WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
26-01-2008
"Engels" is geen Engels
Een van de vele dingen waar ik niks van bak is kennis van vreemde talen; alleen in het Frans kan ik me min of meer behelpen, maar daarmee houdt het op. Voor Engels bv. ken ik wel wat losse woorden uit mijn collegetijd; tijdens een slapeloze nacht kwam ik op het idee om zo wat losse Engelse woorden (of die "Engels" klinken), te spuien. Ziehier het niets-zeggend resultaat:
Im faking your flowers
For what they may be
And singing for hours
You come and will see
But none in our windows
We never will hide
To look for these pillows
And there comes the bride
TOE(kom)MAATJE. Ook vandaag weer uitgebreid voorpagina"nieuws" (?) over Tom Boonen, dat erop neerkomt dat er .... niks te melden is. (Zie ook mijn blogje van gisteren 25.1). Kortom, Boonen is nog steeds onschuldig, maar juist DAT zeggen of schrijven ze niet. Een ethische code bij journalisten?, laat me niet lachen!
Rennerspeloton, 60x30, met gemengde technieken op papier geschilderd door computeroma
Tom Boonen betrokken bij doping? Jawel!!, althans volgens kranten en andere media, alleen zeggen ze dat natuurlijk niet zo letterlijk (stel je voor dat het achteraf niet klopt, dan hebben ze allicht een proces aan hun been wegens laster); maar hun sensationele suggestieve berichtgeving, vooraan in het nieuws, over huiszoekingen bij Tom en zijn ouders (!) heeft bij het publiek natuurlijk bijna hetzelfde effect als een rechtstreekse beschuldiging van dopingbedrog.
En die indruk zal ook wel de bedoeling zijn, want het zou achteraf toch eens waar moeten blijken, en ze hebben het niet op voorhand gemeld, wat een ramp zou dat zijn voor hun lezers- en kijkcijfers! Begrijp me goed, hoe meer dopingschandalen aan het licht komen, hoe meer ik mij als kijker/lezer bedrogen voel en hoe minder bepaalde topsporten mij interesseren, maar ook sporters hebben een absoluut democratisch recht op een vermoeden van onschuld zolang hun schuld niet bewezen is. Dat geldt ook voor Tom Boonen. Als morgen bewezen wordt dat ook hij een ordinaire bedrieger is, laat ik hem vallen als een baksteen; maar tot dat moment is hij voor mij een underdog die mijn vertrouwen en zelfs sympathie verdient.
TOE(kom)MAATJE. Wij hebben een dag zonder tabak, een dag zonder televisie, een dag zonder gsm, een dag zonder auto, in het hoge noorden tijdens de poolnachten hebben ze zelfs dagen zonder dag! (De Kat, in GVA 19.1)
Computeroma kan niet alleen vlot overweg met tekeningen op haar blog, ze kan ook heerlijk en origineel koken. In dubbel opzicht gelukkig voor mij, want ik ben enerzijds een echte lekkerbek maar anderzijds een echte kluns als ik in de keuken iets anders zou moeten presteren dan de dagelijkse afwas Als kok zou ik er met andere woorden (letterlijk en figuurlijk) niks van bakken. De zeldzame keren dat ik noodgedwongen alleen voor het voer moet zorgen, behelp ik me met kant-en-klare diepvriesmaaltijden en de microgolfoven
Maar even terug ter zake. Vanmorgen had oma een heerlijke taart gemaakt, veel te groot voor ons tweeën, maar zoiets is nooit een probleem, de afzet is altijd verzekerd: onze dochter en haar gezin zijn dol op omas culinaire creaties (oma, geen belang WAT het is, als het maar VEEL is! ) Helemaal klopt dat wel niet, want zij houden bv. niet zo van marsepein en laat de taart van vandaag nu juist een laag(je) marsepein bevatten; tenslotte is opa er juist dol op!
Omas afleidingsmanoeuvre: zwijgen over die marsepein, en maar afwachten of ze het merken. Het lukte: de commentaar was zeer lovend, de laag marsepein bleef blijkbaar onopgemerkt en het geheel werd een succes. Zo zie je maar: een truc kan soms bestaan uit niks (zeggen).Al houdt zon tactiek natuurlijk ook een risico in: als ze via deze blog van opa achter de waarheid komen, dan voelen ze zich door mijn onthulling misschien bedrogen en staat omas geloofwaardigheid op het spel! Anderzijds zou het integendeel ook best kunnen dat ze voor altijd bekeerd zijn tot marsepein-liefhebbers en oma dankbaar zijn dat zij niks op voorhand verklapt heeft!
TOE(kom)MAATJE. Het gaat ons voorstellingsvermogen volledig te boven, maar de meeste wetenschappers zijn ervan overtuigd dat het heelal in één miljardste seconde (!) na de oerknal uitdijde van NUL tot 1 miljard kilometer. Hoe kan dat, vermits volgens bewezen natuurwetten (Einstein!) materie nooit sneller kan gaan dan het licht (300.000 kilometer per seconde)? Wel, heel eenvoudig (nou ja, eenvoudig ) omdat die natuurwetten pas na die eerste miljardste seconde tot stand kwamen. Snapt U?
Volksraadplegingen? NEEN! Ik herinner me dat ik ooit een blogtekst heb gewijd aan mijn standpunt t.a.v. referenda. Ik was, en ben nog steeds, absoluut tegen. Op het eerste gezicht lijkt het de meest directe vorm van democratie: leg de burgers een of andere concrete vraag ter stemming voor waarop ze met ja of neen kunnen antwoorden. In Zwitserland gaan ze al eeuwen lang meerdere keren per jaar naar de stembus; ze hebben dus een lange ervaring met het systeem en blijkbaar hebben ze een evenwicht gevonden tussen voor- en nadelen van het systeem.
Af en toe duikt ook in onze contreien het idee op om over een of ander onderwerp zon volksraadpleging te houden (Di Rupo wil in Brussel weer een talentelling b.v.). Maar België is Zwitserland niet. We hebbenimmers al een democratie: om de vier jaar (of vaker ) mogen we ons bij geheime stemming uitspreken over wie ons in het parlement en/of andere overheidsorganen mogen vertegenwoordigen; vinden we dat ze hun werk niet goed (genoeg) doen, dan zwieren we ze er bij de volgende ronde weer uit; zó werkt onze democratie. Het deed me genoegen om diezelfde houding aan te treffen in het politiek commentaar van redacteur Paul Geudens in GVA 14.1. Let op: ook een parlementaire democratie is verre van ideaal. Maar zoals Winston Churchill ooit zei: alle andere samenlevingsvormen zijn nóg slechter!
TOE(kom)MAATJE. In mijn blog van 9.1 stak ik de draak met het Nederlands van onze Vlaamse (Cultuur!-)minister Anciaux. Het toeval wil dat hij het voorbije weekend in Nederland een belangrijke Koninklijke onderscheiding kreeg. De precieze reden schiet me niet te binnen maar Bert zal dat ereteken wel verdiend hebben. Het is wel te hopen dat hij zijn dankwoord zo kort mogelijk heeft gehouden
Achter tralies; door computeroma geschilderd op computer met programma Painter Classic
Bij de start van het nieuwe VRT-programma VOLT werd o.m. aandacht besteed aan Noorse gevangenissen waar gedetineerden een verrassend grote bewegingsvrijheid, comfort en zelfs een zekere luxe genieten, inclusief mogelijkheden om bepaalde opleidingen te volgen. De bedoeling is: de gevangenen voorbereiden op hun terugkeer in de samenleving zodra ze echt vrij komen. Ik vind dat als principe een goed systeem: de noodzaak om opnieuw misdaden te plegen vermindert bv. zeer sterk. Bij ons ligt de nadruk vaak uitsluitend op straffen en vallen de gevangenen na hun vrijlating in een zwart gat en (opnieuw) in het crimineel circuit.
In het VRT-programma toonde ook onze bevoegde minister (Van Deurzen) zich in principe erg gewonnen voor het Noorse model, al waarschuwde hij voor een klakkeloos overnemen van het systeem. Toch houd ik mijn hart vast als we in ons land die weg opgaan, niet zozeer wegens het systeem zelf (dat ik immers principieel goed vind) maar wegens de publiciteit die de media er omwille van de kijk- en andere cijfers - weer aan zullen geven, met onvermijdelijk het verkeerde signaal: misdaden plegen is niet zo erg: als je gesnapt wordt, word je in de nor op kosten van de belastingbetaler comfortabel in de watten gelegd. Een beetje vergelijkbaar met de overdreven media-aandacht voor valse bommeldingen, waardoor labiele personen in de verleiding komen om ook eens paniek te zaaien (zoals zeer onlangs nodeloos veel aandacht voor valse bomalarmen in diverse grote steden; prompt zorgde de volgende dag een psychiatrische patiënt voor paniek in Ninove).
TOE(kom)MAATJE. Twee of drie is oneindig veel meer dan één alleen, zeker als de ene blind, de ander doof, en een derde kreupel is. Want de blinde wordt het oor voor de dove en de dove het oog voor de blinde en samen dragen zij de kreupele en zo gaan ze alle drie waar één alleen niet kan komen (bron: onbekend)
Dag lieve trouwe fan! Dank voor je reactie op mijn Groot Dictee van 6.1. Ik bewonder je moedige poging voorlopig als enige? om mijn kommaneukerige opeenhoping van taalfouten te ontmaskeren.Je hebt ze niet allemaal gevonden maar lig er niet wakker van: het was immers een stoute verzameling van fouten die ik dagelijks hoor of lees bij mensen die beroepshalve nochtans het goede voorbeeld zouden moeten geven, zoals ministers, hoge ambtenaren, journalisten, presentatoren e.d.Met welk recht zou ik dan de gewone taalgebruiker kunnen verwijten dat hij die slechte voorbeelden onbewust als norm hanteert?
De fout van de dag werd ons vanmorgen 9.1 aangereikt door niemand minder dan Bert Anciaux, die het in een VRT-interview herhaaldelijk had over museas (ipv musea). En zoals je weet, is Anciaux niet zomaar iemand, hij is minister in de Vlaamse regering, meer bepaald van hou je vast CULTUUR!!
Dus beste Bojako, laat je door mijn blabla asjeblieft niet ontmoedigen en blijf vooral je eigen blogteksten schrijven in de taal die je gevoel je ingeeft en waarvoor je je beslist niet hoeft te schamen, integendeel: je taalgebruik bevalt me best. En t is een kommaneuker die het zegt!
TOE(kom)MAATJE. Wal-kabouter? Soms kom je in een vreemde taal opeens een nieuw Nederlands woord tegen; zo las columnist Rob Schouten van dagblad Trouw (Ndl) ergens de volgende Engelse tekst: 'the walkabouter walked around to the body's head'. Commentaar van Schouten: in tegenstelling tot zeekabouters dan toch, neem ik aan.(uit: Taalpost)
"dansende tulpen", door computeroma op computer geschilderd met het tekengereedschap van het programma Painter Classic
Groot Dictee
Waarom toch hechten (zogenaamde?) taalliefhebbers ieder jaar weer zo veel belang aan de spellingpoppenkast van het Groot Dictee op de televisie? Er zijn zelfs fanaten die het uit het hoofdleren van het Groene Boekje als enige hobby koesteren. Wat een tijdverlies, ik moet er niet aan denken! Zon dicteewedstrijd heeft trouwens weinig met taal te maken maar is gewoon een banaal spelletje: hoe schrijf je woorden die je in de praktijk nooit gebruikt?
Toch doe ik elk jaar weer aan die onzin mee, want mijn vrienden en kennissen (die het verschil tussen taal en spelling maar niet willen inzien) zouden anders kunnen denken dat Kommaneuker niet durft
Ah ja, nu wil u natuurlijk ook weten hoeveel fouten ik gewoonlijk maak. Wel, vaak gok ik goed en schommel dan rond het gemiddelde Dit jaar plaste ik 17 keer (gemiddelde: 15) naast het modelpotje.Zo schreef ik bv. fijngesneden in twee woorden (foei!), maar klip-en-klaar dan weer correct (hoera!); jongens toch, wat een flauwekul (in één woord, ik heb het opgezocht!).
Het klinkt misschien lelijk maar ik zou die goeie spellers-van-ongebruikelijke-woorden eens willen zien zweten als ze hun werkelijke taalkennis moesten bewijzen in een echte taalproef. In de volgende tekst (met vooral gewone woorden) heb ik in een vlaag van sadisme meer dan 15 taalfouten verwerkt en vraag me af hoeveel die spellingspecialisten er zouden kunnen aanwijzen. Voor wie het wil proberen, een kleine tip: de tekst is op heel wat plaatsen eigenlijk meer Frans dan Nederlands! (sorry voor de onsamenhangende inhoud Jan Wolkers had een beter verhaal - maar het gaat om de taalfouten)
Directeur Peeters had onlangs een contract onderhandeld dat hem zou toelaten van zijn zakencijfer quasi te verdubbelen, maar hij moest nog steeds een groot bedrag aan een leverancier en had schrik dat deze een advocaat zou inschakelen. Hij verwachtte zich zelfs aan een proces, dat een einde zou stellen aan zijn uitbreidingsplannen. Het proces kwam er inderdaad, maar gelukkig werd dat pas voorzien voor binnen een jaar. Maar een week later had hij terug pech: de nieuwe wagen van zoonlief, onderweg naar een sollicitatiegesprek, was aan een rondpunt plotseling om onbekende reden stilgevallen en dus deed hij beroep op pa om hem te komen halen. Door de vertraging kwam hij te laat op de afspraak, maar de pesoneelschef had begrip voor de situatie. Wees gezeten zei hij en bood zoon Peeters een tas koffie aan. Het mocht niet baten: zijn kandidatuur werd niet weerhouden en na een kwartier mocht hij beschikken. Hij troostte zich met een bioscoopbezoek en kocht een kaartje aan de prijs van tien euro
TOE(kom)MAATJE. In zijn Kersttoespraak riep Koning Albert II alle Belgen op tot meer burgerzin door het leren van elkaars taal. Die oproep vond ik om twee redenen nogal vreemd: 1) een taal leren is alleen zinvol als je die ook werkelijk regelmatig moet gebruiken (zoals de taal van de streek waar je woont of werkt); niets verleer je immers zo snel als een taal die je niet gebruikt. 2) de leden van het Koninklijk Huis zelf staan ondanks hun voorbeeldfunctie - nu niet bepaald bekend om hun vlot gebruik van onze (eerste!) landstaal. Daags na de Koninklijke toespraak schreef Gazet Van Antwerpen o.m.(ik citeer): Koningin Paola spreekt nog steeds een schabouwelijk Nederlands
Je hoeft geen echte muziekfanaticus te zijn (zoals wij) om iedere nieuwjaarsdag weer te kunnen genieten van het meeslepende concert in Wenen (Stadt meiner träume) vanuit de prachtige zaal van de Wiener Konzertverein. Ook bij ons was het vanmorgen weer bingo.
Ik had me wel voorgenomen om het concert te volgen met slechts één oog, en intussen met het andere een spannend (jawel) boek te lezen over het Heelal, das namelijk nog een andere hobby van me. Maar noppes dus: geen moment heb ik mijn twee ogen van het tv-scherm kunnen afwenden.
Naast de traditionele charme van de Strauss- en andere Weense melodieën waren er dit jaar enkele bijzonder opvallende nieuwigheden. Allereerst de toch wel hoogbejaarde (83) maar vitale dirigent Georges Prêtre, die het hele programma uit het hoofd dirigeerde. Dan de schitterende beelden tijdens de pauze, die op een zeer afwisselende en humoristische maar steeds uiterst cultureel-kunstzinnige wijze zinspeelden op de komende Europese Voetbalkampioenschappen in Oostenrijk.
Ook in het tweede deel liep de voetbal als een ro(n)de draad door het programma: tijdens de sportwals van Strauss droegen de 140 muzikanten een rood-witte voetbalsjerp en zwaaide de dirigent met een gele kaart naar de eerste violist, die prompt een rode kaart voor de dirigent uit zijn zak trok. En een van de speciaal op gepaste locaties opgenomen balletscènes werd uitgevoerd door een groep als voetballers verklede dansers; de choreograaf had zelfs enkele kopstoten en dribbelpassen ingelast!
Ook nog nooit eerder vertoond: een van de balletscènes werd door een koppel live in de concertzaal zelf uitgevoerd.
Toch één minpuntje, waar ik ook vorig jaar al op wees: de Wiener Philharmoniker heeft blijkbaar nog altijd iets tegen vrouwen in het orkest, want het is niet omdat ze op zon 140 muzikanten ocharme 2 excuus-Truusen laten meespelen dat ze niet meer aan seksistische discriminatie doen .
TOE(kom)MAATJE. Itis Gastritis, appendicitis, peritonitis, artritis, meningitis , allemaal vervelende ziekten. Maar als een man aan een dame vraagt mag ik uw titis zien? dan getuigt dat volgens mij van een gezonde belangstelling voor vrouwelijk schoon
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
