Frans is geen Frans...
   In mijn blog van 4 januari j.l. noemde ik een aantal van mijn favoriete stokpaardjes en hobby's. Een tafeltennis-clubgenoot vroeg mij toen dat ik iets humoristisch zou schrijven rond tafeltennis en taal. Ik waag een poging. 
   Soms probeer ik Nederlandse zinnen zó letterlijk te "vertalen" in bestaande Franse woorden dat een Fransman zelf er beslist geen touw aan vast kan knopen maar dat voor een Nederlandssprekende een beetje kennis van Frans en een kleine mentale inspanning volstaan om de zin te begrijpen. Toen ik tijdens een toernooi van mijn club iemand het volgende hoorde zeggen: "Hij moet vanavond nog tegen mij spelen", bekroop mij spontaan een voorgevoel dat er met die woorden "iets" te doen viel. Na wat denkwerk "vertaalde" ik de zin als volgt: Bruyère courage de soir ni vers mai jeux (hei. moed. van. avond. noch. tegen mei. spelen.)
   Ik hoop hiermee het verband (nouja...) tussen tafeltennis en taal te hebben gelegd; of het ook humoristisch is, laat ik aan het oordeel van mijn clubgenoot en andere lezers over.

 

20-07-2015 om 20:37 geschreven door kommaneuker

Bewegwijzering in industriezones

   De bewegwijzering binnen de meeste industriezones wordt al vele jaren gekenmerkt door een overvloed van (vaak tientallen) borden op bijna elk kruispunt in de zone. Wie voor het eerst een bepaald bedrijf zoekt en niet over een plan beschikt, is wel verplicht om bij elk kruispunt relatief lang halt te houden voor een 'zoektocht' naar de juiste pijl. Hij vormt zo een dubbele bedreiging voor de verkeersveiligheid: direct, door filevorming achter hem, en indirect door de veroorzaakte nervositeit bij hemzelf en de mede-weggebruikers.

   In januari 2015 vroeg ik aan het "agentschap Wegen en Verkeer" of men die gevaarlijke signalisatie niet beter zou vervangen "door een systeem waarbij een chauffeur bij elk kruispunt in één oogopslag de te volgen weg kan zien, vergelijkbaar met wat b.v. ook in het Antwerpse havengebied van toepassing is (...) Geïnspireerd op deze havenformule zou men ook in industriezones kunnen verwijzen naar de (groepen van) "huisnummers" van de bedrijven in de betrokken zones."

   Ik was dus aangenaam verrast door volgend bericht in mijn krant (Gazet van A'pen 17.4.2015): "De bedrijventerreinen in Sint-Niklaas, Temse en Hamme krijgen een havenbewegwijzering (...) Door een havennummering kunnen de chauffeurs via de nummers duidelijk naar het door hen gezochte bedrijf geleid worden. Aangezien die dan vlotter de weg vinden, zitten ze ook zekerder en minder nerveus achter het stuur."

   Ik laat in het midden of mijn voorstel aan Wegen en Verkeer tot deze maatregel heeft bijgedragen, het belangrijkste is dat het systeem er komt en hopelijk niet beperkt blijft tot het Waasland.

12-06-2015 om 21:49 geschreven door kommaneuker

Rechtdoorgaand verkeer: voorrang van rechts?
   Vooraf dit: mijn volgend betoog is gebaseerd op situaties waar geen enkele uitzondering geldt (via borden of andere kenmerken) op de algemene voorrang van rechts.
   Ik zie in het verkeer dagelijks - ik overdrijf niet! - gevaarlijke interpretaties van de voorrangsregels door veel andere weggebruikers (zowel tweewielers als automobilisten), die zich namelijk gedragen alsof rechtdoorgaand verkeer op een "gewoon" kruispunt automatisch voorrang zou hebben op ander verkeer, zelfs als dat van rechts komt. Dat "misverstand" speelt trouwens ook vaak omgekeerd: op het ene kruispunt rijdt iemand rechtdoor, zonder voorrang te geven aan het verkeer van rechts, op het volgende kruispunt komt hij zelf van rechts en "weigert" zijn voorrang te nemen, met opnieuw vertragingen en aarzelingen bij voorrangsplichtigen.
   In dergelijke situaties primeert uiteraard mijn veiligheid: als ik voorrang heb maar niet krijg dan stop of vertraag ik natuurlijk; omgekeerd, waar ik voorrang moet verlenen, wacht ik desnoods net zo lang tot "die van rechts" zijn rechtmatige voorrang neemt (anders bestaat het gevaar dat we allebei tegelijk "in gang schieten", en dan ben ik de pineut bij een eventuele aanrijding). 

TOE(KOMMA')TJE:
(gelezen in HUMO 12.5.2015: gedicht van J.H. Leopold 1865-1925)

O, als ik dood zal, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs,
mijn bleeke oogen zal ik opslaan
en ik zal niet verwonderd zijn. 

En ik zal niet verwonderd zijn;
in deze liefde zal de dood
alleen een slapen, slapen gerust
en wachten op u, een wachten zijn.

31-05-2015 om 16:52 geschreven door kommaneuker

   Als bejaarde senior ben ik al 20 jaar een overtuigd lid van OKRA (vroeger KBG), de grootste seniorenvereniging van ons land (200.000 leden), verdeeld over een groot aantal lokale afdelingen met elk een eigen bestuur, medewerkers en programma's. Mijn afdeling bijvoorbeeld heeft elke week wel iets: een (halve-)dagfietstocht, een wandeling, een voordracht, een busuitstap, film- of diavoorstelling, Kerstfeestmaal, Nieuwjaarsreceptie, hobbytentoonstelling..... Een belangrijk "nevenverschijnsel" van dit alles zijn de fijne sociale contacten.

   Uiteraard zijn er nationale OKRA-richtlijnen waaraan de afdelingen zich moeten houden. Zouden moeten... , want die regels worden soms zodanig gewijzigd dat het naleven ervan steeds moeilijker wordt. Temeer omdat die hogere OKRA-organen zelf regelmatig zondigen tegen hun eigen regels!

   Enkele voorbeelden.

- Jaren geleden wijzigde de toenmalige "KBG" haar naam in "OKRA". Geen probleem: de lokale afdelingen bleven gewoon afdeling heten, met een traditionele structuur: statuten, een bestuur o.l.v. een voorzitter en "gespecialiseerde" medewerkers. Voor bepaalde activiteiten per regio werkten de afdelingen samen in Verbonden (bv. Verbond Waas en Dender). Maar dan begon het: "om nieuwkomers aan te trekken en te behouden" (?) werden gewone woorden als afdeling, bestuur, voorzitter, statuten "oubollig" verklaard en moesten we voortaan spreken van resp. punt, team, coördinator, verbintenissennota... Dat "punt" werd al na korte tijd weer afgeschaft en moest plaats maken voor "trefpunt"...

- Soms voelden de hogere OKRA-instanties zich geroepen om onze taal te veranderen. Bv: plotseling mochten we elkaar en anderen alleen nog jijen en jouen, waar voordien nog U(w) algemeen was. Gevolg: Zelfs in OKRAZIEN,een van de vele OKRA-periodieken, verloor men het noorden: “Kan jij nog aan uw geld?”, een opvallende kop boven een artikel! Mijn maag keerde...

- Het letterwoord OKRA staat voor "Open, Kristelijk, Respectvol, Actief", ondanks een vergeefs pleidooi (door spelling-gevoeligen) voor OCRA (Kristelijk is een foute spelling). De fout kreeg nog extra aandacht doordat men de vier woorden uitdrukkelijk in het OKRA-logo vermeldde. Na enkele jaren werden ze daar weer uit verwijderd; enfin, formeel toch, want in diverse publicaties kom ik ze nog regelmatig tegen.  

BESLUIT: Laat u door mijn kritische bedenkingen niet afschrikken om contact te zoeken met een OKRA-afdeling in uw regio; lees nog eens mijn allereerste alinea hierboven. Via www.okra.be vindt u - hopelijk - gepaste informatie. Ik wens u veel succes!

26-05-2015 om 14:15 geschreven door kommaneuker

"Doe mij maar een gezonde portie tafeltennis, humor en taalweetjes", aldus de reactie van een clubgenoot (tafeltennis) op mijn roep om HULP bij het kiezen van een onderwerp. Welnu Jan, als je het niet erg vindt, zou ik eens de blogtekst willen hernemen die ik op 6 mei 2006 schreef. Hier gaat-ie: 

""een huppelend kunstgebit

   Eerst moet u even weten dat Komma en mevrouw Komma behoren tot de (oudste) recreanten van een vrij grote tafeltennisclub, waar we normaal zo’n drie keer week gaan spelen. We doen dat in een grote zaal (met 15 tafels) en dan gebeurt het al eens dat een bal op of bij een aanpalende tafel belandt; op zo’n moment wordt er dan onmiddellijk geroepen “twee ballen” waarna het spel op beide tafels even stilligt en de storende bal terug naar afzender gaat. Op een avond – we vonden zoals gewoonlijk gemakkelijk een ander koppel om een “dubbel” tegen te spelen – deed zich onverwachts iets grappigs voor. Ook op de andere tafels werd druk gespeeld. Mijn vrouw had pas een nieuw kunstgebit en toen ze met een enorme zwier en een luide kreet van inspanning een geweldige (maar mislukte) smash plaatste, kwam niet alleen het balletje op een aanpalende tafel terecht, maar belandde ook haar kunstgebit, dat blijkbaar nog iets te los zat, via een onwaarschijnlijk grote boog klak-klak-klak-klak bij de “geburen”. Ik riep de gebruikelijke waarschuwing, lichtjes “aangevuld”: “twee ballen …. en een kunstgebit!!”. Onnodig te zeggen dat wijzelf en alle “getuigen” in een deuk lagen van het lachen (inclusief het slachtoffer; gelukkig beschikt ook zij over een flinke dosis humor); de anekdote duikt trouwens nog regelmatig op in de bar van onze pingpongclub.""

16-01-2015 om 14:06 geschreven door kommaneuker

Lieve bezoekers, HELP!
   Mijn vorige blog schreef ik meer dan 2 maanden geleden. En dat komt echt niet door een gebrek aan onderwerpen, eerder integendeel: ik heb zo veel interesses waarover ik zou willen schrijven, dat ik gewoon niet kan kiezen, stom nietwaar? Vandaar mijn vraag aan mijn blogbezoekers (als er nog zijn, want het dagelijks aantal blijft schrikbarend dalen, hoe zou ik zelf zijn?!) om uit de volgende lijst een of meer items te noemen (via "reageer") waarover ze graag mijn visie zouden kennen.
   Ziehier - in willekeurige volgorde - enkele van mijn stokpaardjes;

1) Het heelal (al sinds mijn kinderjaren)
2) Ik bemin en koester mijn moedertaal, maar haat dicteewedstrijden
3) Muziek (een familiekwaal...) en beeldende kunsten
4) Een ideale wandelformule
5) Ik hou van tafeltennis
6) Humoristen: de ene is de andere niet
7) Euromuntjes van 1 en 2 cent: afschaffen!!
8) Lief en leed van OKRA, seniorenclub met 200.000 leden
9) Zin en onzin van verkeersborden en aanverwante onderwerpen

   En allicht vergeet ik nog wel "teenentander"

Ik wacht met spanning af. Niet allemaal tegelijk! (grapje!...)

04-01-2015 om 21:29 geschreven door kommaneuker

Ebola: "geen reden tot paniek"
   in Afrika bezwijken dagelijks honderden mensen aan deze vreselijke, hoogst besmettelijke ziekte. We moeten de hulpverleners bewonderen die zich inzetten - blijkbaar met reëel gevaar voor eigen leven - om de epidemie onder controle te krijgen. Gelukkig is men ook in onze contreien blijkbaar uiterst waakzaam en zijn er nog geen gevallen van besmetting vastgesteld. Wat mij in dat verband echter dwars zit, is het feit dat de media ons voortdurend zodanig inpompen dat er "geen reden tot paniek" is, dat ze het omgekeerde dreigen te bereiken, namelijk een (lichte) vorm van ... paniek, zoals ik in mijn eigen omgeving al heb vastgesteld. Ik weiger, aan die nutteloze neiging toe te geven en stel mijn hoop op de deskundigheid van de medische wereld.

TOE(kom)MAATJE 1. "geen reden tot paniek" is een foutief gezegde, dat men nochtans wel vaker tegenkomt. "Paniek" is immers per definitie een verkeerde reactie (de Dikke Van Dale geeft mij gelijk). Wie geeft mij een voorbeeld waarbij wél een reden tot paniek zou bestaan?...
TOE(kom)MAATJE 2. Nog een taalblundertje, deze keer in een kop boven een artikel in Gazet van Antwerpen van 21 oktober: "Belsele: missing link in fietsroute langs spoorlijn verdwijnt"

22-10-2014 om 21:42 geschreven door kommaneuker

      Hierbij enkele foto's van onze OKRA-reis naar Tsjechië.

                Ons tafelgenootschap in de eetzaal van het hotel

                           Achterkant van het hotel

                              Het Stadhuis van Pilsen

                                   Gezellig drankse tussendoor

                                                 Onze gids laat het zich smaken

                                                            Aan BAROK geen gebrek

           Opvallend is de bewuste afwisseling van gevelkleuren; in vorige regimes was het allemaal grijs

                                                     Zonder commentaar!!!

                 Grappige combinatie: een harmonieorkest naast de toiletten; je kunt er niet naast kijken

13-09-2014 om 21:43 geschreven door kommaneuker

Tsjechië: cultuurvakantie met OKRA-senioren

   Oma Komma en ikzelf trokken met zo'n 150 andere oudjes (pardon: "ouderen"...) voor 10 dagen naar Tsjechië, waar we logeerden in een Marriott-hotel van de gelijknamige wereldketen. Wij kenden niemand van de andere deelnemers en moesten met de natte vinger gokken met wie we in de eetzaal voor de rest van ons verblijf graag aan eenzelfde tafel zouden willen zitten. Al in de bus maakten we kennis met een achttal sympathieke, kei-toffe streekgenoten en al vlug bleek dat het wederzijds klikte; een belangrijk detail want eenmaal een tafel gekozen, gold die keuze voor de rest van het verblijf.
   Ons hotel lag in Pilsen, de stad waar het Pils-bier zijn naam aan te danken heeft. We bezochten er trouwens een indrukwekkend brouwerijmuseum, maar mochten er helaas niet fotograferen. Het hotel bood het verwachte comfort maar de buffetformule was blijkbaar niet helemaal berekend op een gelijktijdige zelfbediening door een grote groep als de onze; het was soms dus een beetje aanschuiven geblazen in een te kleine ruimte. Maar deze minpuntjes wogen niet op tegen het succes van de prachtige uitstappen die ons geboden werden.
   Naast de verkenning van Pilsen zelf (in volle voorbereiding op zijn status van Europese Cultuurhoofdstad 2015) maakten we ook diverse geslaagde uitstappen naar andere steden zoals o.m. Karlovy Vary, Loket, Cheb, en - als klap op de vuurpijl - hoofdstad Praag waar je eigenlijk een hele week lang zou kunnen genieten.
   Bij dit alles kregen we steeds de gepaste toelichting door onze eigen OKRA-begeleiders; ook twee maal door Tsjechische dames in vloeiend Nederlands (inclusief passende woordkeuze en uitdrukkingen), dat ze aan een Tsjechische (!) universiteit geleerd hadden. Wel lieten ze de letter 'R' steeds nadrukkelijk Rrrrrollen (in het Tsjechisch kennen ze allicht alleen zo'n tong-R en geen huig-R).
   Overigens klinkt de Tsjechische taal voor ons heel bizar, maar ook aan de geschreven versie is geen touw vast te knopen; sommige woorden bestaan uit slechts vier medeklinkers (°). Alhoewel... in winkelstraten herkende ik af en toe het "Nederlands" (nou ja...) van bij ons: Pizza corner, wellness, new events, outfits, kids and baby, outlet store, city trips, time for wine, just for you, open on sunday, trendy fashion, contact online... Ik voelde me dan weer even thuis, maar dat was in dit geval niet de bedoeling!...
   Het wederzijds respect van chauffeurs en zwakke weggebruikers is opvallend; je hoort maar zelden een waarschuwende claxon!

(°) TOE(kom)MAATJE. De Tsjechen mogen dan met medeklinkers smijten, in onze taal kennen we er ook wat van. Ik ken een heel gewoon Nederlands woord waarin maar liefst ACHT medeklinkers achterelkaar staan: NGSTSCHR.... Raad eens! Niet gevonden?, een tip: zet er eens een A voor!! Hebt ge 'm?

N.B. Ik had gehoopt nog een aantal foto's toe te voegen; het zal voor binnen enkele dagen zijn. Sorry!...

12-09-2014 om 22:12 geschreven door kommaneuker

Lieve blogbezoekers, 
   Samen met mijn lieve echtgenote - ik heb er geen andere - en zo'n 150 andere OKRAaiers heb ik sinds gisteren een geslaagde tiendaagse cultuurreis in Tsjechië achter de rug. Aan enkele streekgenoten en kennissen heb ik beloofd dat ik naar aanleiding daarvan daarover iets zou schrijven op mijn blog. Ik ben echter niet alleen een kommaneuker ("pietje precies") maar bovendien "nogal 'nen traage" en het kan dus nog wel enkele dagen duren voordat ik helemaal (en dan nog...) tevreden ben over mijn eigen blabla (met foto's).  
   Aan de eventuele OKRA- (en/of andere!) geïnteresseerden derhalve mijn vraag om hier over enkele dagen nog eens terug te komen kijken... Van harte dank voor jullie belangstelling! 
  

03-09-2014 om 17:33 geschreven door kommaneuker

In 2011 overleed Jef Burm (°1923). In september 2014 wijdt zijn geboortestad Sint-Niklaas uitgebreid aandacht aan deze bekende Vlaamse acteur-zanger-cabaretier, met wie ik tijdens mijn tien dagen zomervakantie in 1970 in het Zwitserse Leysin min of meer toevallig heb samengewerkt als zijn pianist-begeleider.

   Met mijn vrouw, onze vier kindjes en nog drie bevriende gezinnen verbleven we tien dagen in het CM-hotel Fabiola. Jef Burm maakte deel uit van de "animatieploeg" en trad 's avonds op, maar moest het stellen zonder zijn vaste begeleider Jef Van den Berg, die wegens ziekte thuis gebleven was. Burm had ter plekke wel een tijdelijke vervanger (een Zwitser) gevonden; een goeie pianist, maar de man had blijkbaar wat moeite om de "sfeer" van de Burm-liedjes aan te voelen. Toen Jef dat in de cafetaria vertelde tijdens een onderonsje met onze vrienden - ik was er op dat moment niet bij - suggereerden ze hem om het misschien eens te proberen met een amateur-pianist uit hun kring (IK dus...).

   En zo kwamen Jef en ik met elkaar in contact, hij toonde me zijn partituren, we oefenden enkele nummers en .... het "klikte"! Voor de rest van mijn vakantie werd ik dus onverwachts een stuk(je) van de animatieploeg, een leuke ervaring.

   De laatste vakantiedag kreeg ik van Jef zijn foto met daarop de volgende sympathieke tekst: "Aan Wim, als herinnering aan ons heerlijk samenwerken; Leysin '70".

   Enige tijd later kreeg ik thuis een telefoontje van Jef: of ik zijn vaste begeleider nog eens wilde vervangen. Er waren twee optredens op dezelfde dag en hij nodigde mij uit om 's middags bij hem thuis (in Meise als ik me goed herinner) te komen middagmalen; zo heb ik ook met zijn echtgenote mogen kennismaken. 's Middags traden we op ergens in Brussel en 's avonds in Hasselt.

   Ik heb in de loop der jaren verschillende (amateur-) bigbands "versleten" en diverse zangers (M/V) begeleid, maar die enkele optredens met Jef Burm in 1970 waren toch "speciallekes"!

11-07-2014 om 21:52 geschreven door kommaneuker

Musical Leeuwenkoning: geslaagd!

In mijn blogs van 26.2 en 23.3 liet ik mijn enthousiasme over de naderende musical van mijn kleinzoon de vrije loop; ook de inbreng van "Oma Komma" kreeg mijn aandacht. De 3 uitvoeringen (begin mei) werden een grandioos succes en trokken telkens een volle zaal en een dankbaar publiek. Hieronder enkele fotootjes die ik van op mijn plaats heb kunnen nemen; let niet op de kwaliteit: ik kan (hopelijk) beter schrijven dan kiekjes maken.

De schermbeelden op de achtergrond zijn meestal projecties van tekeningen van oma

Ook de bek van het paard is een creatie van oma

Ook hier weer herkenbare hoofddeksels uit mijn vorige blogs

Regisseur Jascha dankt zijn enthousiast publiek

24-05-2014 om 21:21 geschreven door kommaneuker

   In mijn blog van 26.2 beschreef ik hoe "oma" begonnen was met haar bijdragen aan de musical "De Leeuwenkoning" die onze kleinzoon Jascha binnenkort zal regisseren (+/-20 uitvoerders). Momenteel is zij bezig met het beschilderen van een groot aantal decor- en andere hulpstukken.
   Intussen is de verspreiding gestart van affiches en flyers; ook die bevatten elementen van oma haar artistieke medewerking, zoals de "hoofddeksels" (zie ook de afbeeldingen bij mijn vorige blog).
   N.B. Een van mijn andere kleinkinderen heeft de affiches en de flyers ontworpen.

X

23-03-2014 om 00:00 geschreven door kommaneuker

Oma en "haar" 3de musical   
   Niet alleen onze vier kinderen maar ook heel wat van onze 13 kleinkinderen hebben onze belangstelling voor sport en/of muziek en/of cultuur blijkbaar "geërfd", en daar zijn we best wel trots op. Eén van onze kleinzoons (Jascha, 23), regisseert later dit jaar zijn derde musical: De Leeuwenkoning (de vorige heetten Aladdin en Hercules).
   En ook nu deed de regisseur weer een beroep op de vertrouwde artistieke talenten van zijn oma. Verzorgde zij de vorige keren de decors en de kostuums (zie mijn blogs van 30.3.2012 resp. 15.3.2013), in De Leeuwenkoning dragen de acteurs talrijke koppen en andere attributen, kleurrijk beschilderd door... alweer: oma!
   Hieronder enkele kiekjes, die ik genomen heb tijdens voorbereidende werkzaamheden van de voorbije weken.

Oma in haar atelier, bezig met een van "haar" koppen:

Koppen drogend op stokken
 

Het toeziend oog van regisseur Jascha

Oma is niet de enige medewerker

(de schilderijtjes tegen de muur hebben niks te maken met de musical; het zijn gewoon enkele van de honderden "omaproducties" in ons huis)

De regisseur en zijn twee assistenten:

Koppen liggen op zolder te drogen tussen pispot, vuilniszak, kookplaat en andere "curiosa"...

Ook Opa krijgt een taak: hij mag de producten naar elders verhuizen want  onze zolder en het atelier van oma zijn te klein!

26-02-2014 om 21:25 geschreven door kommaneuker

   Als bestuurslid van een plaatselijke afdeling van de grote seniorenvereniging OKRA ontving ik - zoals alle medewerkers - een uitgebreide nieuwjaarswens van onze regionale coördinator. Daarin schreef hij o.m.: "(...) het succes van OKRA is niet in het minst te danken aan jouw inzet! (...)". Ik schrok even, want "niet in het minst" betekent immers: "helemaal niet", terwijl ik mij nochtans al sinds 1995 inzet als redacteur van onze maandelijkse nieuwsbrief; ik vermoed dus dat de regio-coördinator niet het minst (zonder "in" = "vooral ook) bedoelde, dus het tegenovergestelde van wat hij schreef.
(Het gaat om een veel gemaakte maar begrijpelijke fout, daarom heb ik het voor alle zekerheid opgezocht in de Dikke Van Dale...).

19-01-2014 om 21:17 geschreven door kommaneuker

"Mijn" Dictee...
   Vooraf dit: wie in het onderwerp geïnteresseerd is, leze maar beter eerst mijn twee vorige blogs.
   De meest gehoorde kritiek op het jaarlijkse Groot Dictee is dat het veel te veel "onmogelijke" woorden omvatte. Ja, wat zou je willen: als ze het te gemakkelijk maken, worden de organisatoren geconfronteerd met een hoop ex aequo's - hopelijk spel ik dat correct...! - met alle rangschikkingproblemen van dien.
   Wie mij kent, weet dat ik een spellingwedstrijd zie als een (voor sommigen leuk) "spelletje", dat in wezen nauwelijks iets te maken heeft met "Taal". Toch heb ik mij deze keer na jaren nog eens voor het scherm gezet, wetend dat Kees van Kooten, schrijver van de tekst, zijn grote liefde voor Taal niet zou verloochenen in een dictee van alleen maar onmogelijke woorden. Het resultaat vond ik geweldig!
   Wat mijn foutenaantal betreft: dat leek in eerste instantie lager te liggen dan het gemiddelde in Den Haag, hetgeen ik onmogelijk achtte, en inderdaad: toen ik daags nadien via Google nog eens rustig mijn tekst controleerde, kwam ik aan ongeveer het dubbele van mijn eerste totaal, dus nog steeds erg "goed". Mijn reputatie, dat ik (zelfs als 82-jarige "hoogbejaarde") naast liefde voor taal ook een spontaan gevoel moet hebben voor de spelling van idiote nutteloze woorden, leek bewaarheid.
   Een grappig beeld na de wedstrijd: bekende VRT-figuur Ann De Bie, die ook een van de ereplaatsen in het Dictee had bereikt, verscheen samen met Kees vK voor de camera: eindelijk nog eens "van Kooten en De Bie"!!
   Volgend jaar is het de beurt aan het 25ste Dictee. Uit de grond van mijn taalminnend hart hoop ik dat dat Jubileumdictee (veel) meer zal zijn dan een saai woord"spelletje".

TOE(kom)MAATJE: ik had hier een gescande kopie van mijn live geschreven huiswerk willen invoegen maar mijn gebrekkige technische gaven laten me volledig in de steek; overigens zou u aan mijn hanenpoten toch geen touw hebben kunnen vastknopen...

22-12-2013 om 16:51 geschreven door kommaneuker

Ik kom binnen enkele dagen met een vervolg op mijn blog van 17.12 maar kan nu al zeggen dat ik de tekst van Kees van Kooten grandioos vond, in tegenstelling tot veel andere deelnemers, die hem overlaadden met bakken kritiek.

21-12-2013 om 20:47 geschreven door kommaneuker

Het Groot Dictee: eindelijk iets anders?
   Er was een tijd dat ik mij één keer per jaar van de buitenwereld afsloot en (tegen mijn zin, geloof het of niet) voor het TV-scherm postvatte om te testen hoeveel gekke en nutteloze woorden ik "correct" zou kunnen spellen. Mijn score lag meestal rond het gemiddelde van de professionele spel(l)ers, wat ik (als leek) niet zo slecht vond. Ik heb toen ook een paar keer met succes meegedaan aan dicteewedstrijden van bibliotheken en culturele verenigingen, wat mij een aantal nuttige woordenboeken als prijs opleverde zoals de 3-delige Dikke Van Dale, die ik regelmatig raadpleeg om de juiste betekenis van woorden te kennen.
   Ondanks (of juist door) mijn liefde voor TAAL begonnen die dicteespelletjes mij danig de keel uit te hangen. Spelling van woorden is immers geen essentieel deel van een taal; er zijn op aarde enorm veel talen die alleen gesproken worden en dus zelfs geen spelling kennen.
   Zoals gezegd: ik doe dus al sinds jaren niet meer mee. Maar morgen woensdag 18 dezer maak ik een uitzondering. Ik was namelijk hoogst verbaasd en aangenaam verrast toen ik vernam dat taalkunstenaar en -virtuoos Kees van Kooten dit jaar "Hét Dictee" heeft geschreven. Ik kan me immers niet voorstellen dat deze echte taalliefhebber zich zou hebben geleend tot een herhaling van de bekende saaie dicteeprincipes. Maar ik ben razend benieuwd of en hoe hij het dilemma tussen die saaie "spel"regels van een dictee en een boeiende taal zal hebben opgelost...

17-12-2013 om 11:05 geschreven door kommaneuker

Kleine euromuntjes afschaffen? Graag!

   Ik ben niet de enige die zich al jaren constant ergert aan die hinderlijke dingetjes van 1 en 2 eurocent in de portemonnee. Ik heb er lang geleden trouwens al eens in een blogje voor gepleit om ze af te schaffen. Ik las in Gazet van A'pen van 7.12 dan ook met veel genoegen dat men (opnieuw) denkt aan een wet die muntjes van 1 en 2 eurocent overbodig moet maken. Dat gebeurt via het correct afronden naar 5 centvan het cash te betalen eindbedrag van uw rekening.
   Voorbeeld: koopt u maar één artikel van bv. 12,99 euro, dan betaalt u aan de kassa 13 euro; koopt u drie stuks à 12,99 dan betaalt u geen 38,97 euro (3x12,99) maar slechts 38,95 euro enz. Sommige landen passen het systeem al toe tot algemene tevredenheid (Nederland sinds 2004). U zal makkelijk begrijpen dat deze afrondingswijze in de praktijk neerkomt op feitelijke nul-operaties voor het totaal van uw verschillende cashverrichtingen.
   Dat die plannen bij ons destijds toch mislukten, kwam ongetwijfeld mede door de slechte voorlichting door overheid en media, zodat de vrees ontstond dat het systeem zou leiden tot systematische afronding naar BOVEN van eenheidsPRIJZEN.
   De voorlichting over het systeem zal deze keer dus beter moeten gebeuren dan destijds. Wat dat betreft, ben ik niet helemaal gerust: voornoemd artikel in GvA is alvast weinig hoopgevend, door ook nu weer alleen te spreken over "afronding", zonder te preciseren dat het niet gaat over PRIJZEN...
   Enfin, we zullen zien, zei de blinde

13-12-2013 om 20:55 geschreven door kommaneuker

Het volledige programma (onderstreepte titels: met barok-castagnetten):



Uit het programmaboekje: Nico, onder "toezicht" van Bach himself (Middelheimpark Antwerpen) en daarnaast een toelichting op de uitgevoerde werken:


(vervolg:)


(vervolg:)


Curriculum van de uitvoerders:


Dankwoord aan de medewerkers:



Voor de cover heeft typograaf Laurens Teerlinck zich geïnspireerd op een tekening van Nico's mama (zijnde mijn lieve echtgenote...); de kleur werd aangepast aan het grafisch ontwerp van het hele album:


En hier ten slotte die oorspronkelijke tekening van Chris Baltussen-Blancquaert

13-11-2013 om 15:36 geschreven door kommaneuker