WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
28-07-2009
Oma Wokkokkin
Oma Wokkokkin Computeroma mag dan het computertekenen al een tijdje niet meer zo intensief beoefenen, schilderen op doek en papier doet ze zo gretig dat de stukken er af vliegen. Maar ook in de keuken voelt ze zich prima thuis (gelukkig maar, want opa Komma kan nog geen ei bakken); geïnspireerd door een prachtig (nochtans spotgoedkoop) boek met Wok-recepten kochten we onlangs een elektrische Wok-pan. Het duurde niet lang of oma ontplooide zich tot een echte Wokkokkin en Liesbeth, een van onze negen kleindochters, aarzelde dan ook geen seconde toen we haar uitnodigden voor een Chinees Wok-etentje (uiteraard met stokjes) buiten op ons bloementerrasje. N.B. Ik wou dat ik het woord Wokkokkin zelf uitgevonden had, maar kwam het toevallig tegen in een speciaal voor Scrabbleclubs bedoeld woordenboek.
De plaats van het gebeuren:
En hier hebben oma en Liesbeth het euh ... "aan de stok" met de Wok. Tarara!!
Vermijd handjes geven, snuit of nies in een papieren zakdoekje en gooi dat weg, draag een mondkapje als je iemand ontmoet die mogelijk besmet is, . enz. Bekende raadgevingen van de laatste dagen, en daar lijkt iets logisch in te zitten, al is de praktijk natuurlijk niet zo vanzelfsprekend. Maar toen ik hoorde dat je je toetsenbord beter niet met je vingertoppen maar met je knokkels bedient, en een deurknop niet met je hand maar met je elleboog, dacht ik: jongens, dit moet een mop zijn! Maar nee: de bank Dexia geeft haar werknemers wel degelijk die vergezochte raad mee. En intussen toch maar zeggen dat er geen reden tot paniek is; ik denk dat zulke vergezochte maatregelen juist de beste manier zijn om paniek te zaaien. Tussen haakjes gezegd: ik moet altijd (grim)lachen als de media naar aanleiding van een reëel of dreigend onheil zeggen dat er geen reden is tot paniek. Idioot natuurlijk, want ze zullen nooit zeggen dat er wél reden tot paniek is, want paniek is altijd een slechte raadgever: zelfs bij de ergste scenarios (pandemieën, oorlogen, natuurrampen, enz.) zal de overheid zich niet belachelijk maken door te zeggen u moet nu echt in paniek raken, maar men zal (hopelijk) zoeken naar gepaste maatregelen om de problemen zo goed mogelijk het hoofd te bieden. (Of ben ik weer de kritische kommaneuker aan t uithangen?)
TOE(kom)MAATJE. We hebben weer eens kunnen genieten van de koninklijke 21-julitoespraak.Nou ja, genieten is niet het juiste woord natuurlijk. Het zou al een stuk beter zijn als de persoonlijke entourage van de vorst er voor kon zorgen: 1) dat hij de tekst wat vlotter en zonder uitspraakfouten afleest, en 2) dat die tekst ook geen andere taalfouten meer zou bevatten (voor alle duidelijkheid: de koning is niet zelf verantwoordelijk voor die tekst)
Deze flamboyante, veelbesproken maar in eigen kringen blijkbaar erg populaire Waalse politicus behaalde op 7 juni meer dan 63000 voorkeurstemmen en is dus althans volgens diezelfde kringen volkomen op zijn plaats als minister in de federale regering. Het commentaar van Paul Geudens in GVA van vandaag komt er op neer dat alleen populariteit (lees: voorkeurstemmen) eigenlijk een gevaarlijke norm is om minister te worden. Ik ben het niet altijd eens met dhr. Geudens maar vandaag spreekt hij naar mijn hart. Stel dat een partij iemand als bv. Eddy Wally als stemmentrekker op haar kieslijst plaatst. De kans is groot dat diens talrijke fans hem een klinkende (gewèèèldige) stemoverwinning bezorgen; met alle respect voor Eddy en zijn bewonderaars, maar ik moet er niet aan denken dat hij om die reden onze Vlaamse minister van Cultuur zou worden. Dan nog liever de vorige Cultuurminister Bert Anciaux, hoewel die niet eens het meervoud kent van museum (hij heeft het altijd over museas!!!); en de "nieuwe" (Joke Schauvliege) heeft al gezegd dat ook zij van cultuur weinig afweet, da's dus ook al geen veelbelovende start
Als TOE(kom)MAATJE nog eens de eer aan computeroma, al heeft ze al een hele tijd geen computertekeningen meer gemaakt; ze is tijdelijk? teruggekeerd naar haar eerste liefde en schildert dat de stukken eraf vliegen. Daarom hieronder uit haar huidige productie een drietal exemplaren die ik heb gefotografeerd; spijtig genoeg zijn de kleuren niet helemaal waarheidsgetrouw: zowel de fotograaf als zijn toestel(letje) zijn nu eenmaal van een bescheiden liefhebbersniveau De originelen zijn een stuk mooier (de schilderijen bedoel ik).
Enkele weken geleden doken er in de media plotseling berichten op over een conflict tussen Oeigoeren en Han-Chinezen. Ik vroeg me direct af wat het verschil is tussen Han-Chinezen en gewone Chinezen, maar blijkbaar werd verondersteld dat iedereen dat wel wist, een veronderstelling die mij persoonlijk mateloos irriteert (een beetje zoals onze cultuurzender Klara, die ervan uitgaat dat haar luisteraars allemaal Frans, Duits en Engels verstaan). Ik weet dat het sommige mensen geen barst interesseert, maar kommaneukers zijn nu eenmaal koppigaards, die meer dan normale mensen graag weten waar het over gaat. Enfin, ten einde raad heb ik dan maar eens gezocht op Google, en wat vind ik daar? Bijna alle Chinezen (92%) zijn Han-Chinezen!! Ja, dan breekt mijn klomp. Waarom doen de media dan zo quasi-geleerd en spreken ze niet gewoon van Chinezen??? Bovendien rijst bij mij automatisch de vraag: hoe heet dan die kleine minderheid die geen Han-Chinezen zijn?
TOE(kom)MAATJE. Lotte stak de baan over om haar bal te pa . (een van de vele waarschuwingsborden langs de snelwegen, geplaatst door het Belgisch Instituut voor VerkeersVeiligheid). Wanneer stopt het BIVV eens met die gevaarlijke, aandacht afleidende boodschappen? Ik heb een betere: Marcel las iets over ene Lotte en knalde tegen een vrachtw ..
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
