WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
29-07-2008
Dodelijke 'varkensruggen' (bis)
Bericht in GvA van 22 juli: Auto rijdt op varkensrug en gaat over de kop. Het ongeval gebeurde in Lokeren. Hulpdiensten en politie moesten er aan te pas komen om de wagen weer recht te krijgen. De chauffeur raakte gelukkig slechts licht gewond maar het had veel erger kunnen zijn, zoals een zwaar ongeval in Waver op 2 juni, toen een autobuschauffeur de controle over zijn bus verloor nadat hij door zulke betonnen obstakels midden op de rijweg was verrast; ze zijn bedoeld om de scheiding te markeren tussen rijstroken onderling (zie foto) of tussen rijbaan en fietspad, en blijkbaar uitgevonden door een wereldvreemde dromer. In mijn blog van 8 juni heb ik me verontwaardigd afgevraagd hoeveel doden er moeten vallen voordat deze gevaarlijke rotdingen weer uit het straatbeeld zullen verdwijnen
TOE(kom)MAATJE. Over verkeersveiligheid gesproken: wie kan mij vertellen wat het verband is tussen de volgende teksten en verkeersveiligheid:
Mijn wagen is proper: ik smijt mijn afval op straat Afval? Ik gooi het altijd op dezelfde parking Ik heb mijn hersens gepijnigd maar ben blijkbaar te dom om het verband te zien. Toch moet er een antwoord zijn want het is nota bene het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid (!) zelf, dat met deze en andere idiote slogans op levensgrote panelen langs de snelwegen de aandacht van de chauffeurs afleidt. Ik heb de vraag al eens gesteld aan het BIVV zelf, dat mij doodleuk antwoordde dat de ervaring heeft uitgewezen dat deze slogans de veiligheid wel degelijk bevorderen. Nog maar zelden een officiële (door mijn belastinggeld gefinancierde) instelling zulke ongeloofwaardige onzin horen uitkramen, sorry
(afbeeldingen, op computer getekend door computeroma)
Een jaar geleden kreeg ik op mijn jaarlijkse energiefactuur tot juni 2007 zo maar eventjes 685 euro terug, zijnde het verschil tussen de maandelijks betaalde voorschotten en het uiteindelijk verschuldigde bedrag volgens mijn werkelijk verbruik. In mijn naïviteit was ik in eerste instantie blij met zon mooi bedrag, stond er verder niet bij stil en nam kennis van het nieuw berekende maandelijkse voorschot tot juni 2008. Maar nu ik opnieuw een groot bedrag terugkreeg (427 euro) begon er bij mij een lichtje rinkelen (of is het: een belletje branden? ): de teruggave betekende immers dat ik Electrabel al twee jaar lang flinke renteloze leningen had verstrekt en ik besloot mijn factuur eens goed te ontleden. Niet zo eenvoudig want Electrabel-rekeningen zijn moeilijk te ontcijferen, zeker voor een dommerik als kommaneuker. Ik las dat mijn nieuwe maandelijks te betalen voorschotten opnieuw een flink pak hoger zouden liggen dan vorig jaar (volgens Electrabel berekend op basis van uw verbruik en rekening houdend met de mogelijke prijsevolutie). Nu wil ik nog aannemen dat die prijzen inderdaad flink kunnen stijgen, maar 65 % zoals ik uitrekende?, kom nou, Electrabel!! Dus belde ik naar de zgn. Energielijn, vermeld op de factuur, en via een hele reeks bel-menuutjes (en minuutjes!) kreeg ik eindelijk een levende dame aan de lijn. Blijkbaar kon er over de grootte van de voorschotten gepraat worden en ik raakte met haar akkoord over een flink lager maandbedrag; het jaartotaal zou daarmee nog altijd 18 % hoger liggen, maar ik was zo gecharmeerd door haar vriendelijke stem (in t echt was het misschien een tang van een wijf ) dat ik niet verder aandrong. Uit meerdere lezersbrieven in (o.a.) Humo en GvA heb ik begrepen dat ik niet de enige ben (integendeel) die door Electrabel verplicht werd/wordt om veel te hoge voorschotten te betalen. Dus een goede raad: krijgt u een verdacht hoog bedrag terug, dan betaalde u al de maanden voordien te veel en hebt u er alle belang bij om een lager voorschot-bedrag te bedingen!
TOE(kom)MAATJE Ik heb ontdekt waarom we de laatste tijd zon belabberd weer hebben: mijn barometer is kapot! Ik heb er vanmorgen eens een flinke dreun op gegeven en warempel: de wijzer klom prompt omhoog; als het weer de komende dagen dus verbetert, hebt u dat aan mijn gerepareerde barometer te danken. Haha.
1) Vanmorgen met computeroma 12 km gewandeld in het mooie natuurgebied van de Stille Waters, omgeving Bornem, via het zgn. knooppunten-principe: van het ene knooppunt naar het andere; op de eerste foto zijn we onderweg naar knooppunt 34. 2) Hoewel we telkens weer genieten van onze wekelijkse wandelingen in eigen streek, die onze dagelijkse beslommeringen en zorgen even doen vergeten, denken we nog vaak met weemoed terug aan onze vroegere jaarlijkse trektochten in het Zwitserse hooggebergte. Foto 2 is een (+/-versleten) vakantie-dia uit de zomer van . 1978, precies dertig jaar geleden dus, toen we nog fitte juniores waren en een maand lang met onze tiener-kinderen het Zwitserse hooggebergte uitkamden onder leiding van een berggids. Verleden tijd.. Où sont les neiges dantan (ook letterlijk)
TOE(kom)MAATJE. Eén procent van de schoolgaande jeugd gaat niet naar school (Dagblad van het Noorden)(bron: Taalpost)
1) Een van mijn favoriete blogsters (Bojako) uitte onlangs op haar eigen blog haar terechte ergernis over een vlammend artikel in Gazet van Apen (soms nog steeds De Frut genoemd), waarin een kleuterjuf zwaar op de korrel werd genomen omdat zij een vierjarige stoute kleuter korte tijd in een berghok had opgesloten (blijkens een bijgaande foto was dat hok helemaal niet zo angstaanjagend: een ruime bergplaats met wat schoonmaakgerei en een groot raam met uitzicht naar buiten..). De Gazet zette het geval dik in de verf, de moeder eiste en kreeg excuses van de schooldirectie, wilde haar andere kinderen tot de vakantie niet meer naar school sturen, kortom: algemene schande, verontwaardiging langs alle kanten en een heerlijke kluif voor de Gazet. Ik wil het gedrag van die juf niet goedpraten -de tijden zijn veranderd - maar het is een publiek geheim dat de vrije opvoeding van tegenwoordig wel eens tot excessen leidt, waarbij kinderen hun ouders en andere opvoeders tiranniseren. In zon geval kan ik de houding van een uitgedaagde leerkracht wel een beetje begrijpen. Ik vraag me dan ook af of zon overdreven aandacht en medelijden met een gestraft kind pedagogisch wel verstandig is. Maar ja, sommige kranten maken nu eenmaal graag van een mug een olifant.
2) Nog zon olifanten/mug-verhaal in diezelfde Frut. De mug: In werd een bromfietser aangereden door een automobilist, die vluchtmisdrijf pleegde; de bromfietser kwam er met lichte verwondingen van af, zijn brommer werd licht beschadigd. De chauffeur pleegde vluchtmisdrijf. Een bijna alledaags voorval, waar de Gazet normaal niet meer dan twee regels aan had kunnen wijden, ware het niet en hier komt de olifant - dat de moeder van het slachtoffer tot groot jolijt van GVA op het idee kwam om via de Gazet een emotionele oproep te doen tot eventuele getuigen van het ongeval, zodat de gevluchte dader van deze gruwelijke misdaad misschien opgespoord zou kunnen worden (en liefst openbaar opgeknoopt?). Ze trok met haar zoon, zijn brommer en een fotograaf van GVA naar de plaats van de ramp, daar werd het tuig op de rijbaan gelegd, de zoon mocht er naast poseren en de Frut hield aan een banaal faitdivers een heerlijk-vettige foto-reportage over.
Soms bekruipt mij de lust - zoals ook bij Bojako?... - om van krant te veranderen, en daarom probeer ik inderdaad wel eens een concurrerende gazet maar moet dan tot mijn ergernis vaststellen dat die al niet beter zijn, tenzij (misschien) een echte zgn. "kwaliteitskrant" als De Standaard of De Morgen, maar daarin mis ik dan weer andere dingen die ik bij GVA wél kan waarderen...
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
