Wie ooit zelf een kind gebaard heeft, wie ooit zijn pasgeboren, nog vochtige zoon of dochter in de armen gedrukt kreeg, weet dat het ouderschap het leven een extra dimensie geeft. Alsof alles wat je tot dan toe tweedimensionaal waarnam, in het platte vlak, nu driedimensionaal is en je om alles heen kunt kijken. Een kind ontvangen gaat heel diep, het roert de teerste snaren aan van onze ziel, het voert ons naar de wortels van ons bestaan, het brengt ons terug naar de oorsprong van alle leven. De moederschoot bloeit open als een rijpe vrucht, het vaderhart geurt als een vers geplukte roos. Wat een rijkdom!
we hoeven er niets voor te doen ze bloeien zomaar in het wild verdwaald bolletje opengebroken vruchtbaar gemaakt door de lente gekust tot bloeiend paasklokje de blijde boodschap in haar gouden hart
Wat worden we door Moeder natuur toch verwend.... Al een week of twee bloeit in onze natuurtuin een verdwaalde narcis. Als het zonlicht er doorheen zeeft, is ze zo mooi, zo volmaakt in haar schoonheid.... En we hoeven er helemaal niets voor te doen, deze kleine, edele bloem bloeit zonder vragen, zonder verlangens, zonder enige aansporing, omdat de natuur deze kracht in zich draagt en die op alle mogelijke manieren uitstrooit in alles wat om ons heen groeit en bloeit. Wie laat zich níét raken door deze blijde boodschap... door dit elk jaar weer herrijzen uit de dood.... Ik wel!
soms raakt God ons zomaar aan op het scheiden van de dag vlak voor het aanbreken van de nacht
Als de zon langzaam wegzakt achter de horizon, is er heel soms die uitzonderlijke gewaarwording dat je deel uitmaakt van iets groters, iets dat niet te benoemen is en zo weldadig voelt, dat het lijkt alsof je al deel hebt aan de eeuwige gelukzaligheid. Het kan je treffen in een landschap dat je ontroert, gezangen die iets in je doen trillen dat er eerder nooit was, een gedicht dat je adem doet stokken van blijde herkenning.... Het zijn heel korte ogenblikken, je hoeft er niet eens gelovig voor te zijn, enkel ontvankelijk. Wie zulke ogenblikken kent, weet dat de gelukzaligheid echt bestaat. Als je ernaar op zoek bent, vind je haar niet, ze bezoekt jou, wanneer het háár schikt. Maar dan is het geluk ook eindeloos groot.
de jong gestorvene is als een lentebloem kwetsbaar in al haar schoonheid geknakt in de bloei, maar . . . onverwoestbaar mooi
Wie heeft het nog niet meegemaakt... een jong mens die overlijdt... plotseling, of na een zwaar ziekbed.... Dan zijn we ontdaan, jonge mensen horen niet te sterven, ook zij hebben recht op een lang leven tot in hoge ouderdom. Ja, zo denken wij. Maar... de natuur houdt daar geen rekening mee. Mensen van alle leeftijden kunnen ziek worden en sterven. Waarom is dit zo moeilijk voor ons...? Misschien omdat we vooral bij jonge mensen met de schoonheid van het leven zelf geconfronteerd worden, zij dragen toekomst in zich.... Als zij hun laatste adem uitblazen, is het alsof een mooie bloem afgerukt wordt, geknakt in haar uitbundige bloei.... Daar verzet ons hele hart zich tegen, de schoonheid van die bloeiende bloem mag niet verwoest worden . Wie ooit de dood van een jong mens van nabij heeft meegemaakt, weet God zij dank dat schoonheid niet vergaat. De herinnering aan die jonge mens is onverwoestbaar mooi....
alleen hand in hand kunnen we onze levensopdracht volbrengen
Ook de mens is een kuddedier. Geen enkel mens kan solitair leven, men heeft elkaar broodnodig. Wie zich afzondert, zal daar misschien enige tijd profijt van hebben, maar de natuur laat zich niet dwingen - de afgezonderde zal vroeg of laat hunkerend uitzien naar een ontmoeting met de ander. Dat de mens een kuddedier is, werkt in zijn voordeel. Het helpt hem de dingen die in het leven gebeuren te dragen. De ander kan hem tot steun en bemoediging zijn, ervaringen die meestal pas gaan tellen als de mens met leed geconfronteerd wordt. Juist dan verlangt hij anderen in zijn nabijheid. Maar evengoed als zijn hart zwelt van geluk en hij dat zou willen uitschreeuwen. We zijn nu eenmaal voor elkaar geschapen, de natuur heeft het zo met ons geregeld....
ontluikende lente nieuw leven breekt open vreugde alom
In de lente lijkt het alsof verdriet niet bestaat. De lente is kleurrijk, fris, jong, hoopvol, kortom, de lente lijkt alles wat ons in de winter donker, kil, deprimerend en verdrietig maakte, weg te vagen. Ervoor in de plaats gaan lauwe winden waaien, dwarrelen de eerste zoete bloemengeuren onze luchtwegen binnen, besproeien malse voorjaarsbuitjes alles wat groeit en bloeit en voltrekt zich een metamorfose in de ons omringende natuur die ons elk jaar opnieuw weer aangenaam verrast. Misschien hebben we de lente zo hard nodig om alle oude, woekerende wintergedachten en -gevoelens van ons af te schudden, ons schoon te laten regenen, nieuwe geuren in te ademen om onszelf nieuwe kansen te geven....
belangrijk: De foto-tjes die links van mijn meditatieve teksten staan zijn poeziekaarten: foto's met korte, poetische teksten. Ze kunnen beter bekeken worden als men er met de cursor op gaat staan, het handje ziet verschijnen en ze aanklikt. Dan komen ze (apart van de tekst) vergroot tevoorschijn en is te zien hoe ze er als poeziekaart uitzien.
voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
foto's met teksten, teksten op foto's, met beide probeer ik iets tot uitdrukking te brengen dat de ander raakt.
