Toen ik dat las 'verheerlijkt' dacht ik: geslacht zeker!

En toen las ik vers 24 en ik ZAG het.
Ja natuurlijk geslacht EN verheerlijkt.

We kennen al die verzen, maar dit was anders.

Ik zag mijn tuin; al wat daar groeit komt uit een zaadje.
Bomen, planten bloemen. Samen een kleurrijk geheel.

Later deed het me denken aan Henk Binnendijk,
die een eikel uit zijn zak haalde en zei
dat hij een eikenboom bij zich had:
Een heel bos denk ik.

Enkel en alleen wanneer het zaadje sterft
komt de heerlijkheid (glorie) boven,
pas dan zie je de pracht
en het potentieel voorheen verborgen was.

Anderen zien dan 'onze glorie': hetgeen God van in het begin
in ons heeft gelegd wordt dan zichtbaar,
tot eer en glorie van Zijn naam.

Vrucht komt aan de 'glorie' niet aan het zaad;
en die vrucht draagt in zich zaad voor een volgende generatie.

Het is belangrijk om onszelf te planten
(ik denk nu plots aan Romeinen 12:1-2)

en te komen op de plaats waar God ons wil,
Hij wil zichzelf openbaren aan de wereld door ons.