Gods is liefde!

We zeggen dat zo gemakkelijk,

Het klinkt zo gewoon, zo normaal.

Terwijl ik in mijn geest aan ’t "herkauwen" was

dacht ik aan een doop een paar jaar geleden.

Pieter had het over 'onderdompeling', en

ik zei :'soppen' waarop iemand me aankeek en zei:

"dat zeg je niet"

Ik zei het dus wel.

Voor me zag ik mijn vader

die op zondag chocomelk had gemaakt.

Wij mochten daar dan ons pistolekes in 'soppen'.

Dat pistoleke had nadien een andere kleur

Het werd nooit meer wit.

Wij zeggen dat we 'in Christus' zijn,

dat we de Heilige Geest hebben, of er in gedoopt zijn.

Het is de Geest van God, liefde dus,

en als wij er in gedoopt zijn,

zou die kleur dan ook niet zichtbaar zijn?

Eén ding kan ik nu al zeggen;

als wij niet in liefde leven zijn we niet "in Hem".

Ook al bidden we aan het einde

van elk gebed : " In Jezus naam"

het is een holle frase, een gewoonte,

zonder kracht.

We bidden dan niet in Zijn naam

Want Hij is liefde.

Toch verwachten we dat God iets doet;

Want als we iets vragen in Jezus naam

zullen we het ontvangen;

Hij beloofde het in Zijn woord!

Resultaat:

Ongeloof; het werkt toch niet.

Verbittering; bij mij gebeurt er nooit iets.

Ik stel me nu deze vraag:

Waarom werkt het niet;

ben ik nog in "liefde"?