"Doe mij maar een gezonde portie tafeltennis, humor en taalweetjes", aldus de reactie van een clubgenoot (tafeltennis) op mijn roep om HULP bij het kiezen van een onderwerp. Welnu Jan, als je het niet erg vindt, zou ik eens de blogtekst willen hernemen die ik op 6 mei 2006 schreef. Hier gaat-ie: 

""een huppelend kunstgebit

   Eerst moet u even weten dat Komma en mevrouw Komma behoren tot de (oudste) recreanten van een vrij grote tafeltennisclub, waar we normaal zo’n drie keer week gaan spelen. We doen dat in een grote zaal (met 15 tafels) en dan gebeurt het al eens dat een bal op of bij een aanpalende tafel belandt; op zo’n moment wordt er dan onmiddellijk geroepen “twee ballen” waarna het spel op beide tafels even stilligt en de storende bal terug naar afzender gaat. Op een avond – we vonden zoals gewoonlijk gemakkelijk een ander koppel om een “dubbel” tegen te spelen – deed zich onverwachts iets grappigs voor. Ook op de andere tafels werd druk gespeeld. Mijn vrouw had pas een nieuw kunstgebit en toen ze met een enorme zwier en een luide kreet van inspanning een geweldige (maar mislukte) smash plaatste, kwam niet alleen het balletje op een aanpalende tafel terecht, maar belandde ook haar kunstgebit, dat blijkbaar nog iets te los zat, via een onwaarschijnlijk grote boog klak-klak-klak-klak bij de “geburen”. Ik riep de gebruikelijke waarschuwing, lichtjes “aangevuld”: “twee ballen …. en een kunstgebit!!”. Onnodig te zeggen dat wijzelf en alle “getuigen” in een deuk lagen van het lachen (inclusief het slachtoffer; gelukkig beschikt ook zij over een flinke dosis humor); de anekdote duikt trouwens nog regelmatig op in de bar van onze pingpongclub.""