De beste keuze die ik ooit maakte is: Jezus toelaten in mijn leven. Hij is : Mijn Redder; Bevrijder; Vrede; Vreugde; mijn lied; mijn Bescherming; Mijn schuilplaats. mijn Leven.
Vooral nu komt de realiteit van Zijn vrede, en vreugde tot uiting. God is goed, en trouw. Zijn trouw is mijn schild en pantser; Zijn liefde is mijn zekerheid!!
Waarom staat dit niet op "mijn schuilplaats" Mijn 2de blog?
Omdat het niet iets is voor zondag, of in crisis toestanden; maar een deel van mijn leven. Meestal is het zo gewoon voor mij; niet goedkoop, maar "normaal"
Maar in de crisis werd de kracht; Zijn kracht openbaar; en ik werd weer bewuster van het bovennatuurlijke.
Hij zei toch: Vrede laat Ik jullie na, mijn eigen vrede geef Ik jullie, een andere dan de wereld te bieden heeft. Je moet je dus niet zo laten verontrusten en de moed niet verliezen.
Samen met de tekst: Vrees niet voor plotselinge schrik is dit altijd een geruststelling.
Toen op 2 december de dokter zei, dat het nu een kwestie van overleven was, en dat mijn man al dood had kunnen zijn; was dat op z'n minst gezegd verontrustend!
Maar toen kwam Gods Woord; Hij zei; Zijn tijden zijn in Mijn hand.
Dat was mijn baken temidden van deze storm. Dus daarom staat het hier
Vandaag was de ingreep, en het is voorbij; dat is ook achter de rug. Gisteren heb ik mijn witte prins naar het ziekenhuis gebracht, van daar werd hij naar Aalst gebracht. Daar blijft hij nu een nacht op hartbewaking; normale procedure bij het plaatsen van een stent.
Morgen ga ik hem bezoeken, dan is hij terug in Wetteren. Ik hoop dat hij dan al mee naar huis mag; anders zaterdag.
Ik denk dan: Inpakken en wegwezen, maar zover is het nog niet.
Eerst moet ons toekomstig huisje in orde zijn; en ik denk dan aan half maart. Maar inpakken doen we nu al. Een heel deel was al gedaan; maar nu de grotere dingen. Alles wat weg mag bijeen zetten; kleerkast uitbreken.
Het kan niet anders want volgende week moet mijn geliefde weer binnen in het ziekenhuis, voor een tweede stent, en een week nadien mag hij niet veel doen.
Het is goed om dit rustig te doen Nu moeten we ons niet druk maken; een goed gevoel.
We eten nu meer fruit dan vroeger, en namen een paar voor ons onbekende vruchten mee waaronder: De granaatappel.
We hadden er al over gehoord we hadden er zelfs over gelezen in de bijbel, maar geproefd hadden we het nog niet:
We vonden het allebei lekker; maar het eten was een ervaring. We sneden het in de helft en konden de pitjes uitlepelen. Jawadde!!! De pitjes vlogen overal.
Ik ben dan maar gaan googelen om eetinstrukties te vinden; want we gaan dat nog eten. Bij mijn weten het enige stuk fruit dat proteïnen bevat.
Vandaag langs secundaire weg teruggereden vanuit Aalst. Mooi het winterlandschap; maar ook tegenstrijdig. De bomen en struiken zijn wit bevroren, en er ligt een heel dun laagje sneeuw op. En dan was er een waterzonnetje dat door de mist kwam piepen.
Is het nu winter; vroege lente, of herfst? Ik zou het niet meer weten, maar mooi was het zeker.
Hebben jullie dat nu ook; het gevoel dat je moet beginnen versieren voor Kerst? Intussen liggen in de winkels al de paaseitjes. Ik ben mijn gevoel voor seizoenen kwijt. Gewoon verderdoen en zien wat er komt lijkt het beste. Toch héél speciaal die grote vlokken die neerdwarrelen uit een grijze lucht. Kouder moet het voor mij nu niet worden want ik heb geen zin om voor de verhuis de mazouttank nog te laten bijvullen.
Tien dagen revalidatie zitten er op. Drie keer per week 90 minuten. Hij doet het graag, en zijn conditie is heel goed. Op 21 februari moet hij weer binnen, de 22ste krijgt hij dan een stent in de tweede beschadigde ader. Intussen zijn we bezig met onze spullen uit te zoeken. We gaan kleiner wonen, en dan moet er nogal wat weg. Het wordt een nieuw begin. We weten niet hoe het verder gaat, maar we zien het zitten. Nog eens bedankt voor alle lieve reacties.
