WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
28-05-2009
Hoe meer onderwerpen, hoe minder ik schrijf!
Hoe meer onderwerpen, hoe minder ik schrijf Inderdaad, t is al twee weken geleden dat ik mijn laatste blogje heb gepleegd en er is sindsdien van alles gebeurd waarvan ik dacht: verdorie, hier MOET ik absoluut op inpikken. Zoals: een week lang (!) nodeloos kamperen aan school in Haacht; zware handtasoverval: daders (of daders?) gepakt en weer vrijgelaten; treinconducteur verliest beide benen, twee dagen wilde spoorstakingen; en ik zal nog wel enkele dingen vergeten. En vandaag komt het er ook niet van, want ik heb constant andere prioriteiten. Enfin, lieve bezoekers (M/V): u ziet dat ik in elk geval nog leef. Denk dus niet dat ik definitief een streep zet onder mijn blabla; nee, maak u geen illusies: ik blijf volharden in de boosheid maar het zal dus niet voor vandaag zijn. Salut!
Deze week trokken computeroma en haar kommaneuker voor de 23ste keer voor vijf dagen naar onze vertrouwde stek op een boerderij in de streek van Ste.-Ode/Amberloup (Ardennen). Aangekomen op zondagavond 10.5 konden we al een klein wandelingetje maken in de nabij gelegen bossen. Omdat we de verschillende wandelingen in de regio nu wel volledig kennen, zouden we de volgende dagen nieuwe mogelijkheden verkennen op zon 10 à 20 km. van onze standplaats. Maar maandag en dinsdag regende het, dus geen wandelweer, het moet nog leuk blijven hé! Bovendien waren de vooruitzichten niet fameus en eigenlijk had ik veel zin om met de boerin euh af te rekenen en terug naar huis te rijden (zonder de boerin ). Maar (achteraf gelukkig ) was er een lieve engel die mij influisterde (nou ja, fluisteren is niet het juiste woord, het klonk meer als een bevel): Niks te doen, we gaan NIET naar huis!!. En dus zochten we andere geneugten, zoals een toeristisch uitstapje naar het naburige Saint-Hubert en een bezoek aan het interessante Museum van de Kelten in Libramont. Woensdag en donderdag waren dan weer echte wandeldagen; daarvoor trokken we naar Bertogne resp. Laroche. Van beide regios hadden we een wandelkaart; in B. moesten we wel flink improviseren wegens de vele verwarrende afwijkingen tussen de aanduidingen op de kaart en de situatie op het terrein zelf, frustrerend is dat. In L. daarentegen konden we echt volop genieten, we zagen steeds precies waar we ons bevonden; het natte weer van de vorige dagen zorgde wel voor verrassingen zoals een onverwacht hoge waterstand van de snelle Ourthe-stroompjes die we moesten oversteken (zie foto's); en teruggaan is dan geen optie, want de wandelingen zijn maar in één richting bewegwijzerd dus als je terug gaat en op een kruising van paden komt, moet je je nog maar herinneren uit welke richting je daar gekomen was. Vrijdag keerden we dan huiswaarts, maar zouden een kleine omweg maken om (niet ver van Dinant) het mooie Château de Vèves te bezoeken; volgens de aantrekkelijke folder die we hadden, zou het kasteel elke dag te bezoeken zijn. Niet dus: we stonden voor een gesloten poort, met een bordje dat aan duidelijkheid niets te wensen overliet: fermé lundi et vendredi. Het zal dus voor een andere keer zijn Overigens bood deze tegenslag één voordeel: we zaten veel vroeger op de Brusselse Ring dan gepland en dus niet midden in de vrijdagavondspits.
Hier konden we nog, met schoenen aan en kaart in de hand, NAAST het pad wandelen:
Maar HIER.... "Ladies first", zei kommaneuker, maar computeroma voelde zich toch een beetje proefkonijn:
Oef, gelukt! En als Oma het kan, dan moet het Opa ook lukken...
We wonen op amper een boogscheut van Antwerpen en toch was het jaren geleden dat we in onze metropool nog eens de toerist uitgehangen hadden. Daarom besloten we, ter gelegenheid van onze zoveelste huwelijksverjaardag, om "elkaar" (sic!) op 7 mei een dagje Antwerpen te offreren. Met de trein trokken we naar de stad van Brabo. Kleren- en andere winkeltjes kijken op de De Keyserlei, de Meir enz., een koffietje drinken in de Jezusstraat, een leuk Scheldetripje met de Flandriaboot Kaailandia (met een stuntelige, oervervelende en trouwens nutteloze uitleg gevende juffrouw), een heerlijke reuzenpizza gegeten bij een van de vele Italiaanse pizzerias bij de kathedraal, een bezoekje aan de vroegere Stadsfeestzaal (een echte revelatie!) en zo weer richting Middenstatie. Hoewel doodmoe van het slenteren, zijn we s avonds toch nog gaan tafeltennissen maar hielden het spelen al tamelijk vlug voor bekeken en vluchtten het club-cafetaria in voor een flinke slok (eigenlijk ben ik geen bierdrinker maar dankzij mijn enorm zoute ansjovis-pizza van s middags stierf ik van de dorst en binnen de kortste keren had ik twee pinten achter de kiezen, nadat ik thuis ook al had geprobeerd om mijn dorst te lessen met hele sloten Spa-bruis en frisdrank).
Winkels kijken op de Meir
Klaar voor een uurtje havenkaaien
"m.u.v." = met uitzondering van. Ja, maar toelating voor WAT???
Gratis de Gazet aan boord!
(En als ze nu nog knap geweest was, maar zelfs dàt niet!...)
"Grande pizza, piccolo price" (sorry voor mijn Italiaans, maar zó klonk de uitnodiging om te komen proeven)
De Stadsfeestzaal van vroeger is wel veranderd!
En 's avonds moe maar voldaan, toch nog even naar de club
Zicht vanuit het cafetaria op de (toevallig nog lege) pingpongzaal. (De schilderijen boven de ramen zijn van computeroma...)
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
