WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
27-09-2015
De laatste wandeling?
De laatste wandeling?...
Naast een tafeltennisclub (we spelen 2 à 3 keer per week) zijn "Oma" en ik ook al sinds jaren lid van "de Wase Steinbockvrienden", een van de talrijke wandelclubs in ons land die ressorteren onder de nationale koepel "Aktivia". Vandaag zondag 27.9 trokken we naar Stekene (Oost-Vlaanderen), waar de "Wandelclub De Smokkelaars" een 5-tal bosrijke wandelparcours had uitgetekend via bosdreven, paden en graslanden richting Hulst, het Stropersbos, het Nederlandse waterwingebied.... Gelet op onze leeftijd (83 en 84) kozen we voor de kortste afstand: 6,9 km. Na +/- 3,5 km werd oma duizelig en kon zich nog net aan een flinke boom half-recht houden; de boom overleefde de omhelzing maar we bereikten slechts met moeite de eerstvolgende rustplaats op 4,2 km. (Tussen haakjes:we hadden het speciale noodnummer van de organiserende club mogen bellen, om ons ter plekke op te pikken). Op die rustplaats werden we onmiddellijk door de aanwezige clubvertegenwoordigers met de nodige zorgen omringd en amper een goed kwartier later arriveerde een ander clublid, dat ons met zijn wagen naar de startplaats terugbracht, waar ik mijn eigen vierwieler geparkeerd had. Na rijp beraad hebben we besloten om Samen alleen nog bescheiden stads- en vergelijkbare wandelingen te maken. Bij Aktivia-wandelingen treed ikzelf voorlopig dus nog wel op, maar dan als "solist"! Het doet me denken aan een tegenovergestelde situatie, vele tientallen jaren geleden, toen Oma (toen nog mama!) avontuurlijke trekkings deed in Nepal (Himalayagebied), Atlasgebergte, Egypte (Nijl), Mongolië (Gobiwoestijn), terwijl Papa (ik dus) thuis bleef om op onze kindjes te passen!.
Oma passeert de boom, die ze seconden later zou "omhelzen"
Lekkere stoelgang? Het kàn! Mijn zoon Peter bezocht onlangs met zijn kinderen het Duitse Soest, waar hij lang geleden zijn legerdienst volbracht. Tijdens een wandeling door de stad werd zijn aandacht getrokken door een winkel met allerlei soorten boterhambeleg. Het zag er allemaal lekker uit maar de benamingen waren op zijn minst nogal bizar. Zo droeg een van de potjes een etiket met de woorden "stoelgang met noot en noga aroma" (maar dan in het Duits: zie foto 1!). Peter weet dat ik hou van grappige woordspelingen (EN van zoetigheden!) en kocht een potje om bij zijn thuiskomst Pa (en Ma!) te verrassen. De inhoud van de pot was echt lekker en na enkele dagen op; de lege pot zou normaliter in de afvalglas-container beland zijn, maar we bewaren hem op een veilige plaats als een leuk souvenir!
Toe(kom)maatje. Ik ben maar een bescheiden amateur-kiekjesmaker, maar toen ik tijdens de jongste Vredefeesten in Sint-Niklaas dit viertal (zie foto 2) zag genieten, was ik blij dat ik mijn toestel bij de hand had en op een goed moment kon afdrukken.
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
