WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
28-08-2010
Oma's vroeger en nu...
Ik herinner mij nog vaag de laatste jaren van mijn grootmoeder langs moeders kant. Hoewel ze nog vrij gezond en fit was, en naar hedendaagse normen best wat aan sport had kunnen doen, sleet ze haar oude dag al breiend, hakend en bordurend in een brede fauteuil, zoals dat toen nu eenmaal van oudjes verwacht werd. Ze overleed in 1937 als ik me niet vergis, ze was geloof ik 70 jaar. Sindsdien zijn de tijden nogal veranderd, soms in negatieve zin (die goeie ouwe tijd was nogal wat beter, weet u wel!). Maar soms ook ten goede; een jaarlijks terugkerende klassieker in de schoolagenda van mijn retorica was In welke tijd zou je het liefst willen leven?-antwoord: NU!!. Een van onze kleindochters (17) vroeg of ze enkele dagen bij Oma (en Opa, maar hem werd niks gevraagd ) mocht komen logeren; na een blik in onze agenda konden we haar positief antwoorden maar vroegen of ze zich wel zou kunnen amuseren bij twee oudjes. Geen probleem: ze had al afgesproken (!) met een van onze andere kleindochters (ook 17) om samen de bloemetjes buiten te zetten.En zo geschiedde.De eerste middag gingen de twee nichtjes shoppen in het Koopcentrum (Shopping Center voor wie dat liever hoort ) en s avonds ontmoetten ze op de Grote Markt een stel (vrouwelijke) leeftijdgenoten. Omdat het weer nogal fris was, leende oma elk van beiden een van haar eigen (simili-)leren jasjes; een aanbod dat met overtuigd enthousiasme (hé oma, kei-cool zeg!!) aanvaard werd. s Anderendaags vernamen we dat ook de vriendinnen die outfit van oma tof, modern, hip, stylish vonden. Oma (en ik mét haar ) natuurlijk zo fier als een gieter om zoveel complimenten van een véééél jongere generatie voor hun hippe oma . Dan denk ik terug aan mijn breiende oma in haar zetel Opa
TOE(kom)MAATJES. Rommelen met de grammatica: - Ik wil mijn schoonmoeder niet tegen mijn harnas injagen - Het begint nu aardig uit de spuigaten te lopen - Daar zitten diverse kinderen van pluimage - Het voorstel stuitte tegen de borst van enkele bestuursleden - Dat werkt als een lap op een rode stier (uit: Een slipje van de sluier, taalkronkels verzameld door het Genootschap Onze Taal)
Dodentocht De naam van deze zware 100 kilometerwandeling in Bornem was voor de eerste keer helaas letterlijk te nemen: een van de deelnemers stortte vlak voor de eindmeet in elkaar en stierf even later. Je kon er donder op zeggen dat men onmiddellijk maatregelen zou bedenken om zulke tragische feiten in de toekomst te kunnen voorkomen. Met alle respect voor het slachtoffer en medeleven met zijn nabestaanden, zou mijn standpunt klaar en duidelijk zijn: De bestaande regels hebben voldoende hun deugdelijkheid bewezen!. 40 jaarlijkse Dodentochten met duizenden deelnemers (dit jaar meer dan 10.000) hebben bewezen dat de uitgebreide medische en andere voorzieningen langs het parcours volstaan om de deelnemers een veilige wandeling zonder noemenswaardige risicos te waarborgen. Voor de TV sprak een verantwoordelijke even over de mogelijkheid om elke inschrijver een medische geschiktheidsverklaring te vragen maar hij kwam daar zelf onmiddellijk op terug: praktisch onuitvoerbaar. Ik zou daar nog aan toegevoegd hebben: das ook niet nodig. Bovendien was dit eerste slachtoffer in 40 jaar een getrainde wandelaar van 59 jaar, die vrijwel zeker zon geschiktheidsattest gekregen zou hebben. Overigens moet de juiste doodsoorzaak nog blijken. Ik ben ervan overtuigd dat de deelnemers aan zulke (Doden)tochten veel meer levensgevaar lopen tijdens hun autoreis naar de startplaats en de terugtrip naar huis dan op het wandelparcours . Voor alle duidelijkheid: ik vind wandelen al sinds jaren een prachtige en gezonde hobby maar heb nooit begrepen waarom sommige gekken het leuk vinden om tientallen kilometers op hun tandvlees te lopen. Ik heb er nooit één seconde aan gedacht om mee te doen en zal er dus persoonlijk geen traan om laten, mochten ze die Dodentocht ooit afschaffen.
In de Gazet van Antwerpen woedt al een tijd een lawine van lezersbrieven (waaronder ook enkele van mij) over de vraag of je nu al dan niet over een zebrapad mag fietsen. De GvA-redactie heeft in het nummer van dit weekend 14/15.8 wijselijk een streep gezet onder die eindeloze welles-nietes discussie. Alleen heeft het mij verbaasd dat GvA haar gezag niet even heeft doen gelden door ter afsluiting van de discussie gewoon te verwijzen naar de nochtans duidelijke wetgeving terzake. Gevolg: bij veel lezers zal de twijfel blijven bestaan. Jammer. N.B. Men mag wel degelijk fietsen op een oversteekplaats voor voetgangers (het woord zebrapad komt in de wegcode niet voor) maar men verliest dan wel zijn voorrang op andere weggebruikers.
TOE(kom)MAATJE. Zoals de kortste speeches vaak de beste zijn, geldt hetzelfde voor moppen. In Humo zag ik onlangs een Kamagurka-cartoon, met de volgende Alzheimergrap: een man neemt de telefoon op en zegt: Met wie spreekt U? Kees van Kooten heeft de tekening blijkbaar ook gezien en in Humo van 10.8 noemt hij het terecht de volmaakte grap: slim, absurd, kort, taalkundig simpel en de waarheid volkomen dekkend.
Ik erger me dood wanneer ministers van de ene dag op de andere gaan bepalen dat gewone alledaagse woorden ineens niet meer betekenen wat iedereen dacht. Zo besliste onze wetgever enkele jaren geleden dat een (Belgische) bebouwde kom voortaan niet meer precies hetzelfde is als wat u en ik (en dus ook de Van Dale) en buitenlanders daaronder verstaan. En nu wil minister Muyters ons wijsmaken dat we activiteiten die we steeds sporten noemden, geen sporten zijn omdat ze volgens hem! - geen fysieke inspanning vergen. Als hij zich even de (fysieke? ) inspanning had getroost om in de Van Dale de definities van Sport en Denksport (!) op te zoeken,had hij kunnen leren wat wij allemaal al jaren weten. Ook in de sportrubrieken van de media (kranten, radio, TV ) had hij kunnen vaststellen dat ook schaken, dammen en andere denksporten daarin regelmatig voorkomen. De kwestie is natuurlijk dat Muyters middelen zoekt om te besparen. Maar dat hij dan duidelijker aangeeft waar hij de centen wil halen of laten, in plaats van een hele taalheisa uit te lokken over de betekenis van het woord Sport. In GvA van vandaag 10.8 vormt het begrip Sport de hoofdmoot van de lezersrubriek, maar noch de brievenschrijvers noch de GvA-redactie raken er uit. GvA reageert zelfs met de zin: Het debat of er pas sprake is van sport als een fysieke inspanning wordt geleverd, zal niet snel opgelost worden, terwijl het antwoord nota bene in Van Dale staat, onder DenkSPORT: verzamelnaam voor intellectuele (recreatieve) bezigheden als bridgen, dammen, schaken, het oplossen van raadsels en puzzels e.d. Ik had dit uiteraard ook op mijn beurt in een lezersbrief kunnen gieten, maar GvA heeft er de laatste tijd al meerdere van mijn hand gepubliceerd en ik wil mijn kansen als kommas neukende GvA-lezer voor de toekomst ook niet te veel hypothekeren
TOE(kom)MAATJE. Zonnebrillen. Ik vraag me wel eens af waarom sommige figuren zelfs in een schemerdonkere ruimte ook nog eens een donkere bril op hun neus houden. Of omgekeerd: waarom anderen (of diezelfden?) ondanks een felle zon hun zonnebril boven hun knipperende ogen dragen. Of is het eerder een modeverschijnsel bij jongeren en/of 30-/40-ers?
Mijn brave maar eenvoudige Nederlandse grootmoeder zaliger vond Hollands helemaal niet moeilijk en begreep niet dat buitenlanders er wel problemen mee konden hebben. Ik snap het niet, Hollands praten dat gaat toch vanzelf? zei ze. In onze moderne tijd klinkt zon opmerking natuurlijk onbegrijpelijk naïef maar voor mijn oma (ze stierf in 1937) was de wereld zo klein dat er volgens haar maar één taal gesproken werd. Maar ter zake. Nederlands een moeilijke taal voor vreemdelingen? Dat hangt van veel factoren af: gelijkenissen of verschillen met hun moedertaal, hun persoonlijke aanleg of belangstelling voor talen (talenknobbel?), omgevingsfactoren (taallessen?) enz. Kortom: de vraag of Nederlands moeilijk is, valt in zijn algemeenheid gewoon niet te beantwoorden. Maar ik zou uit pure nieuwsgierigheid wel eens willen weten hoe bepaalde anderstaligen onze (geschreven) woorden zouden uitspreken. Neem nou een eenvoudig woord als bedlegerig; drie keer dezelfde letter met telkens een andere uitspraak maar dat laatste kan een vreemdeling niet weten. Dus hoop ik ooit een of meer Nederlands-onkundigen te ontmoeten zodat ik eindelijk een antwoord kan krijgen op een beklemmende vraag waar ik nu al zoveel jaren dag en nacht mee worstel...
TOE(kom)MAATJE. Copuleerapparaat: een kopieerapparaat vlakbij condooms; zo'n toestel produceert ozon, waardoor rubber sneller degradeert.(uit:Groot Lexicon van Nutteloze Feiten, die U stellig niet wilt weten, uitg. Contact 2005)
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
