Vrouwenkracht 21 april 2008
in pijn en verdriet
is het vaak de vrouw die ziet
dat aan de horizon
licht ontkiemt; een nieuwe bron
van kracht en moed,
die haar troosten doet
al wie het leven,
doorgegeven,
somber aanziet en zelfs schuwt;
zij is het die behoedzaam duwt
en zonder zich iets af te vragen,
de ander als vanzelf helpt dragen
al wat die torsen moet.
de vrouw, haar warme gloed
van licht en kracht
verdrijft de donkere nacht.
Toen ik dit teruglas, kreeg ik het gevoel dat ik hiermee het meest karakteristieke van het wezen van de vrouw had aangeraakt. Ik denk dat de meeste vrouwen een natuurlijke aanleg hebben (biologisch gestuurd) voor het moederschap, het enige fenomeen dat onvoorwaardelijke liefde kent en telkens weer woorden vindt om te troosten en te bemoedigen, liefkozen en schenken.
|
