WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
30-06-2009
UV-straling; Komma veroorzaakt klucht
In GVA van 24.6 zei de VTM-weerman dat bij ons rond deze (zomer)periode de afstand tussen aarde en zon het kleinst is, waardoor de intensiteit van de UV-stralen het sterkst is. Ik vond het nogal straf dat een deskundige zon blunder beging en via een lezersbrief(GVA 26.6) wees ik hem erop dat de wisselende sterkte (zomer/winter) van de UV-stralen niets te maken heeft met de afstand aarde-zon (die trouwens in alle seizoenen gelijk blijft:300.000 km), maar door de hoek waarmee die stralen de aarde bereiken. Die hoek is bij ons het grootst op 21 juni (op het Zuidelijk halfrond het kleinst, in Australië begint nu dus de winter). Nog even doorbijten lieve bezoeker, het wordt nog leuker. Volgende scène. Op 27.6 krijg ik een telefoontje van een andere GVA-lezer, die me wijst op een foutje in mijn brief, nl. waar ik de afstand aarde-zon stel op 300.000 km. Ik schrik me een bult, heb ik dat werkelijk geschreven?; ja, ik heb dat geschreven, blijkbaar in een vlaag van zinsverbijstering, want ik weet al eeuwen dat die afstand geen 300.000 km maar 150 miljoen km bedraagt. Ik schrijf als de wiedeweerga een nieuwe lezersbrief waarin ik ootmoedig mijn eigen blunder toegeef, ook al heeft die eigenlijk niks te maken met de grond van de zaak.Maar goed, eerst iemand een blunder verwijten en er dan zelf een maken, dat kan natuurlijk niet. 3de bedrijf. In de Gazet van die 27.6 verbetert een andere lezer mijn fout en maakt er 150 miljard km van (dus al even verkeerd als mijn 300.000!). Slotscène: op 29.6 verschijnen twee excuusbrieven over de zaak: zowel de mijne als een van die andere lezer met eindelijk het goeie cijfer: geen 300.000, geen 150 miljard, maar 150 miljoen kilometer .Oef!. En dan te bedenken dat ik al die heisa had kunnen voorkomen door in mijn oorspronkelijke brief gewoon geen cijfer te vermelden.Kunt u nog volgen? Zo ja, proficiat!. Nabeschouwing: Zoals Johan Cruyff al zei: elk nadeel hep se voordeel; nu heb ik tenminste weer eens iets om mijn blog op te tutten.
TOE(kom)MAATJE. De Wilrijkenaar die een maand geleden een hele scholengemeenschap in paniek bracht met verhalen over aanvallen op zijn persoon, blijkt alles verzonnen te hebben. Ik val uit de lucht dat men daar nu pas achter komt: wie mijn blog van 6 juni (her)leest, zal zien dat ik toen al ernstige twijfels koesterde over s mans oprechtheid. Maar kom, weer een heerlijke kluif voor de media.
Ik ben er samen met computeroma een weekje tussenuit geweest, vandaar. Bijna alle dagen heerlijk gewandeld in onze mooie Ardennen, noem het maar een Ardennenoffensief. En dat laatste mag u bijna letterlijk nemen, want sommige bospaden waren die naam amper waard: de laatste tijd worden her en der hele bossen gerooid en daar komen uiteraard nogal wat tractoren aan te pas. Hun metershoge wielen laten op de paden soms over hun hele breedte diepe, moddervette sporen na. En als wandelaar-met-masochistische-trekjes beschouw je dat natuurlijk als een onderdeel van het wandelplezier maar toch probeer je je schoenen zo lang mogelijk moddervrij te houden. Overigens zijn het niet steeds de tractorsporen die van een wandeling een uitdaging maken, soms is het puur natuur wanneer een sterk stromende beek met een hoge waterstand je wandelpad kruist en je alleen via een gladde boomstam de andere kant kunt bereiken. Glij je uit, dan is dat niet dodelijk maar je kan je lelijk bezeren, om van eventuele schade aan je materiaal (kleding, rugzak, camera ) nog maar te zwijgen. Maar we hebben het allemaal weer overleefd À propos: dat vele kappen van bomen komteen natuurminnende wandelaar in het begin pijnlijk over, maar het gaat dan meestal om boomsoorten die pakweg 50 à 60 jaar geleden speciaal geplant zijn om later (nu dus) hout te leveren, en die ook geen langere levensduur hebben dus anders toch kapot zouden gaan. Bovendien, en dat is belangrijk, elke houtkap wordt gevolgd door nieuwe aanplantingen, en zo is de cirkel rond.
TOE(kom)MAATJE. Voor de volgende komma heb ik al een paar korte items in petto, waarin ik mijn gedacht loslaat op actuele zaken rond politiek en verkeersveiligheid (als er niks tussen komt, zei de straatmadelief)
Onze papieren gezamenlijke belastingaangifte stak ik al jaren in de brievenbus van het plaatselijk taxatiekantoor in mijn buurt: makkelijk, snel en betrouwbaar. Dat mag niet meer: nu moet het papier ofwel op kosten (en risico) van de indiener gefrankeerd opgestuurd worden, ofwel vervangen door een elektronische aangifte via Tax-on-web. Die laatste methode is door de overheid uitgebreid aangemoedigd en de zgn. voordelen zwaar in de verf gezet. Ik heb me dan ook laten verleiden tot die moderne procedure maar het ging niet zonder moeite. Om te beginnen kreeg mijn mede-indiener computeroma wel drie verschillende reeksen codes, waarvan er twee telkens tot een foutmelding leidden. Toe ik na uren gepuzzel, geklik en herbeginnen de wanhoop nabij was en op het punt stond, het hele Tax-on-web-gedoe naar de kl**** te wensen en dan toch maar de papieren aangifte naar de brievenbus te brengen, deed ik nog een allerlaatste stuiptrekking en warempel: dat bleek een goede gok want vrijwel onmiddellijk kreeg ik online de aanvaarding van mijn (onze!) aangifte, plus een gedetailleerde berekening van het bedrag dat de fiscus ons zal terugbetalen. (Van één kant leuk, maar anderzijds betekent dat wel dat we de Staat een tijd renteloze leningen hebben gegeven )
TOE(kom)MAATJE: Als "stamvader" van een flink aantal al dan niet professionele muziekliefhebbende kinderen en kleinkinderen en uiteraard zelf ook enthousiast melomaan, werd ik vanmorgen getroffen door de volgende uitspraak van acteur Herbert Flack: STILTE IS OOK MUZIEK. Het zou mijn lijfspreuk kunnen zijn: hoe veel ik ook van muziek hou, ook af en toe GEEN muziek kan zalig zijn!
Ben vandaag uiteraard gaan stemmen. Uit overtuiging zelfs, niet zozeer omdat ik een duidelijke voorkeur zou hebbenvoor een partij of politicus (m/v), maar omdat ik stemmen als zodanig een morele plicht vind tegenover vroegere generaties, die immers hebben moeten vechten om stemRECHT te veroveren! Ik ben overigens razend benieuwd naar de uitslag en hoop maar dat ons land bestuurbaar blijft (wordt? ), maar ik zal geen uren voor mijn tv zitten koekeloeren naar allerlei kakelende commentatoren en politici. Morgen zal ik in mijn krant zelf wel uitmaken wat ik belangrijk vind om te weten hoe (on)gelukkig ik me moet voelen als burger van dit land.
TOE(kom)MAATJE. Pornoster Sasha wil serieus genomen worden.Misschien ligt het aan mijn slecht karakter, maar als ik zon zin lees (onlangs letterlijk in De Standaard), zie ik direct een grappig betekenisverschil naargelang de nadruk ligt op serieus of op genomen
Na mijn gekwetter op 1.6 probeer ik weer met beide voeten (nou ja, misschien maar één) op de grond te komen. Nu ik eindelijk meen te weten wat Twitteren eigenlijk is, denk ik dat ik toch maar weer de (min of meer) serieuze toer op ga. Die ligt me toch beter, tot spijt van wie het benijdt Daar gaat-ie: 1) Een school in Haacht was onlangs nog eens een week lang (!) het toneel van kamperende ouders die zeker op tijd wilden zijn om hun kroost in te schrijven. Achteraf bleek dat dat kamperen helemaal niet nodig was geweest... Ik vind dat tegelijk grappig en triest 2) Na een zware handtasoverval stond half België, aangemoedigd door de media, verontwaardigd op zijn kop toen de daders dadelijk na hun aanhouding weer werden vrijgelaten (omdat zij niets met de zaak te maken bleken te hebben, maar dat werd er pas later tussen de regels bijverteld). 3) Een treinconducteur verloor beide benen, nadat hij samen met een onvoorzichtige reiziger onder de wielen terecht was gekomen. Verschrikkelijk natuurlijk, en ook alle begrip voor de emoties bij zijn collegas, maar dat die twee dagen lang met wilde spoorstakingen talloze onschuldige reizigers gijzelden, kan er bij mij niet in. Ook het feit dat men dit (eenmalig!) drama onmiddellijk aangreep om hals-over-kop bestaande veiligheidsmaatregelen (die al vele jaren hun nut bewezen hebben) te willen herzien, begrijp ik evenmin. 4) Franse Airbus-toestel verongelukt. Vreselijk drama met meer dan 200 slachtoffers. Maar voor de media weer een heerlijke krokodillentranenkluif. Hele bladzijden in de kranten, lange items in het TV-nieuws, allerlei gissingen en beschouwingen. En dan te weten dat er eigenlijk nog steeds bijna niks geweten is Maar ja, ook geen nieuws is money en dus 5) Allerlei (soms debiele) amusements(?)programmas, passeren regelmatig op het scherm en worden uitgebreid besproken in de kranten. Over de prestigieuze jaarlijkse Koningin Elizabethwedstrijd, die vele landen in de wereld ons benijden, amper aandacht, maar ja dat is cultuur en dus geen money. 6) Ik had net een laatste item klaar over het vreemde verhaal van een Wilrijkse vader die verklaarde dat hij al voor de zesde keer op straat aangevallen was (telkens zonder ook maar het minste spoor van een dader ). Maar Gazet van Apen van vandaag 5.6 was mij voor: er blijken inderdaad steeds meer twijfels te rijzen over de echtheid van het verhaal. Enfin, intussen hebben de media toch weer wat kunnen smullen.
Op aanraden van een van lmijn trouwste favorieten ( http://blog.seniorennet.be/schetsblog ) ga ik nu eens spontaan schrijven wat in me opkomt, al slaat het allicht nergens op. Iik ben zelfs niet van plan om tik- of andere fouiten te vergeterebn (foei!). Hij raadt me aan om eens te twitteren, geen idee wat dat officieeel betekent, maar volgens hem is dat schrijf zomaar wat en klaar is Kees. Wat een idee. Nou ik doe dat dus maar eens, ben benieuwd of ik mezelf zal kunnen inhouden om mijn fouten of inhoudelijke onzin te verbeteren. Nu ik bezig ben, moet ik wel toegeven dat het verdomd lekker vlug vooruitgaat. Vraag is natuurlijk wie er in godsnaam iets aan heeft. Ik ben maar voor één ding bang, dat ik nu complimenten zou krijgen dat mijn gezever van vandaag leuker is dan de dingen die ik ernstig meen. Jongens waarmee ben iik nu eigenlijk bezig. Wat een flazuwe kul, nog even volhouden en dan moet het maar gedaan zijn. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat er nu nog iemand leest. Blablablablablablabla (ja zo gaat-ie lekker vooruit). Vraag me af onder welke literatuurvorm deze onzin valt, ik denk een soort neo-dadaïsme of zoiets. Enfin, honi soit qui mal y pensen (geen idee wat dat hier komt doen, maar ik laat het maar zo.) Als dit nu twitteren is, dan vrees ik dat het mijn kommaneukerige aanleg niet ligt. Kijk de komende dagen dus maar uit naar mijn volgend schrijfsel, want ik had u toch nog wat beloofd in mijn vorige blog.
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
