Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep en dat is een heel erge ziekte ...
Als ze 's morgens opstond, dacht ze aan de middag ... als ze 's middags aan de tafel zat , was het weer : " Wat zal ik vanavond eten ...? " Als ze dan eindelijk 's avonds naar bed ging , lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen ...
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden : " Die loopt zichzelf nog voorbij ... ! " Het vrouwtje sprak ook de gehele tijd met zichzelf . Om met andere te praten , dààr had ze gewoon geen tijd voor , ook dat hoorde bij haar ziekte .En weet je wat ze zei ... ? " Ik moet nog even ... " " Laat ik nog gauw even ... " " Ik kan nog even ... "
Nu moest ze eens naar een dokter ... Toen hij dat vrouwtje zag en zo hoorde praten , zei hij : " Beste mevrouw, u bent heel erg zieken weet u wat u mankeert ... ? " " Zeg het dan maar gauw, dokter, " zei ze " want ik moet nog vlug even ... " " Zie je wel ...daar heb je het weer ... ! " zei hij ." Jij bent zo haastig ... jij laat telkens de L liggen !" " Wat laat ik liggen ...? " vroeg ze. " De L ... ! " zei de dokter." Zet gewoon de L steeds voor 'even ' " Goed dokter, ik zal het doen " antwoordde ze en weg was ze weer.
Maar telkens als ze de "L" voor EVEN zette ... schrok ze zich een hoedje ...
" Ik moet nog 'L'even ... " " Laat ik nog gauw 'L'even ... " " Ik kan nog net ... 'L'even ... "
Aan het rode stoplicht sta ik te wachten en zie een koppeltje op straat ... Wat ze zeggen kan ik niet verstaan, maar er is duidelijk iets mis ... !
Zij kruist haar armen en stampt met haar voet . Hij knikt bruut met z'n hoofd terwijl hij antwoordt , waarop zij dan weer haar handen in haar zij zet . Dan stapt hij van haar weg , zij loopt achter hem aan en maant hem tot stoppen . Haar arm probeert hij weg te duwen , maar onverbiddelijk eist ze zijn aandacht op en het gesprek wordt voortgezet . Zij klemt zich aan hem vast , hij laat zijn armen hangen en kijkt ongemakkelijk om zich heen . Zij wil hem blijkbaar niet kwijt ... Hij pakt haar bij de schouders en kijkt haar aan ... Zij durft niet terug te kijken ...
Het stoplicht springt op groen en ik verlies het stel uit het oog . Ik rij verder ... zij blijven achter ... Met z'n tweeën maar toch alleen ...
Vroeger, heel vroeger wilde ik net als zovele meisjes prinses worden met lange golvende blonde lokken .
Maar helaas ...
Ik moest het doen met spierwit springerig stekelhaar waarmee mijn moeder iedere ochtend verwoede pogingen ondernam om het toch maar plat te krijgen .
Dit ging natuurlijk met vele kindertranen gepaard en veel gezaag , omdat ik blonde golvende lokken wilde ...
Mijn moeder had de oplossing gevonden , dacht ze :
Elke ochtend werd mijn stekelbolleke ingesmeerd met één of ander vettig goedje ( Brillantine ? ) maar het duurde niet lang of mijn haren stonden alweer alle kanten uit . Telkens ik mijn moeder passeerde , likte ze eens aan haar vingers en veegde ze dan zo stevig af aan mijn weerspannig haar om het toch weer plat te krijgen , dat mijn hoofd ervan schudde. Ze deed dit met de belofte dat ik mooie wapperende lokken zou krijgen maar hoe ze ook smeerde ...veegde ...waste en kamde ... de golvende lokken bleven uit ...
Of het nu aan aan haar doorzettingsvermogen lag dat weet ik niet ... ineens waren de stekeltjes verdwenen ... de kleur ging van spierwit naar blond ... maar golvende lokken zijn er nooit gekomen ...
John , die een tijdje terug het ouderlijke huis had verlaten, inviteerde zijn moeder voor een etentje bij hem thuis.
Gedurende de maaltijd viel het zijn moeder steeds op hoe aantrekkelijk John 's kamergenoot eigenlijk wel was ... Ze had al lang vermoedens over de geaardheid van John en het feit dat hij nu een kamergenoot had, maakte haar nog nieuwsgieriger...
In de loop van de avond , terwijl ze die twee steeds maar in het oog hield , begon ze zich steeds meer en meer af te vragen of er toch niets méér was tussen John en zijn kamergenoot ... Alsof John haar gedachte kon lezen , zei hij : " Ma ... ik weet wel wat je nu denkt maar wees gerust , Mike en ik zijn gewoon kamergenoten . "
Een week later komt Mike naar John toe en zegt : " Da's raar... sinds je moeder hier is komen eten kan ik nérgens die zilveren soeplepel terugvinden en ik heb al overal gekeken ... Zou zij hem hebben meegenomen denk je ... ? " " Neen , dat denk ik niet ," antwoordde John, " maar om er zeker van te zijn zal ik het haar toch eens vragen maar liefst per brief ." John ging zitten, nam pen en papier, en schreef :
Lieve Moeder ...
Ik zeg niet dat je de zilveren soeplepel meenam vanuit mijn huis, en ik zeg ook niet dat je hem niet meenam , maar het is een feit ... sinds jij hier een week geleden bent komen eten zijn we hem kwijt .
Liefs, John.
Een paar dagen later ontving John een brief terug van zijn moeder en las :
Lieve John ...
Ik zeg niet dat jij slaapt met Mike en ik zeg ook niet dat je niet slaapt met hem , maar het is een feit ... als Mike in zijn eigen bed had geslapen dan had je de soeplepel al lang gevonden .
Wel precies doen wat er staat en niet eerst onderaan dit berichtje gaan kijken want dan speel je vals !
Doe het serieus, het is geen grapje ...
Tel hoeveel keer de letter F in onderstaand stukje voorkomt :
FINISHED FILES ARE THE RESULT OF YEARS OF SCIENTIFIC STUDY COMBINED WITH THE XPERIENCE OF YEARS
Begrepen ...?
Scroll voorzichtig naar beneden , maar alleen als je ze echt geteld hebt ! !
Hoeveel ...? Drie ... ? Mispoes, het zijn er zes ! Echt waar, lees het nog maar eens ...
De reden staat verder naar beneden ... maar eerst nog een keer tellen !
OPLOSSING :
Je leest er maar 3 i.p.v. 6 omdat door een cognitief proces je hersenen het woordje "OF" niet verwerken. Ongelooflijk hé ...?? * Iemand die alle zes de " F-en " de eerste keer gelijk heeft geteld is een genie ! * Normale mensen zien er drie.
Nu ben ik wel benieuwd ... ik had er drie ... Hoeveel had jij er ...????
Kijk nu toch eens hoe vroeg het nog is,en dat voor een Maandag ...
Deze vroege vogel , schrijft voordat ze begint aan haar dagtaak , vliegensvlug een piepklein logje en iedereen krijgt alvast een warme groet van mij ...
Als op een dag ... je verdrietig bent en moet huilen bel me dan ... ik beloof je niet dat ik je aan het lachen zal maken maar ik zou samen met je kunnen huilen .
Als je op een dag ... weg zou willen lopen van al je ellende . Ben dan niet bang om te bellen ... ik beloof je niet dat ik je zal tegenhouden maar misschien loop ik wel een eindje met je mee .
Als je op een dag ... helemaal naar niemand wil luisteren bel me dan maar ... ik beloof er voor je te zijn en ik zal héél stil zijn .
Maar als op een dag jij belt en er wordt niet opgenomen ... kom dan snel naar mij misschien heb ik jou dan nodig ...
Je weet weer wat voor dag het gaat worden als je 's morgens te laat wakker wordt en na het douche je lichaam staat in te smeren met ... shampoo ... in plaats van met body-milk ...
* * * Pffff * * *
Ben benieuwd of dat duiveltje nog méér in petto heeft voor vandaag ... ;-)
Vanmiddag had buurvrouw zich buitengesloten en belde bij ons aan met de vraag of mijn man even kon helpen .
Volgens haar vriend , naar wie ze had gebeld met de vraag wat ze nu kon doen , kon de deur enkel open gekregen worden als de klink er werd afgehaald zodat men met een platte sleutel het slot kon laten openspringen .
" Wil jij dat even voor me doen buurman ... ? " vroeg ze.
Manlief héél hulpvaardig ... was direkt aan de slag gegaan , ondertussen werd het eten koud ...
Na een tijdje was de klus geklaard en stond manlief terug bij mij in de keuken .
" Toch handig als je een Nine One One aan huis hebt hé Klaverke ... ! " zei hij fier en lachte zijn tanden bloot.
Ik lachte eens schaapachtig terug en zei :
" Een One- One -NEIN- hulpdienst wil je bedoelen zeker ...", terwijl ik veelzeggend keek naar de nieuwe lamp die al een hele tijd lag te wachten op de keukenkast om eindelijk eens ingedraaid te mogen worden in de kapotte buitenverlichting .
En zie : het wonder is geschied ... ons licht brand wéééééééér !
De kogel is door de kerk .We hebben een belangrijke beslissing genomen het afgelopen week-end . Ons leven gaat een serieuze wending krijgen maar ik wist tot vanmorgen niet dat het voor een ware volksverhuizing zou zorgen ...!
Hihi... het geeft wél een goed gevoel wanneer je ondervindt dat je eigenlijk toch een beetje onmisbaar bent ... ( knipoogje )
Ik schrijf omdat ik wil schrijven dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn en zal ik schrijven met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden, en met rode oren en rode wangen ;
i k b e n g e l u k ki g .
Als ik daarna ooit nog twijfel en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij of zelfs reddeloos verloren, kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben : G e l u k k i g .
Als ik kon zou ik de klok willen terugdraaien want ik heb na die paar maanden precies wat last van ontwenningsverschijnselen !
Toen ik vanmorgen door de straten ging viel me ineens op hoe stil het hier in het dorp wel niet is en hoe weinig mensen er hier op straat rondlopen .
Tot voor kort hield ik daar wel van maar nu ... ?
Nu ben ik een paar maanden die hevige maar toch gezellige drukte gewoon geweest en ik voelde me daar ook goed bij .
Héél anders dan in ons geliefd plekje hier ...
Ook zag ik vanmorgen ineens in, hoe groot onze woning eigenlijk wel is en hoeveel ramen we wel niet hebben , die me precies toeschreeuwden om gepoetst te mogen worden ...
Ik deed maar of ik het nog niet direkt " hoorde " en keek dwars door alles heen , benieuwd naar onze tuin ...
Van wat ik daar zag werd ik ook al niet veel vrolijker ...
De taxushagen en buxusbollen waren hun mooie vormen bijna helemaal kwijt en er stond allemaal groen en geel ( hum ) onkruid tussen de bestrating .
Ons anders mooi kort groen gazonnetje was veranderd in een groene punkgazon met hoge pieken die naar alle kanten uitstaken , met hier en daar een paardebloem er tussenin.
En aan de waterkant had de bamboe van onze afwezigheid flink gebruik gemaakt om meters verder uit te kunnen schieten met hoge scheuten .
Tja wat wil je na al die weken ... en ik dacht ...
... zal ik Appeldoorn maar eens even bellen ... ;-)
Het is ons die twee maanden zó goed bevallen aan Zee dat wij er serieus over aan het nadenken zijn om inderdaad " te emigreren " . Wat is het leven toch mooi hé ... !
En hoe gaat het hier zoal ..? Zijn er enige dingen die ik gemist heb ...?
Ik zal me eens gaan vergewissen en morgen op ontdekking gaan op jullie logjes ... want ik geef het toe hoor : ik heb jullie wél gemist !
Tot gauw en slaaplekker ... ;-)
PS : Mea culpa .. mea culpa ...mea maxima culpa ... in mijn vorig logje stond te lezen " tot binnen twee weken " maar dat moesten natuurlijk maanden zijn ...
Als je een andere site wil bezoeken raad ik aan om deze muziek uit te zetten anders hoor je steeds de muziek van het blog en NIET van de WEBSITE . Hoe zet je de muziek juist af ??? Klik op de eerste knop ( met twee streepjes) in onderstaande balk om te onderbreken en dan op de tweede knop ( vierkantje ) om volledig te stoppen ! Veel surf plezier !
KLIK op de AFBEELDING hieronder om naar KLAVERKE' S WEBSITE te gaan . VERGEET NIET om de MUZIEK UIT TE ZETTEN anders hoor je steeds de muziek van het blog EN NIET VAN DE WEBSITE ! ! !
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep en dat is een heel erge ziekte ...
